"Ah, mama. Wat is dees? Uw toepels? Papa heeft dat ook, eh? En baby ook? En papa heeft een piepel maar meisjes niet! Ik wil ook bojsten". Ja, plezante badconversaties hebben wij. Zoals het een mamakoningin betaamd ben ik goed bedeeld in bepaalde gebieden en mijn GP vindt dat enorm fascinerend. Ook het koninklijke neefje vindt het ronduit prachtig. Toen er nog werd gevoed met de attributen van de koninginmama kwam hij er al eens naast staan. "Doe jij?", met een geïnteresseerde blik naar de baby en diens actie. "Ik geef de baby pap". " Ah. Ja.... ". Een schuin blikje en een klein lachje want zo pap uit die dingen klinkt toch leuker als pap uit een fles precies. Mijn GP ziet het al volledig zitten. "Als ik gjoot is kjig ik ook bojsten! Zooooooooooooooooooooo gjote"(armgebaar toegevoegd, zo groot als haar kleine ledematen kunnen). Dat zou wel eens kunnen, zegt de mamakoningin daarop. Met erfelijkheid valt niet te spotten. Ook KP (kleine prinses dus) zal die bojsten krijgen. Bijgevolg zit ik hier dus binnen 13 jaar met twee uiterst knappe, slimme en mondige (niet bevooroordeeld hoor!) tienerdochters met gjote bojsten. Zucht. De doemscenarios zijn ontelbaar. Vandaar al deze boodschap: aan de toekomstige veroveraars der dochters van de mamakoningin. Ja, dat ziet er niet slecht uit zo met bojsten! Maar pas op! Ze zijn ook met hersenen bedeeld dus als u denkt met een willoze barbie uw gang te kunnen gaan, think again. En aangezien u eerst langs de papakoning en mamakoningin moet passeren alvorens er met de heilige graal vandoor te gaan wordt het voor jullie geen makkelijke verovering. De weg naar de prinsessen is lang en moeilijk dus bezint eer ge begint!(En bezint maar zeker als ge van plan zijt biologielessen over piepels en bojsten aan mijn meisjes te geven!)
Zo. En nu maar hopen dat mijn monsters nog genoeg naar mij zullen luisteren en die bojsten en aanverwanten ook zullen bedekken met iets dat toch op zijn minst nog op kleren lijkt! Maar voorlopig zijn ze nog klein (chance dat GP nog niet kan lezen) en plat! En zo zien we het hier graag!
Al een aantal dagen loop ik vrolijk kleine pokkenbaby te roepen naar mijn kind. Pokkenmonster, dikke pokkie, vieze pokkie en aanverwanten passeren ook de revue. Mijn koningpapa wees me er fijntjes op dat dit toch niet kan. Ah ja, koning tact (ahum) denkt dat dit weleens verkeerd kan overkomen bij DE mensen. En wat DE mensen denken boeit mij ook zoveel (ahum). Maar het zette mij wel aan het denken. Mijn oudste prinses kreeg deze liefdevolle verwijten een paar weken geleden ook al naar haar hoofd geslingerd. Zij was dan ook de schuldige verspreider van de pokachtige ziekte die nu mijn kleintje treft. Waterpokken, voor de nog niet wakkeren onder ons, regeren in ons huis. Mijn grote prinses ontkent in alle talen dat "de plekjes" van haar komen. Ze komen van Laura uit haar klas (waarvoor dank!). Om terug naar de verloren gelopen kwestie over te schakelen, mijn teerbeminde bloedjes van kinderen krijgen hier, afhankelijk van het seizoen en humeur van de koninginmama, wel eens meer "speciale" koosnaampjes. Monster, minimonster, babymuis, dikke patat, kleine patat, grote patat,zotte patat ( Ik steek het op Samson!), minime, kleine aap, snotteke, zotteke, om er maar enkele te noemen. De hamvraag is: komt dit wel goed over bij DE mensen in ons klein ende alert dorpje? Want wee uw gebeente als de buurvrouw van de tante van de nicht van de bakker hoort wat "gij tegen uw kleinmannen allemoal zegt!". Nu, als ik de taalverwerving opzoek voor een gemiddelde zesmaander zit ik nog goed bij miniprinses. Zij verstaat er geen jota van! Hoera, ik kan vrolijk verdergaan met mijn literaire liefkozingen en geen emotionele schade zal berokkend worden! Mega mama rulet! Maaaaaaarrrrr, hoe zit het met grote prinses?? "Djie" jaar ondertussen en zo geslepen als een veelfacettige edelsteen. Niet alleen werken haar oren (dankzij onzer allerbekende buisjes) uitstekend maar doet zij ook dienst als human repeat button. Handig inzetbaar bij afluistertechnieken maar moeilijk weer af te zetten. (Kijk, ze moet iets doen om die 20 cent op zondag te verdienen!). Aan der lijven ondervonden door koning tact in de auto. We houden de blog netjes door niet te gaan herhalen wat daar wordt uitgekraamd maar de kunst is nu wel om met de snelheid van het licht een resem afleidwoorden te declameren als grote prinses het weer eens grappig vindt om koning papa te herhalen. Gelukkig is ze nog inluisbaar! Maar heeft mijn madam nu geleden onder mijn liefkozingen? Ik betwijfel het. Mijn literaire achtergrond maakt dat mijn uitspraken naar mijn babies toe niet altijd babyproof zijn maar ik doe mijn best! Maar aangezien mijn grote prinses (GP, voor de vrienden) mij onlangs corrigeerde denk ik niet dat ze er last van zullen hebben. "Mama", kwam eruit, "ik ben geeeeeeeen "babymonster"!!! "Vergezeld van de beruchte boze blik en corrigerende stem. (Slik, kind-schade-help). "Ik ben een grote meid, een kindjesmonster! De baby is een babymonster!" (Ramp afgewend). Monster, aap, patat... het boeit haar niet als de leeftijd maar gerespecteerd wordt! Rangorde der habitanten, niet onbelangrijk voor een driejarige. Ik zie het dus volledig zitten en ga lustig verder met mijn kinderen liefdevol te beledigen. Zolag er alleen "pft, zotte mama!" als respons uitkomt ben ik goed bezig!
