Stap voor stap...

Het is moeilijk, om aan mezelf toe te geven waar wegrennen me gebracht heeft. Nog moeilijker is het om te zien wat het allemaal teweeg heeft gebracht. De situatie is...pure chaos en heus niet alleen voor mezelf. Het mag ook is over alle anderen gaan die me nabij stonden. Betere vrienden kon ik me niet voorstellen, mijn partner had alleen maar het beste met mij voor. Zovelen heb ik teleurgesteld met mijn daden en acties, zovelen hebben nu alle recht om nooit nog wat me te maken willen hebben.

Elke dag, met die wetenschap is enorm zwaar. Steeds de confrontatie en de realiteit van datgene wat je veroorzaakt hebt. Ja, het doet pijn, maar wederom...niet alleen bij mij.  

Gelukkig, krijg ik de kans om zaken recht te trekken. Ware vrienden hebben me een laatste mogelijkheid geboden om met de waarheid naar boven te komen. Een laatste kans om voortaan alleen maar eerlijk en oprecht te zijn. Niet alleen naar hun toe, ook naar mezelf, waarheid, eerlijk naar buiten toe komen. Niet langer feiten verdraaien, om de dingen heen draaien of voorliegen. Kortom gewoon normaal, daar is niets fout aan, integendeel.

Stap voor stap, het plan ligt er, en dagelijks zal er aan gewerkt worden. Makkelijk worden zal het niet, maar uiteindelijk brengt het mezelf terug. Hulp is er ook, ondanks de pijn en teleurstellingen die ik anderen heb bezorgd, staan ze er ook vandaag weer. De enige eis van hun kant is: waarheid, alleen dan gaan we voorwaarts. Nooit zal ik hun nog teleurstellen, nooit zal ik nog wegrennen. Nu, is het werken aan mezelf, stap voor stap vecht ik me een weg terug.

Er is geen plek meer, om onecht te zijn. Het is tijd voor zuiverheid, duidelijkheid en veel meer van dat. Makkelijk is anders, maar moeilijk kan ook. Het komt me alleen maar ten goede. Ik ben dankbaar voor deze laatste geboden kans, en neem het met beide handen aan. Geen teleurstelling of leugens meer, voortaan is alles echt. Ik weet natuurlijk ook wel dat mijn woord niet voldoende is, vanaf nu alleen maar daden dus!
Vanaf nu alleen maar voorwaarts!

Koester wat je hebt..

In een ver verleden gingen vele zaken me makkelijker af. Deze openingszin betekent niet dat het leven mooi was, integendeel zelfs. Bepaalde dingen die voor anderen normaal zijn heb ik nooit gekend, niet ervaren, niet meegekregen. Er was geen huis met ouders die advies, of enige vorm van liefde gaven, laat staan dat ze er weet van hadden.

Thuis, was een plek waar je niet veilig was. Een plaats waar je elk moment onderuit kon gaan, je leefde erop het scherp punt van een mes. Allert zijn was van het grootste belang, de persoon die daar de touwtjes in handen had, was een tijdbom.  Treiteren, kleineren, schoppen en slaan waren nog het minste, maar wel de hoogtepunten van de agenda.

Het gaat wennen, eigenaardig maar waar. Het gaat wennen, al dat geweld, de lichamelijke pijn er komt een moment dat je het voor lief neemt. Lichamelijke verwondingen helen, alleen datgene wat innerlijk beschadigd is geneest nooit. En bij dat laatste...heb ik nooit stilgestaan.

Mijn leerschool, was dat je niet hoort te huilen, ongeacht hoe hard de klap of trap is je blijft rechtop. Omkijken doe je nooit, je loopt door en incaseert. Innerlijke knoppen worden het, er is zoveel dat je uit kan schakelen. Gevoelens en emoties op off, pijn op off, en ga zo maar door. Het verandert je denk en zienswijze helemaal. Niet langer ervaar je normale dingen, er gaat zoveel moois aan je voorbij. Maar er was geen keuze, het was dat of niets. Je leeft ermee verder, en het gekke is-dat je het ook voor jezelf gaat gebruiken. Hoe makkelijk is het niet te kunnen zeggen dat je geen pijn kan gedaan worden, ik heb toch wel alles gezien en gevoeld denk je. Hoe eenvoudig is het jezelf voor te liegen dat er niet zoiets als liefde bestaat, lange tijd wilde ik niet eens aangeraakt worden.

Geen excuses, ondanks hoe moeilijk het verleden ook geweest is. Wanneer ik terugblik ben ik net zo fout geweest als die fantastische leermeesters die ik heb gehad. Want op een bepaald ogenblik in mijn leven had ook ik geluk gevonden. Ervaarde ik dagelijks wat het is om geliefd te zijn. Leerde ik hoe het voelt om lief te hebben, in de mooiste betekenis ervan. En wat deed ik ermee, met al dat moois? Ik pleegde verraad naar diegene die alles voor me deed, beschaamde vriendschappen en verknoeide alles. Waarom?? Omdat ik dacht dit alles niet waard te zijn, omdat ik beschaamd was voor mijn zogenaamde zwakheden en bepaalde daden uit het verleden. Mijn partner wilde me alleen maar helpen en tegemoet komen, dat is ze altijd blijven doen steeds opnieuw. En ik?? Ik was bang en rende weg, rennen zo hard ik kon dat is wat ik deed.

Pak het zoals het is, je bent wie je bent. We hebben allemaal wel iets waar we niet zo trots op zijn. Niemand is perfect, er is ook niemand die van je vraagt om perfect te zijn. Wat ik probeer te vertellen is: ongeacht hoe groot je probleem is, hoe slecht je jezelf voelt of wat dan ook. Als je het geluk hebt iemand naast je te hebben die echt om je geeft, dan hoef je geen angst te hebben. Stop het niet weg, leg het open ook al doet het pijn en vooral loop er niet van weg.

Mooie woorden, zullen velen denken die dit lezen. Het is erg te moeten ontdekken dat ik al schrijvend moet konstateren hoe fout ik ben geweest. Dus nee, het zijn geen mooie woorden, het is wat ik bereikt heb door die weg op te gaan. Al kan ik maar één iemand aan het twijfelen brengen, één iemand laten inzien dat in plaats van je broek te laten zakken en te denken dat je daar mee verder komt, helemaal niets helpt. Dan doet deze blog zijn werk goed. Aan al die heren die het denken beter te weten...koester en vecht elke dag voor wat je hebt!

Bezin, voor je...

Niet zolang geleden had ik alles, en dan bedoel ik echt alles. Een liefhebbende vrouw met kinderen, de juiste vrienden om me heen. Bovendien het geluk dit alles te mogen beleven in een zuiders land. Kortom: ik zat gebakken, ik leefde de droom van elke man.
Tot ik besloot niet langer te praten, zaken zoals gevoelens en problemen achter te houden, maar erger nog dan dat: ik volgde mijn pik.

Tegen al mijn principes in ging ik vreemd, juist ik...ik was diegene die steeds van de daken schreeuwde dat vreemd gaan, liegen en bedrog uit den boze zijn. En weet je wat? Ik had er niet eens reden toe, want ik had de perfecte partner die steeds voor me klaarstond. Zelfs in de moeilijkste momenten liet ze me niet vallen. Het waarom dan?...faalangst naar de liefde van mijn leven, het idee dat ik tekort schoot voor haar, dat ik haar als man niets te bieden had. Ja, we waren niet rijk, vaak moesten de eindjes aan mekaar geknoopt worden, maar we hadden elkaar.

Van kwaad naar erger, ik was en ben nog steeds teleurgesteld im mezelf, want zoals gezegd, ik was een man van zijn woord. Ik had de vrouw van mijn leven gevonden, ze leerde me wat het is om geliefd te zijn. Ik wilde alleen maar thuiskomen, weet je wel: de deur openmaken in een huis waar liefde heerst. Ze gaf me het allemaal en meer...
Kwam ik wat te kort, op welk gebied dan ook? Nee, is het enige en juiste antwoord! Wat zocht ik dan, een uitweg voor mijn eigen problemen, wilde ik niet langer dat ze alles van me wist, dat ze voor me zou zorgen? Het was wegrennen, rennen zo hard ik kon, voor alles wat me aan mijn problemen deed denken, rennen voor de slechte persoon die ik dacht te zijn, rennen van een pijnlijk verleden dat grote sporen heeft nagelaten.

Waar heeft het me gebracht, in de goot, op de straat. Het is het einde van het spoor na een uitzichtloze treinreis. Ik ben gaan rennen als een gek en kwam terecht in Nederland. Grootse gevolgen heeft het gehad, allemaal aan mezelf te danken, er zijn geen schuldigen behalve ik. Het resultaat is pijnlijk en de realiteit keihard. Geen werk, geen liefde, geen cent te makken, alles weg! En alleen maar omdat ik niet de dingen vertelde zoals je ze hoort te vertellen, alles eerlijk, alleen maar de waarheid niet alleen naar je partner maar ook naar je vrienden toe.

Wat doe ik ermee, iedereen die dit leest proberen wakker te schudden. Mannen die denken dat het gras ergens anders groener is, hopen duidelijk te maken dat het niet zo is. Maar bovenal, eerlijk te zullen zijn in de toekomst, bedrog is uit den boze want het vernietigd alles. Ik ben mezelf verloren, zit aan de grond en heb grote fouten gemaakt. Die fouten hebben me gebracht waar ik nu sta, op straat bedelend voor een euro en op zoek  naar wat dan ook voor een baan.

Mijn verhaal, kan jou verhaal worden. Bezin voor je de fout ingaat, trek je het niet, heb je problemen in welke trend dan ook? Slik verdomd je trots in, gooi het eruit bij diegene die echt om je geeft. Koester je vrouw, vriendin, partner, en je echte vrienden. Draai niet rond de pot en ga steeds voor de waarheid. Je zal versteld staan wat er allemaal kan besproken worden, zolang je er zelf voor open staat. En hou die broek hoog, doe desnoods een dubbele riem, kleef hem met secondenlijm om je middel. Wanneer dat niet lukt, mag je mij steeds bellen, ik kom je met alle plezier een trap tegen de kloten geven !

Hopen, dat schrijven over de situatie me enigzins helpen zal is misschien teveel vraagt. Wel ben ik ervan overtuigd dat het mij tenminste mijn fouten doet inzien. Valt er wat te redden door deze blog? Ja, vooral mezelf, want ik wil terug naar wat ik was...een man van zijn woord. Een man die wel van belang kan zijn, een man die eerlijk is ook als het moeilijk of slecht gaat. Ik nodig iedereen uit mijn verhaal te volgen, niet dat ik een voorbeeld wil zijn, integendeel. Wil ook jij je verhaal kwijt, heb je het lef om je hier bloot te geven, dan ben je meer dan welkom. Alleen, er is één regel: geen onzin, slechts de waarheid en eerlijkheid. Bedrog is uit den boze!