Ik zat maar de hele tijd te denken aan gisteren.  Stijn en ik hadden gisteren wat wild gedaan met onze voertuigen in het ziekenhuis en we hadden een keertje echt gebotst.  Fantastisch vond ik dat  en besloot naar mijn papa te telefoneren.  Ik vroeg hem om zo nog eens iets op poten zetten maar dan groter.  Hij zou zien wat hij zou kunnen forceren.