In het journaal van 19u vandaag kwam het Debat in de Kamer over de begroting ter sprake, waarin een "bevlogen" Di Rupo het begrotingsbeleid van zijn regering verdedigde, bij wijlen N-VA zwaar op de korrel nemend: "Wat heeft N-VA sinds 2010 gedaan? Niks. Rien". Wat toch wel gortig is als je weet dat de N-VA er gewoon werd afgereden door Elio en zijn Vlaamsje Vrinden (zie hier voor een tijdslijn).
Wat nog straffer is is dat Servais Verherstraeten, CD&V gemeenteraadslid te Mol en staatssecretaris voor Staatshervorming, het nodig vond tegen Jan Jambon (N-VA Kamerlid) de woorden "Maar u zal nooit verantwoordelijkheid nemen op federaal vlak" te brullen, met veel handgebaar en veelzeggende lichaamstaal. Terwijl hij naarstig heeft meegeholpen om N-VA tijdens de lange regeringsvorming er af te rijden, het o-zo-lichte Vlinderakkoord heeft bejubeld, en Artikel 195 tijdelijk heeft geschrapt (*). En nu ook de drijvende kracht is geweest om de N-VA in Mol in de oppositie te dringen. Laten we voor hem hopen dat hij niet over een jaar gaat zeggen dat wij aan de zijlijn zijn gaan staan...
 (de volledige videoclip van het Journaal is hier terug te vinden)
(*) De schande van artikel 195 (Opiniestuk van Carl Devos op de blog van De Redactie, de website van de nieuwsdienst van de VRT, 18.02.12)
Volgens art. 195 van de grondwet, dat de grondwetswijziging regelt,
moet dat in drie stappen gebeuren: regering, Kamer en Senaat komen een
lijst overeen met artikels van de grondwet die voor herziening vatbaar
verklaard worden, zodat het volgend verkozen parlement die en alleen die
kan wijzigen. Dan wordt het parlement ontbonden. Met als achterliggende
zeer theoretische redenering dat wij, kiezers, ons tijdens de
verkiezing uitspreken over de wijziging van die artikels. Het parlement
dat na de verkiezingen aantreedt, een constituante, mag alleen die
artikels van de grondwet wijzigen die eerder voor herziening vatbaar
zijn verklaard, omdat het volk zich enkel over die artikels uitsprak.
Dat is theorie. De staatshervormers zeggen nu ongeveer: Dat is dus maar
theorie. Wij leven in de praktijk.
Wie de grondwet maar theorie noemt kan ook de legitimiteit van de
volksvertegenwoordigers betwisten. Die is ook theoretisch. Theorie is
dus niet betekenisloos. De truc met art. 195 is daarom wraakroepend.
Getuigt van arrogantie. Van een gebrek aan respect voor de spelregels,
door diegenen die ons om respect voor hen en voor hun regels vragen. Als
de politiek de fundamentele spelregels van de staat niet wil
respecteren, mist ze elk gezag om anderen te vragen wel regels te
volgen. Het is dus een kwestie van constitutioneel fatsoen én van
geloofwaardigheid.
Volledige tekst 'Politiek mét moraal' hier ...
22-11-2012 om 00:00
geschreven door Paul Janssen 
|
 "Arrow"){kind=icon}
