Toen ik daarnet thuiskwam na de les zat ik vol vragen. Waarom leven we? Hoe lang leven we? Is ieder mens goed? We hadden over zondaars geleerd. 

Was ik een zondenaar omdat ik whisky dronk? Ik moest met mijn vragen bij iemand terecht. Toen ik 10 jaar was, had ik niet echt een goede band met Baba, mijn vader. Dit was dus mijn ultieme kans op een hechtere band. Ik ging dus met mijn vragen bij hem. Ik stelde hem de vraag of ik al dan niet een zondenaar was. Hij antwoordde: 'als je iemand vermoordt, steel je een leven. Als je een leugen vertelt, steel je iemands recht op de waarheid. Als je iemand bedriegt steel je zijn recht op rechtvaardige behandeling.' Ik begreep hem niet helemaal. Maar toch had hij gelijk. Daar ben ik zeker van. Papa's hebben altijd gelijk. Na onze diepzinnige babbel over zondaars en andere dingen die ik in de les had geleerd, was het gezellig. Ik hoop dat mijn papa en ik nog veel plezier gaan beleven. Dat hij mij ziet opgroeien, trouwen, zelf kinderen krijgen. Het leven is onvoorspelbaar. Er kan zoveel gebeuren. Maar we bekijken het door een roze bril. Ik zeg het niet veel, maar je bent mijn grote voorbeeld Baba. 

10-02-2013, 00:00 geschreven door Amir  

In mijn hoofd, ging het vandaag een super leuke dag worden. Maar ik had te vroeg gejuicht. Ik heb gewonnen, ja. Maar was het dit allemaal waard? Hassan was beginnen lopen en lopen en lopen. Tot ik hem niet meer zag. Ik ging hem achterna. Had ik gelijk? Zag ik Assef echt staan? Ik hoopte dat dit een droom was maar jammer genoeg had Hassan het pad van Assef gekruist. 'Ik kon die steeg in stappen, voor Hassan opkomen- zoals hij al die keren in het verleden voor mij was opgekomen- en aanvaarden wat er met me zou gebeuren. Of ik kon wegrennen. Uiteindelijk rende ik weg.' Ik weet niet wat me bezielde. Maar ik was bang. Ik wou terugkeren maar.... Neen, ik was zeker. Ik ging niet teruggaan. In mijn hoofd speelde de mogelijke scenario's af. Wat ben ik naïef. Ik durf niet eens toe te geven dat ik een verrader ben. Ik durf mijn beste vriend niet eens meer onder ogen komen...Ik heb spijt dat ik niet ben beginnen roepen of naar hen toegelopen ben. Maar spijt komt te laat. Ik hoop, Hassan, dat -als je dit leest- mij ooit kan vergeven. Ik zal er altijd voor je zijn vanaf nu. Beloofd.

07-02-2013, 00:00 geschreven door Amir