Om 09:00 ging de schoolbel, in de klas liet ik zowat niks merken dat er wat met mij aan de hand was. Alles ging zoals een gewone dag. Het was de laatste week gewone lesuren, de week erna zou stage zijn. De hele week verliep onopgemerkt door. De volgende maandagochtend, ik had stage ik moest dus vroeger op staan. Omdat ik langer moest fietsen dan dat ik zou fietsen naar school. Ik kwam net op tijd aan, en kleedde mij om. Ik stond stipt 07:00 s' ochtends in de keuken. Ik hoopte dat dit mij zou kunnen van mijn gedachten brengen, er was 1 vrouw die het best lastig voor me maakte. Elke ochtend moest ik koffiekannetjes inschenken, dat liep niet vlotjes. Ik zat telkens met mijn gedachten ergens anders, bij mijn vader. Ik liet het kannetje overlopen, en verbrandde mijn hand. Gelukkig maar 1ste graad, toen begon deze vrouw erg lastig te doen. Zei ze, 'Kun je nu echt niks'?. Ik voelde mij ellendiger toen ik dat te horen kreeg. Maar ik gaf niet zo snel op, ik had ook leuke momenten toen deze vrouw niet aanwezig was. Er was nog een stagair en een stagaire. Ik had zo'n 6 weken stage in totaal, waarvan deze 2 stagaires ieder 3 weken hadden. Elke namiddag moesten we groenten snijden voor de dag die erna kwam, soms had ik heel erg naar mijn zin. Meestal voelde ik mij vreselijk slecht. Op een dag voelde ik mij zo erg slecht, dat ik een een smsje stuurde naar een vriendin van mij met de volgende woorden. 'Ik hou dit echt niet meer vol, ik ga nog op een dag zelfmoord plegen.' Wat later kreeg ik een smsje terug met de vraag wat er aan de hand was, het klonk nogal bezorgend. Ik smste terug dat ik het later zou vertellen, ik smste toen in de pauze. We hadden 3 pauzes in onze dag, om 10:00u, 12:00u en 15:00u, s'ochtends werd er eten klaargemaakt, in de namiddag werd alles schoon gemaakt, en afgehaald in huizen waar het eten ook werd gebracht. Deze mensen krijgen dit eten omdat ze niet meer voor zichzelf kunnen koken. Ik vond het fijn dat ik voor deze mensen wat kon doen.
