sinds het gestopt zijn met de medicatie, nu bijna 1 jaar (jaja! 1jaar !) begint het me langzaam te dagen... ergernis groeit.. en groeit. Na 17 jaar troep geslikt te hebben besef ik nu pas, beetje bij beetje wat en wie ik ben. (tja, het moet er ooit van komen hé ...)
Heb mezelf , de helft van mijn leven, op een rem gezet en nu staat de bom op barsten
MOET EEN BESLISSING NEMEN !!! ga ik verder op mijn tenen blijven lopen ? braaf en onderworpen blijven meedraaien in het circus?
of zal ik mijne ware ik laten bovenkomen ? het risico lopen om de weinige mensen die in mijn cirkeltje zitten af te schrikken.. ik wil niemand verliezen maar ben bang ,als ik zo verder ga, mezelf weer kwijt te geraken
maar" faken " zonder hulp van chemie kan ik niet blijven volhouden
