Hey, ik ben San. Een alleenstaande mama van 4 schatten van zonen. Ik heb in een recentelijk verleden veel fouten gemaakt.... door over domme dingen te liegen in een poging me te 'bewijzen'. Terwijl dat voor niets nodig was, maar ik raakte erin verstrikt. Het kwam pas uit toen ik emotioneel letterlijk opengescheurd werd.... die dag ga ik nooit meer vergeten. Ik dacht het daarna zelf aan te kunnen en mezelf, ooit een spontane losbol te terug te vinden. Mooi niet dus. Erger nog, ik liep gebukt onder de druk op mijn schouders, wou perfectie en ben zelfs hervallen. Nu ben ik alles kwijt, ben letterlijk op mijn smoel gegaan en dat opende mijn ogen. Tijd voor actie. Ik kan het niet alleen. Ik wil niet meer piekeren en panikeren, ik wil leven.... en ooit de kracht hebben de persoon die ik hiermee het hardst kwetste, te bewijzen dat mijn liefde oprecht was. Maar eerst moet ik aan mezelf werken.
Niet bij de pakken blijven zitten... ook al jank ik nu liever... Hij wil toch niet meer. Maar ik wil mezelf zijn. en alleen kan ik het niet. Ik heb een psycholoog gecontacteerd... een begin. Vandaag eerte les pilates gehad, beheersing... pretty heavy. en misschien nog belangrijker. Mijn verhaal doen. Open zijn. En voor het eerst weer iets gek doen.... weekendje weg... gewoon omdat ik er zin in heb.
Wel wat schrik voor morgen... hypnose... en oorzaken zoeken..... ben benieuwd...
Ik ben hem kwijt... weet niet waar kruipen.... Omdat ik het allemaal niet meer aankon en mijn mental coach hem er niet wou te betrekken, maakte ik een mailaccount aan en schreef haar woorden naar hem. Weg vertrouwen. Domme zet... heel dom.... khad hem gatver moeten laten bellen en haar laten uitleggen dat ze het niet zag zitten... maar die ellendige schrik he :( Nu ben ik alles kwijt wat me lief is....
