Zowel bij de engelse als de nederlandse meeting werd hoofzakelijk over overeating gesproken. Niemand had het over AN .Wel gecombineerd maar alleen AN niet. Nou heb ikzelf AN, ik eet wel ,weing, maar van wat ik eet moet ik niet bang worden anders gooi ik het er zo weer uit. Als ik ga werken bijv, mogen we altijd gratis eten en drinken(cup-a-soup of een tosti) ik neem nooit iets te eten, 1x in de week eet ik bij mijn ouders en zodra de maaltijd is afgelopen ga ik naar huis en geef ik over. Terwijl mijn ouders al zeuren dat ik zo weinig eet en een smal koppie heb gekregen. En eerlijk gezegd weet ik niet of ik er tussenpas ook omdat ik niet alleen geen overeater ben maar ook nog een borderliner. Zij hebben te maken zij hebben te maken met overeaten met voedsel, maar mijn hoofd zit niet alleen vol met niet-eten maar ook nog met een depressie, stemmen in mijn hoofd en als het nog gekker word snijden. Ik vraag het ede vlolgende meeting gewoon
Vandaag ging ik voor het eerst mee naar de OA(kort gezegd). Ik was doodsbang. Stel er zouden dunnere mensen als ik daar zitten, wat natuurlijk altijd het geval is, wat doe ik dan ? Loop ik weg of.....? Nou de eerste meeting was helemaal in het engels en in vaktaal, de helft verstond ik niet. Oh ja het was in het jellinek dus lekker steriel. Nee ik voelde me daar echt niet op m'n gemak. De tweede meeting was 100% anders. Het was in een buurthuis en lekker rommelig De mensen ,meest vrouwen, maar ook een paar mannen, kwamen zich voorstellen en er heerste een warme ongedwongen sfeer. We begonnen met hoofdstuk 3 en na een passage gelezen te hebben kon iedereen zijn of haar commentaar geven. Er was een man,Ernst, die precies verwoorde wat ik voel. Als je mij zou vragen of ik wil leven of doodgaan zou ik mijn schouders optrekken; ik weet het niet. Het maakt me niet uit.Ik denk dat ik met deze meetings(er is er ook een in Alkmaar) blijf bezoeken ook al ben ik geen overeater. Nou voordonderdag weet ik het.
Daar zit ik dan midden in de nacht. Dromend over dik en dun. Ik voel me zo dik op het moment. Ik zou zelfs graag plastische chirurgie willen. Een band om mijn maag bijv. Mijn lief ligt te slapen en heeft geen flauw idee waarom ik wakker ben. Thuis ligt mijn Pro Ana boek. Ik heb zoveel plaatjes uitgeprint dat mjn cartridge(?) leeg is, Nou ga ik bij ieder plaatje commentaar schrijven. Ik heb 3 levels. Eentje die ik helemaal niet dun vind, eentje die ik mooi dun vind en eentje die ik echt niet mooi vind . Die zijn echt te mager en zien eruit alsof ze uit het concentratiekamp komen. Elke keer als ik dan zo'n plaatje bereikt heb mag ze weg. Ik weet het wordt tamelijk moeilijk omdat ik niet op de weegschaal sta maar dat ga ik binnenkort maar eens doen, met bibberende knieen. Maar dan ga ik eers laxeren, zodat mijn darmen schoon zijn. Ik denk dat morgen niet zo'n moeilijke dag is om niet te eten . Waarom weet ik niet maar ik hoop dat ik gelijk heb.
Oh jeetje ben ik misselijk. Misselijk van mezelf omdat ik zoveel gevreten heb maar ook echt misselijk. Het is natuurlijk best wel zware kost en dan na een paar dagen op boterhammetjes geleefd te hebben valt dat zwaar op de maaf. En ik heb ook NA het eten gedouchet dus dan zie je die dikke buik nog eens extra goed. Nee gaat niet goed vandaag. Morgen wordt het nog erger. Ik ga met een kennis naar de OA(anonieme overeaters). Nou dacht ik altijd dat is voor mensen die teveel eten maar het schijnt voor alle eetgestoorde te zijn. Ze had het me al een paar keer gevraagd maar ik durfde niet. Nog steeds niet. Ik ben als de dood dat ik daar de dikste ben, Dar er overal van die mooie pro anas rondlopen. Maar ik ga toch maar doorzetten. Als het me niet bevalt ga ik gewoon niet meer. En ik heb mijn kalmeringspillen meegenomen, dus ik hoop dat de angst dan wat zakt.Wens me svp succes. Ik zal jullie morgen schrijven hoe het was.
Mijn moeder kwam laast op visite en we hadden het zo over mijn vriend dat het zo'n lieverd is (je moet weten al mijn andere relaties waren of met lichamelijk of verbaal of/en harddrugs gerelateerd. Nou bof ik toch wel dat ik zo'n jongen heb hoef ik me ook niet meer om mijn gewicht zorgen te maken. On voorstelbaar. Zeg eens hoe zouden jullie reageren als dat gezegd werd ik stond paf,. Groetjes
Ben zo vreselijk moe. ávonds lig ik met een dekbed zogenaamd TV te kijken, als ik bij mijn vriend aan het dvd kijken ben val ik halverwege in slaap. Ik ga zelfs overal op de fiets heen omdat ik niet meer kan lopen. Nou zou je toch zeggen die is gewoon te mager maar dat ben ik echt niet hoor. Goed ik sta niet op de weegschaal want dat durf ik niet en aan mijn kleren mark ik wel dat ze ruimer vallen maar ook weer niet zo dat ze van mijn kont afvallen.Maar goed misschien zit ik mezelf wel alles goed te praten of zoiets. Ik bedoel ik eet alleen redelijk als mijn vriend er is of ik daar ben( en dan nog spuug ik het 9 van de 10x uit) Als mijn buik te dik is ga ik laxeren. Weten jullie eigen lijk na 26 jaar Anorexia zou ik me kapot moeten schamen. Dat ik er nog niet vanaf ben. MAAR ik wil er niet vanaf. Niks is van mij behalve mijn lichaam en daar heeft niemand anders iets over te zeggen.
Gisteren weer eens naar de psychiater geweest. Werd ook wel tijd met die depressieve huilbuien. Ik heb nergens zin meer in, zelfs mijn moeder moest me helpen met het huishouden. Nou dat is niks voor mijn dat doe ik en wil ik altijd zelf doen. IK ging ook met tegenzin naar het toneel maar ik wist gewoon dat ik anders de hele dag in zou blijven liggen. En ik vind toneel ontzetten leuk. Het is voor mensen met een psychiatrische achtergrond en de drempel ligt heel laag. Als je niks wilt behalve bijv koffie drinken dan kan dat ook. Op donderdag rij ik dan altijd met iemand mee naar mijn vrijwilligerswerk. Ook hier zou ik niet heen ganan als ik niet opsta en ga. Maakt niet uit hoe laat.Soms ben ik veelste vroeg.
Maar goed nu over de psychiater. Hij heet Asif de rest doet er niet toe. De GGGZ bij ons in de buurt is de laatste maanden sterk gwisseld. Elke keer weer andere psychiaters, het behandelhuis op zijn kop enz. Nou ben ik vorig jaar verhuis naar een andere regio en behoor dus officeel niet meer in mijn toenmalige regio. Maar omdat ik al zolang dezelfde psychiater en case manager heb maf ik bij hun onder behandeling blijven.Gisteren was ik dus met mijn case manger bij de psychiater en hij wil mij nog langer in behandeling nemen ook al is dat dan niet de regio die hij vertegenwoordigt. Verder gaat mijn antidepressiva fors omhoog en de depakine(stemmingsstabilisator) Ik hoop allemaal dat het helpt want ik word hier wanhopig van en krijg steeds meer de neiging om te automutileren, niet te eten(doe ik toch al niet want ik moet mijn pens weg hebben) maar ook om mezelf te doden. Nou ja dat was het weer voor vandaag. Als ik jullie website(logs ) bekijk word ik wel een beetje jaloers. Ik moet nog veel oefenen Pascalle
Hebben jullie dat ook wel eens, een grote vurige bal in je buik een steen op je borst en hersens die door elkaar vliegen en niet voor reden vatbaar zijn? Ik heb het vaak en dan wil ik die pijn weghalen, met snijden, drinken, coke of heroine gebruiken of gewoon door niet te eten. Vanaf mijn 16e hou ik me al bezig met niet eten en de rest volgde later maar daar ben ik ook weer vanaf. Maar met die andere middelen had ik meteen resultaat, ik gebruikte of(sneed) het en de pijn was weg, oh ja ik heb ook al tientallen overdosies achter de rug(lekker gewoon in slaap vallen) maar met het niet eten duurt het toch wel een paar dagen voordat mijn hoofd en buik enigzins tot rust gekomen zijn. Soms spaar ik mijn angstremmers en slik er een paar te gelijk en dan ben ik stoned. Ook wel fijn. Maar wat ik eigenlijk zeggen wou; op zulke momenten ben ik kwaad op mijn ouders omdat ze me op de wereld hebben gezet en vind ik dat ik het volste recht heb om zelfmoord te plegen IK HEB ER NIET OM GEVRAAGD OM OP DE WERELD GEZET TE WORDEN maar ja dan hoor ik mijn moeder zeggen ALS PASCALLE NIET MEER LEEFT HOEFT HET VAN MIJ OOK NIET MEER(ik heb nog een broertje)ALS EEN KIND ZELFMOORD PLEEGT HEBBEN DE OUDERS LEVENSLANG. Wie is hier nou egoistisch? Zij hebben mij ook niet gevraagd of ik op de wereld wou komen, en als ze me hadden gevraagd had ik vriendelijk bedankt!!!
Het is 17.30 uur en ik heb het gevoel dat ik eindelijk wakker ben. Ik ben de laatste tijd zo moe en heb het zo koud. Dat vind ik best vervelend als je een eetprobleem hebt. Ik loop altijd met dikke truien en het liefs met thermoondergoed maar dat is een beetje prijzig. Dan maar kou lijden(kost ook meer calorieen) of laagje over laagje. Ik ben nu bij mijn vriend en die hebben de verwarming altijd aanstaan maar als ik bij mij thuis ben staat de verwarming standaard op 20 graden en loop ik in een joggingbroek, sokken door oma gebreid(?) een hemd een t-shirt een normale beetje strakke trui en een flobbertrui(oversized). Ooit zei mijn gestorven vriendin meid als je eet krijg je het wel warm. Maar als k mag kiezen dan liever kou en dun dan dik en warm. Bah. Ik weet niet of jullie dat ook hebben maar ik vraag me zo vaak af of die dikke mensen zich niet schamen dat ze dik zijn. Ik bedoel dan trekken 40jarige vrouwen leggings aan waar de vetrollen en de zembandjes te zien zijn. En nee nu ik erover nakenk zijn het niet alleen 40jarige ook die tieners van 12-13 jaar zijn al opgezwollen a;s kikkers. Het lijkt wel normaal te worden dat je een vetzak wordt. Onvoorstelbaar
Echt een rotdag vandaag. Gedroomd over eten en dat ik niet kon stoppen. Ik stond voor de spiegel en walgde van mijn lichaam want elke keer als ik wat at zag je direct de uitwerking. Nu ben ik gewoon verdrietig dat ik mezelf niet zo kan laten zijn zoals ik wil. Of verdrietig is het verkeerde woord wan mijn anorexia hoort bij mij maar meer mijn uitbundige kant, de andere kant van het borderlineverhaal. De manische kant ervan, heerlijk, vaak ben ik nu wel depressief en dat haat ik maar door die pillen wordt nu alleen het negatieve maar ook het positieve gedemd. Maar ik ben bang als ik dat manisch terug zou willen en stop met de lithium dat ik in een gat val waar ik nooit meer uitkom. Nou dan ga ik net zolief dood. Zo het is zondag ik ga een dvdtje kijken.
Nou dat hele verhaal wat ik net heb zitten schrijven is weer verdwenen. Ik snap er de balen van. Dat verdient een berisping. Helemaal NIKS eten vandaag. Ik voel me vandaag echt moddervet en niet geliefd. Ze noesten een weten.
Beroerd geslapen. Heb een ingegroeide teennagel en die klopt vreselijk. Bovendien kan ik niet uitstaan dat ik altijd zo vroeg wakker ben. Dus nu heb ik wat kalmerende pilletjes genomen misschien kan ik dan nog even slapen. Vandaag ga ik geen bullits drinken en weinig eten. Dat moet wel te doen zijn want mijn vriend dwingt me eigenlijk nergens toe.Toch voel ik me veiliger,wat eten betreft, in mijn eigen huis. Heb ik zo mijn eigen tijden en rituelen. Maar die zijn ook niet al te goed.Met laxeerpillen spelen is ook niet zo goed voor je darmen en dat merk ik gewoon nu dat ik niet naar de wc kan. Dus moet ik weer van die dingen gebruiken om naar het toilet te kunnen en van mijn dikke buik af te komen. Als ik namelijk iets stom doe word ik kwaad op mezelf en heb je grote kans dat ik in mijn armen ga snijden, wat ik allang niet gedaan heb maar het ligt wel op de loer. Trouwens misschien een goede tip; als je iets doet wat je vervelend vind spreek dan met met jezelf af dat elke week dat ik het niet doe koop ik een klein kadootje(bosje bloemen, oorbellen of zo) Na een maand geeft je dat best wel zelfvetrouwen en trakteer je jezelf 1x per maand. Bij mij heeft het geholpen. Echt snijden doe ik niet meer hooguit een beetje krassen. Nou sorry dat vind ik niet zo erg, Het is nu weekend en mijn casemanager is er natuurlijk niet maar ik voel me vreselijk en moet iemand hebben om mee te ptraten. Mijn Flippie slaapt nog en dat ga ik ook nog even doen Weltrusten en tot later
Schijnt nogal verwarrend te zijn dat al mijn titls en subtitels hetzelfde zijn, dus begin ik opnieuw bij dagboek 1 en morgen 2 enz..Hoe ik een hele dag op het scherm krijg weet ik nog niet maar dat komt ook wel. Ik heb een vraagje. Ik heb over een maand een lustrumfeest en daar wil ik chiqeimicki naar toe. De kleding heb ik wel maar het figuur niet. Ik heb echt een hele dikke pens (zoals ik gelovig al geschreven heb haat ik mijn buik). Dus mijn vraag is hoe kan ik in zeeeer korte tijd een hele platte buik krijgen? Ik wil perse een van mijn jurken aan omdat ik het leuk vind af en toe mooie kleding aan te trekken. Dat kan hier zo zelden in Nederland. Tips zijn dus van harte welkom. Mijn volgend stukje zal dus vanaf nu elke keer een andere titel hebben. Hopenlijk hebben jullie nog belangstelling. Groetjes Pascalle
Ik weet eigenlijk niet wat ik al geschreven heb maar ik vind dit een heerlijke uitlaatklep en op het moment krijg ik bijna gen adem door de spanning op mijn borst. Er is zoveel gebeurd het afgelopen 1,5 (!) jaar dat ik af en toe helemaal klem zit. Ik heb bijv. een borderlinepersoonlijkheidsstoornis en als je ooit zo'n voorlichtingsding gezien hebt dan heb ik alles of heb gehad wat er in staat. Nou ja anorexia heb ik al sinds mijn 16e maar ik ben ook aan de drugs (hard- en soft) en de drank verslaafd geweest. Gelukkig heb ik dat allemaal overwonnen behalve de anorexia. Ik zal eerlijk zijn; ik wil mijn anorexia behouden. Als ik geen anorexia meeer heb ben ik niks. Dan voelen mijn handen alleen nog van dat vieze zachte vlees. Brrr. Mijn anorexia is niet heel erg moet ik zeggen. Gisteren was ik plaat jes aan het bekijken op pro ana en daar stonden veel meisjes bij die ik te mager vond. Maar ja misschien zeggen de mensen dat ook wel van mij, ik weet het niet. Ik wil gewoon botjes voelen. Mijn ouders snappen er niks van en willen me af en toe echt laten opnemen. Die zijn gek joh ik ben 41jr ik laat mezelf toch niet meer gedwongen opnemen. Wel word ik regelmatig opgenomen maar dan gaat het meestal om een psychose te voorkomen. Dan ga ik naar Castricum om de vele prikkels buiten te sluiten. Laatst kreeg ik spontaan last van paniekaanvallen. Werd me gezegd dat de antidepressiva die ik had samen met mijn andere medicijnen kon veroorzaken. Dus toen viel mijn antidepressiva weg. met als gevolg dat ik nu weer depressief ben en mijn oogwater blijft stromen. Ondertussen een nieuw antidepressiva gehad maar daar moet eerst weer een nieuwe spiegel komen. Krijg er een sik van. Volgende week naar de psychiater. Duimen jullie voor me. Een mailtje zou ik ook leuk vinden . Sorry van het chaotische geschrijf
Hallo allemaal, ik ben nog steeds gefrusteerd dat ik mijn dagboek niet op beeld kan laten verschijnen. Ik weet echt niet wat ik verkeerd doe. Dus nou zit ik bij mijn vriend en hij probeerd het op te lossen en mij uit te leggen zonder mee te lezenm. Ja hij is echt lief. Vandaag nog geen huilbui gehad. Jullie zullen wel denken waar heeft ze het over maar dat heb ik allemaal geschreven en het is nooit op mijn weblog verschenen. Het eten gaat wat mij betreft ook best goed mijn kleren worden groter alleen zuip ik teveel van die powerdrinks, bomvol calorieen. Nou ik stop nu voor even om te kijken of het nu wel op mijn weblog verschijnt. Zo ja is het probleem blijkbaar opgelost en kan ik schrijven wanneer ik wil.
Vandaag is het me dus mooi gelukt. 2 mandarijnen en 1 beschuit. Nu ga ik naar bed en mag ik nog 5 nibbits meenemen, als troost dat ik deze dag weer doorgekomen ben. Ik ben alleen zo'n dat ik mijn eigen dagboek niet kan lezen. Maar daar maak ik me morgen wel druk om.
Ik beleef de raarste dingen op het moment en mijn casemanager zegt dat het beter met me gaat. Nou zeg ik je ,elke keer als ik iets zieligs,hoor, zie en vooral denk stijgt het water niveau naar mijn ogen. En aangezien het ongeveer 10 -15 jaar geleden is dat dat voor het laatst gebeurt is doet dat enorm pijn en weet ik ook niet of ik dait wel zo leuk vind. Dus of het een genezingsproces is of niet daar moet ik nog over nadenken. Hoe het met mijn eten gaat ? Klote!!!!Als ik eet lijkt alles normaal maar achteraf gezien lijkt het wel of ik een hele MacDonaldsmaaltijd achterover heb geslagen. Ook is mijn buik gezwollen en mijn buik is mijn zwakke plek, als die dik is ben ik niet te genieten voel ik me vies vet en lelijk. Rationeel weet ik wel dat het vocht is maar emotioneel zou ik het liefst stoppen maet drinken. En ik moet wel drinken ivm mijn medicijnen. Nou ja ik heb wel genoeg gekankerd, volgende keer vertel ik julli wat over mezelf(als het interessant is ) en mijn pro ana. Groetjes en weltrusten Pascalle
Ik ben pascalle, en gebruik soms ook wel de schuilnaam minniemousse.
Ik ben een vrouw en woon in Stedebroec (NL/CH) en mijn beroep is WAO.
Ik ben geboren op 22/06/1967 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: LEZEN, knutselen, Muziek.
Heb een persoonlijkheidsstoornis en ploeter mij zo door het leven . Ik heb in ieder geval een lieve vriend die mij bijst
