Ik zag het vorige week helemaal niet zitten. Depressief, verdrietig gewoon rot.Dat had ik ook mijn casemanager en psychiater medegedeeld. Met als resultaat dat mijn psychiater me wou laten ontgiften en opnieuw wou beginnen de medicatie nieuw op te bouwen. Dat zou betekenen dat ik door een hel zou gaan. Zou ik weer in een psychose terecht komen, wer superdepressief zou worden, gaan snijden od weer helemaal sroppen met eten? De volgende dag had ik mijn casemanager op bezoek en die vond dat we niet over 1 dag ijs konden gaan dus dat is verlopig van de baan. Nou heb ik vrijdag een afspraak met de psychiater en ga ik even opschrijven wat ik wil. Gewoon dat de antidepressiva nog verhoogd wordt tot het hoogste mogelijke en daar moet ik het maar mee zien uit te houden. We kunnen altijd nog in het nieuwe jaar kijken wat we gaan doen. Ik schrijf het gewoon in mijn dagboek en dan lees ik het gewoon voor. Doodeng
Al enkele weken heb ik last van slapeloosheid. Ik kan prima inslapen (dankzij mijn inslaper) maar wordt heel vaak wakker en kan danniet meer slapen. Dan ga ik maar een dvdtje kijken totdat ik weer moe ben en terug naar mijn bed ga . Maar ja er zijn ook nog dingen die ik doen moet, zoals naar toneel gaan, cursus, vrijwilligerswerk etc. Dat kan ik niet allemaal laten versloffen en bovendien als ik dat doe lig ik de hele dag in bed en zak nog verder in mijn depressie. Ik leef nu al 3 dagen op mandarijntjes en bananen maar moet vandaag laxeerpillen kopen want ik heb een hele dikke buik. Echt walgelijk. Vanavond is er bij het GGz feest een lopend buffet en ik denk dat ik daar maar heel snel langs loop. Weet alleen niet of het opvalt. Nou ja kan altijd nog zeggen dat ik me niet zo lekker voel of iets dergelijks. Maar ja nu mijn slapeloosheid. Ik kan aan de psychiater ook nog wel een doorslaper vragen maar ik heb al zo'n pillenzooi. Ik moet vooral denken als ik zo wakker lig aan het niet-eten. Ga ik mijn ribben tellen, mijn pro ana map bekijken en dan word ik kwaad dat het mij niet lukt om af te vallen. en dan ga ik nog minder eten. Nou ja niet minder dan die mandarijntjes maar het uitspugen wat ik bij mijn ouders en mijn vriend doe. Ik vind het vreselijk ze zo te belazeren maar als ze willen dat ik perse eet zijn dit de consequenties. Eigenlijk geef ik nu hun de schuld dat is niet zo eerlijk. Tot later
Altijd dat gezeik over eten somber zijn niet naar buiten durvenHeb morgen feest van het GGz nou daar moet ik me op kunnen verheugen.Waarom schrijven jullie eigenlijk nooit terug zit ik me af te vragen? is het geen boeiend onderwerp of schrijf ik niet boeiend, of ik beeld me maar iets in. nou voor vandaag kan het mij gestolen worden ik ga weer naar bed
Hallo allemaal, vanochtend rond een uur ofcht ging ik mijn pillen ophalen en tijdens het fietsen zag ik opeens een boterhammezakje met inhoud.Gewoon weggegooid boterhammen. Ik dacht aan vroeger. Ik gruwde van de boterhammen die mijn moeder meegaf. Dus ik deed hetzelfde. Alleen niet op straat maar netjes in de prullenbak. 1x ging het mis. Ze zaten nog in mijn broodtrommeltje en het leek als of mijn vader het rook. Hij was woest. Daarna kon ik alleen nog vals spelen met het middageten, met het avondeten hielt hij me goed indegaten Wat heb ik die man gehaat. Ik hou van ze maar met al dat gezegd over eten en niet-eten word ik stapelgek van > laat me met rust.
Al jaren weet ik dat ik borderline heb. Alles wat in het boekje staat heb ik wel of wel gehad. Door de jaren heen heb ik natuurlijk een enorme rugzak meegekregen met adviezen, tips en heb de nodige therapieen gehad. Veel dingen zijn er veranderd maar veel nog niet. Elke dag worstel ik weer met de dingen waar ik tegen aan loop. Ik heb bijv. nog steeds last van verslavingsverschuiving, Slik ik niet elke dag meer pillen als voorgeschreven dan eet ik wel over de hele dag 1 boterham. Ik zou stiekem het liefs toch nog snijden maar ja dat is zo zonde van mijn armen. Nee dan maar op deze manier. Ben weer volop bezig met het niet-eten. Helaas ging het de afgelopen dagen de soep in dus nu moet ik extra mijn best doen. Heb gisteren al geschreven wat ik ging doen (touwtje springen, wirterparcours en wandelen oh ja buikspieroefeningen. Ik moet gewoon weer dun worden....
Ben zo vreselijk kwaad op mezelf dat ik nou toch weer gegeten heb. Vanmiddag al een tosti bij de inloop(uitgespuugd) en nu ik thuis ben nog een half zalmslaatje. Ik had al spijt van dat kutpatatje en moet ook nodig laceermiddelen kopen maar nu zeker nu ik die tosti en dat slaatje gegeten heb. probleem is ik heb tot donderdag geen geld. Bah nu ben ik nog misselijk ook. Ik voel me vreselijk kut daarover. Ga nu lekker stoppen en naar beneden kijken of ik echt niet nog wat in mijn portemonee heb. Ciao belissima
Ik stop met eten. Ik wil net zo worden als die meisjes in mijn PRO ANA boek. Niet die extreem magere maar tussen de middelste en de dunste in. En ik heb nog 2 weken de tijd om 5 kg af te vallen. Nou heb ik ooit een een springtouw gekocht (zo'n prachtig fluoriserend geval). Nou dat kan ik in de achtertuin doen. In het park kan ik gaan wandelen of "hardlopen". En ik moet weer met die sit-ups beginnen. Maar ik moet het gewoon ook ECHT doen, en niet hier op de computer zitten zeiken hoe dik ik wel niet ben en het er verder bij laten want dan gebeurd er natuurlijk helemaal niks. Dus als ik vanavond van mijn werk kom en laxeerpillen gekocht heb ga ik touwtje springen. Morgen moet ik al vroeg mijn medicijnen halen dus eigenlijk kan ik dat best lopend doen. Dan 's middags een half uur in het park, 5 min. lopen en 5 min. hardlopen en 's avonds minstens 100 sit-ups. Dat lijkt me goede start. Donderdag is er een feest van het GGZ dus moet ik er slank uitzien. Ik hou je/me op de hoogte
Gedroomd: Ik had een heel winkrlwafentje volmet ongezonde dingen gekocht. Ik moest dik worden, ik moest mijn plaats in de wereld veroveren . Thuis legde ik alles om me heen op de grond en bekeek het met diepste afgrijzen.Hoe kreeg ik dit in godsnaam naar binnen. Maar de hogere macht zei:"Pascalle je bent nu volwassen dus je mag jouw plek in deze wereld veroveren. Maar ik kon niet ik was bang, ik was het niet waard te groeien en uit te dijen om op een grote leren fauteuil te zitten. Ik ben nog bang ook al ben ik nu wakker. Ik heb gisteren teveel gegeten en nou zit de spek er overal, ik kan me moeizaam bewegen want ik lijk op al die vieze gore amerikaanse 300 tonners. Echt ik meen het ik walg van mezelf. Eind november gaan we met z'n zessen naar de Veluwe naar een huisje in de bossen MET zwembad en iedereen wil zwemmen. Help ik niet. Ik wil niet dat je m'n dikke bolle buik ziet en mijn zwembandjes. Dus wat moet ik nou doen; gewoon weigeren en iedereen voor het hoofd stoten en een spelbreekster zijn?
Ik heb vandaag sinds eeuwen patat uit de snackbar gegeten. Thuis had ik dat ook wel eens gegeten maar daar kon ik zelf uitmaken hoeveel ik er at en dat waren er meestal een sruk of 5. Maar vandaag (uitgerekend vandaag met al die OA's) had ik zin in een patatje. Nou op de heenweg naar de snackbar begon het al , zal ik nou wel of beter van niet. Ik kan natuurlijk ook gewoon een cola light nemen. Nou nee het werd toch patat, met satesaus.De eerste patatjes waren heerlijk. Veel satesaus op een klein patatje. Zodat jeje vingers erbij af kon likken. Toen kwam de big bang. Wat ben ik aan het doen, groete vreetzak. Vet monster. En waar belandde ik uiteindelijk, ja hoor op het toilet. Dus morgen koop ik ook weer laxeermiddelen en begin (of ga verder met mijn gezonde eetpatroon(1 yohurt, 1 boterham per dag en 5 chipjes of een hapje mars) Ik schaam me dood terwijl ik van andere gehoord heb wat zijnaar binnen stouwen bij een eetbui, is dit niks. Morgen op dieet.
In geen van de twee meetings waren er mensen met anorexia aanwezig. Daarom vind ik het best wel lastig om een keus te maken. Daarbij komt nog dat ik een borderliner ben. Ik maak me niet alleen maar druk over het eten of niet-eten(dat is nog het minst belangrijke) maar ook met mijn snijdrang, depressie of mijn stemmen in mijn hoofd/ Of misschien wel een paniekaanval als ik daarzit. Wat een gedoe. Vraag het wel de volgende keer of ze een borderliner willen.
Zowel bij de engelse als de nederlandse meeting werd hoofzakelijk over overeating gesproken. Niemand had het over AN .Wel gecombineerd maar alleen AN niet. Nou heb ikzelf AN, ik eet wel ,weing, maar van wat ik eet moet ik niet bang worden anders gooi ik het er zo weer uit. Als ik ga werken bijv, mogen we altijd gratis eten en drinken(cup-a-soup of een tosti) ik neem nooit iets te eten, 1x in de week eet ik bij mijn ouders en zodra de maaltijd is afgelopen ga ik naar huis en geef ik over. Terwijl mijn ouders al zeuren dat ik zo weinig eet en een smal koppie heb gekregen. En eerlijk gezegd weet ik niet of ik er tussenpas ook omdat ik niet alleen geen overeater ben maar ook nog een borderliner. Zij hebben te maken zij hebben te maken met overeaten met voedsel, maar mijn hoofd zit niet alleen vol met niet-eten maar ook nog met een depressie, stemmen in mijn hoofd en als het nog gekker word snijden. Ik vraag het ede vlolgende meeting gewoon
Vandaag ging ik voor het eerst mee naar de OA(kort gezegd). Ik was doodsbang. Stel er zouden dunnere mensen als ik daar zitten, wat natuurlijk altijd het geval is, wat doe ik dan ? Loop ik weg of.....? Nou de eerste meeting was helemaal in het engels en in vaktaal, de helft verstond ik niet. Oh ja het was in het jellinek dus lekker steriel. Nee ik voelde me daar echt niet op m'n gemak. De tweede meeting was 100% anders. Het was in een buurthuis en lekker rommelig De mensen ,meest vrouwen, maar ook een paar mannen, kwamen zich voorstellen en er heerste een warme ongedwongen sfeer. We begonnen met hoofdstuk 3 en na een passage gelezen te hebben kon iedereen zijn of haar commentaar geven. Er was een man,Ernst, die precies verwoorde wat ik voel. Als je mij zou vragen of ik wil leven of doodgaan zou ik mijn schouders optrekken; ik weet het niet. Het maakt me niet uit.Ik denk dat ik met deze meetings(er is er ook een in Alkmaar) blijf bezoeken ook al ben ik geen overeater. Nou voordonderdag weet ik het.
Daar zit ik dan midden in de nacht. Dromend over dik en dun. Ik voel me zo dik op het moment. Ik zou zelfs graag plastische chirurgie willen. Een band om mijn maag bijv. Mijn lief ligt te slapen en heeft geen flauw idee waarom ik wakker ben. Thuis ligt mijn Pro Ana boek. Ik heb zoveel plaatjes uitgeprint dat mjn cartridge(?) leeg is, Nou ga ik bij ieder plaatje commentaar schrijven. Ik heb 3 levels. Eentje die ik helemaal niet dun vind, eentje die ik mooi dun vind en eentje die ik echt niet mooi vind . Die zijn echt te mager en zien eruit alsof ze uit het concentratiekamp komen. Elke keer als ik dan zo'n plaatje bereikt heb mag ze weg. Ik weet het wordt tamelijk moeilijk omdat ik niet op de weegschaal sta maar dat ga ik binnenkort maar eens doen, met bibberende knieen. Maar dan ga ik eers laxeren, zodat mijn darmen schoon zijn. Ik denk dat morgen niet zo'n moeilijke dag is om niet te eten . Waarom weet ik niet maar ik hoop dat ik gelijk heb.
Oh jeetje ben ik misselijk. Misselijk van mezelf omdat ik zoveel gevreten heb maar ook echt misselijk. Het is natuurlijk best wel zware kost en dan na een paar dagen op boterhammetjes geleefd te hebben valt dat zwaar op de maaf. En ik heb ook NA het eten gedouchet dus dan zie je die dikke buik nog eens extra goed. Nee gaat niet goed vandaag. Morgen wordt het nog erger. Ik ga met een kennis naar de OA(anonieme overeaters). Nou dacht ik altijd dat is voor mensen die teveel eten maar het schijnt voor alle eetgestoorde te zijn. Ze had het me al een paar keer gevraagd maar ik durfde niet. Nog steeds niet. Ik ben als de dood dat ik daar de dikste ben, Dar er overal van die mooie pro anas rondlopen. Maar ik ga toch maar doorzetten. Als het me niet bevalt ga ik gewoon niet meer. En ik heb mijn kalmeringspillen meegenomen, dus ik hoop dat de angst dan wat zakt.Wens me svp succes. Ik zal jullie morgen schrijven hoe het was.
Mijn moeder kwam laast op visite en we hadden het zo over mijn vriend dat het zo'n lieverd is (je moet weten al mijn andere relaties waren of met lichamelijk of verbaal of/en harddrugs gerelateerd. Nou bof ik toch wel dat ik zo'n jongen heb hoef ik me ook niet meer om mijn gewicht zorgen te maken. On voorstelbaar. Zeg eens hoe zouden jullie reageren als dat gezegd werd ik stond paf,. Groetjes
Ben zo vreselijk moe. ávonds lig ik met een dekbed zogenaamd TV te kijken, als ik bij mijn vriend aan het dvd kijken ben val ik halverwege in slaap. Ik ga zelfs overal op de fiets heen omdat ik niet meer kan lopen. Nou zou je toch zeggen die is gewoon te mager maar dat ben ik echt niet hoor. Goed ik sta niet op de weegschaal want dat durf ik niet en aan mijn kleren mark ik wel dat ze ruimer vallen maar ook weer niet zo dat ze van mijn kont afvallen.Maar goed misschien zit ik mezelf wel alles goed te praten of zoiets. Ik bedoel ik eet alleen redelijk als mijn vriend er is of ik daar ben( en dan nog spuug ik het 9 van de 10x uit) Als mijn buik te dik is ga ik laxeren. Weten jullie eigen lijk na 26 jaar Anorexia zou ik me kapot moeten schamen. Dat ik er nog niet vanaf ben. MAAR ik wil er niet vanaf. Niks is van mij behalve mijn lichaam en daar heeft niemand anders iets over te zeggen.
Gisteren weer eens naar de psychiater geweest. Werd ook wel tijd met die depressieve huilbuien. Ik heb nergens zin meer in, zelfs mijn moeder moest me helpen met het huishouden. Nou dat is niks voor mijn dat doe ik en wil ik altijd zelf doen. IK ging ook met tegenzin naar het toneel maar ik wist gewoon dat ik anders de hele dag in zou blijven liggen. En ik vind toneel ontzetten leuk. Het is voor mensen met een psychiatrische achtergrond en de drempel ligt heel laag. Als je niks wilt behalve bijv koffie drinken dan kan dat ook. Op donderdag rij ik dan altijd met iemand mee naar mijn vrijwilligerswerk. Ook hier zou ik niet heen ganan als ik niet opsta en ga. Maakt niet uit hoe laat.Soms ben ik veelste vroeg.
Maar goed nu over de psychiater. Hij heet Asif de rest doet er niet toe. De GGGZ bij ons in de buurt is de laatste maanden sterk gwisseld. Elke keer weer andere psychiaters, het behandelhuis op zijn kop enz. Nou ben ik vorig jaar verhuis naar een andere regio en behoor dus officeel niet meer in mijn toenmalige regio. Maar omdat ik al zolang dezelfde psychiater en case manager heb maf ik bij hun onder behandeling blijven.Gisteren was ik dus met mijn case manger bij de psychiater en hij wil mij nog langer in behandeling nemen ook al is dat dan niet de regio die hij vertegenwoordigt. Verder gaat mijn antidepressiva fors omhoog en de depakine(stemmingsstabilisator) Ik hoop allemaal dat het helpt want ik word hier wanhopig van en krijg steeds meer de neiging om te automutileren, niet te eten(doe ik toch al niet want ik moet mijn pens weg hebben) maar ook om mezelf te doden. Nou ja dat was het weer voor vandaag. Als ik jullie website(logs ) bekijk word ik wel een beetje jaloers. Ik moet nog veel oefenen Pascalle
Hebben jullie dat ook wel eens, een grote vurige bal in je buik een steen op je borst en hersens die door elkaar vliegen en niet voor reden vatbaar zijn? Ik heb het vaak en dan wil ik die pijn weghalen, met snijden, drinken, coke of heroine gebruiken of gewoon door niet te eten. Vanaf mijn 16e hou ik me al bezig met niet eten en de rest volgde later maar daar ben ik ook weer vanaf. Maar met die andere middelen had ik meteen resultaat, ik gebruikte of(sneed) het en de pijn was weg, oh ja ik heb ook al tientallen overdosies achter de rug(lekker gewoon in slaap vallen) maar met het niet eten duurt het toch wel een paar dagen voordat mijn hoofd en buik enigzins tot rust gekomen zijn. Soms spaar ik mijn angstremmers en slik er een paar te gelijk en dan ben ik stoned. Ook wel fijn. Maar wat ik eigenlijk zeggen wou; op zulke momenten ben ik kwaad op mijn ouders omdat ze me op de wereld hebben gezet en vind ik dat ik het volste recht heb om zelfmoord te plegen IK HEB ER NIET OM GEVRAAGD OM OP DE WERELD GEZET TE WORDEN maar ja dan hoor ik mijn moeder zeggen ALS PASCALLE NIET MEER LEEFT HOEFT HET VAN MIJ OOK NIET MEER(ik heb nog een broertje)ALS EEN KIND ZELFMOORD PLEEGT HEBBEN DE OUDERS LEVENSLANG. Wie is hier nou egoistisch? Zij hebben mij ook niet gevraagd of ik op de wereld wou komen, en als ze me hadden gevraagd had ik vriendelijk bedankt!!!
Het is 17.30 uur en ik heb het gevoel dat ik eindelijk wakker ben. Ik ben de laatste tijd zo moe en heb het zo koud. Dat vind ik best vervelend als je een eetprobleem hebt. Ik loop altijd met dikke truien en het liefs met thermoondergoed maar dat is een beetje prijzig. Dan maar kou lijden(kost ook meer calorieen) of laagje over laagje. Ik ben nu bij mijn vriend en die hebben de verwarming altijd aanstaan maar als ik bij mij thuis ben staat de verwarming standaard op 20 graden en loop ik in een joggingbroek, sokken door oma gebreid(?) een hemd een t-shirt een normale beetje strakke trui en een flobbertrui(oversized). Ooit zei mijn gestorven vriendin meid als je eet krijg je het wel warm. Maar als k mag kiezen dan liever kou en dun dan dik en warm. Bah. Ik weet niet of jullie dat ook hebben maar ik vraag me zo vaak af of die dikke mensen zich niet schamen dat ze dik zijn. Ik bedoel dan trekken 40jarige vrouwen leggings aan waar de vetrollen en de zembandjes te zien zijn. En nee nu ik erover nakenk zijn het niet alleen 40jarige ook die tieners van 12-13 jaar zijn al opgezwollen a;s kikkers. Het lijkt wel normaal te worden dat je een vetzak wordt. Onvoorstelbaar
Echt een rotdag vandaag. Gedroomd over eten en dat ik niet kon stoppen. Ik stond voor de spiegel en walgde van mijn lichaam want elke keer als ik wat at zag je direct de uitwerking. Nu ben ik gewoon verdrietig dat ik mezelf niet zo kan laten zijn zoals ik wil. Of verdrietig is het verkeerde woord wan mijn anorexia hoort bij mij maar meer mijn uitbundige kant, de andere kant van het borderlineverhaal. De manische kant ervan, heerlijk, vaak ben ik nu wel depressief en dat haat ik maar door die pillen wordt nu alleen het negatieve maar ook het positieve gedemd. Maar ik ben bang als ik dat manisch terug zou willen en stop met de lithium dat ik in een gat val waar ik nooit meer uitkom. Nou dan ga ik net zolief dood. Zo het is zondag ik ga een dvdtje kijken.
Ik ben pascalle, en gebruik soms ook wel de schuilnaam minniemousse.
Ik ben een vrouw en woon in Stedebroec (NL/CH) en mijn beroep is WAO.
Ik ben geboren op 22/06/1967 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: LEZEN, knutselen, Muziek.
Heb een persoonlijkheidsstoornis en ploeter mij zo door het leven . Ik heb in ieder geval een lieve vriend die mij bijst
