Weet je wat ik nog heel graag met jullie wil delen Iedereen was hier gisteren heel fier op mij, ik had zelf supporters bij wat ik gedaan hebBenieuwd wat het was dat ik gedaan heb Wel toen ik met Hilde (kine van school) en papie mijn kine oefeningen gedaan had, heb ik heel veel vertrouwen gekregen in de handelingen die iedereen hier met mij doet. Ik vroeg zelf om me in mijn rolwagen met plank te plaatsen (zo kan mijn been rusten) en een toerke te doen door de gang. Ik wou eens een ander luchtje opsnuiven Dit ging verbazend goed, zonder pijn werd ik in mijn rolwagen geplaatst en dan zijn we samen met papie en mama een koffie gaan halen hier in de ouderkeuken op de afdeling. Verpleegster Cindy stond me een eindje verderop aan te moedigen. Het was heel vermoeiend maar iedereen was fier, en ik ook hoor
Daarna is er nog wat bezoek geweest en om 20u45 zijn mijn oogjes dicht gegaan tot 12u. Toen was het de eerste controle en alles was in orde. Ik heb dan samen met mama tot 1u naar tv gekeken en daarna hebben we nog een beetje verder geslapen. Om 3u was ik klaarwakker en heb ik stilletjes weer naar tv gekekenWat een luxe, thuis mag ik niet zoveel tv kijken en al zeker 's nachts niet Ik vond wel dat het heel lang nacht was!!
Vandaag komt Hilde misschien terug om weer wat kine te doen en in de namiddag ga ik dan wat bezoek krijgen. Ik vraag wel aan mama om korte bezoekjes te regelen want het is nog een beetje vermoeiend.
Ik ga nu nog wat verder naar tv zien met mama en dan ga ik nog even mijn oogjes toedoen.
Bedankt om gisteren allemaal zo massaal voor mij te duimen. Maar wees gerust de Lander van vroeger is terug!!!!!
Awel, ik heb ook zo eentje achter de rug... Nadat mama gisterenavond de blog hier had aangevuld met nog wat info is het met mij niet zo heel goed gegaan...
Ik ga eens een geleerd woord gebruiken als het niet geeft... Ik heb op korte tijd 2 apneu's gedaan hier op de kamer(dat zijn momenten dat ik vergeet van te ademen). Niet goed e van me... Jammer genoeg kon ik daar zelf niks aan doen, het zou een bijwerking zijn van de morfinepomp die ik had tegen de pijn. Er is om 22.30u gisterenavond beslist om me over te brengen naar de intensieve zorgen, zodat ze me daar goed konden in de gaten houden. Tegen die tijd was pappie ook al terug bij mij (hij was op pizzaverkoop voor de volleybal), mama had hem gebeld om te vragen om de nacht samen door te brengen en elkaar te steunen. Ik heb veel geslapen op de IZ maar daar heb ik toch nog 4 keer zo'n apneu gedaan. Een beetje zuurstof via de buisjes in mijn neus hielpen me er dan wel snel door.
Tegen de ochtend (zo rond 6.30u) was ik goed wakker en heb ik sedertdien flink geademd Om 14u ben ik terug naar mijn kamer gekomen. Ik zou wel nog es te oppervlakkig ademen maar dat is niet zo heel heel heel erg... Als ik dat doe vragen mama en pappie me om hen weg te blazen, zo oefen ik mijn diepe ademhaling Ah, ik heb ook al mijn eerste kiné-oefeningen gehad. Met mijn linkerbeen moest ik tegen het hand van pappie schoppen. Ryder wou dan onder mijn been door rijden dus moest ik mijn knie plooien en opheffen zodat hij door kon rijden. De oefeningen gingen redelijk goed.
Ik moet terug vertrouwen krijgen in mijn eigen bewegingen (raar e). Doordat ik zoveel pijn gehad heb woensdagnacht ben ik bang dat alle bewegingen en aanrakingen pijn (gaan) doen. Ik moet nu beetje leren dat dit niet zo is. De verplegers en mama en pappie doen hun best om alles zo goed mogelijk uit te leggen wat ze gaan doen met mij als ik niet goed lig in bed bv. Daarnet heb ik me zelfs al hoger in bed kunnen laten leggen zonder ai te zeggen. Sjiek e ;-)
Zo, ondertussen ben ik op mijn gemak mijn 1e donut aan het eten. Ik moet zeggen dat het me smaakt! Nu nog beetje tv kijken en dan hopen dat ik vanavond en vannacht een goede periode doormaak. Dan ga ik morgen al weer wat sterker zijn!
Hier zijn we terug. Ik was vandaag een beetje groggy van de morfine maar de pijn was wel onder controle. Ik heb enkel tv gekeken vandaag en geslapen.
Na mijn middagdutje moest ik plots overgeven. En dit tot wel 4x!!!! De pediator vertrouwde het niet en liet een echo van mijn buikje maken, dit was extreem pijnlijk. Er is geen bloeding gevonden in mijn buik. Wat de oorzaak precies is weten ze niet. Ze hopen dat het de bijwerkingen zijn van de Morfine en dat het snel overgaat. Het wordt wel goed opgevolgd. Ik krijg nu nog extra medicatie bij om mijn maag te beschermen.
Ik lig al terug in dromenland terwijl mama dit nu typt en hopelijk gaan we een mooie rustige nacht tegemoet.
Amaai, mijn eerste nacht is er eentje om snel te vergeten. Rond 22u was ik in slaap gevallen om dan om 23u te kermen van de pijn. Ik had zoveel spanning in mijn gips!
De verpleegster gaf zoveel mogelijk pijnmedicatie maar niks leek te helpen. Om 12u kwam de pediater om alles te bekijken en om te overleggen met de orthopedist wat ze konden doen aan mijn gips. Om 2u30 zijn ze gekomen om hem open te knippen, ik had te veel zwelling en te veel pijn. En om 3u passeerde er een engel met een pijnpomp!! Daar mag ik op drukken zoveel ik wil. En ik druk nogal hoor Zelfs in mijn slaap duw ik op de knop
Om 4u ben ik dan in een mooie slaap gevallen tot 6u30. Ik moest eens plassen. En nu lig ik weer te slapen. Hopelijk kan ik vandaag veel slaap inhalen want ik start straks met de revalidatie.
Na een lange lange lange lange dag is het voorbij. De operatie is geslaagd volgens de eerste verslagen en de gesprekken met de verplegers van de PACU.
Om 14:30u hebben ze me in slaap gedaan en om 21:00u was ik terug op de kamer. Ik moet jullie niet vertellen zeker dat het lange uren waren voor mama, pappie en jullie allemaal????
Toen ik wakker werd zat mama naast mij. Ik heb wel even heel veel pijn gehad, maar dat komt omdat ik op mijn wonden lag. Eens ik op mijn rug mocht en kon liggen is het rap voorbijgegaan, mede dankzij de pijnmedicatie natuurlijk...
Mijn rechterbeen zit in de gips van aan mijn teen tot aan mijn lies. Mijn linkerbeen is enkel roze gekleurd van de ontsmetting, daar hebben ze niet moeten aan werken. Ik zit met 3 plakkers: 1 in mijn lies, 1 aan mijn heup en 1 op mijn bovenbeen.
Morgen staat een controlefoto op het programma om te kijken of alles nog op zijn plaats zit. Hilde, de kinesiste van op school, komt ook al eens langs om de oefeningen te bekijken die ik in het ziekenhuis al moet oefenen. En op de menu staat morgen varkensgebraad met bloemkool en aardappelen. Het zal me smaken na een dagje niks eten...
Hopelijk heb ik (en mama) een goede nacht en kan ik vanaf morgen beginnen aan mijn revalidatie. Liefst zonder pijn als het mag?
Vandaag de grote dag!! Mijn verkoudheid is niet verslechterd dus het ziet er goed uit. De verpleegster komt straks controleren.
Mijn knuffel Jace van Paw Patrol ligt al klaar om mee te gaan naar de operatiezaal, hij gaat daar alles goed in de gaten houden en mij achteraf alles komen vertellen wat de dokter daar allemaal gedaan heeft.
Om 23u heb ik uiteindelijk mijn oogjes dicht gekregen. Dit was niet makkelijk want ik moest mijn plaatsje vinden in dit grote rare bed met knopjes aan. Wrikken en wroeten tot het toch gelukt is. Om 6u20 ben ik bij mama in bed gedoken om te knuffelen.
Ik heb vandaag minder zenuwen dan gisteren Heb al veel gespeeld met mijn brandweerman Sam spullen en nu ga ik naar Paw patrol kijken.
Dinsdagavond... De dag voor woensdag... De dag voor mijn grote dag...
Ik ben deze namiddag om 15.30u toegekomen op mijn kamer. Een mooie kamer, voorzien van TV en DVD... Meer heb ik niet nodig voor de komende dagen door te komen
Hier op de afdeling hebben ze een uitleenhoek waar ik elke dag een DVD kan huren, boekjes kan lezen, puzzels kan maken, enz. Ik heb al een paar keer rondgelopen in de gang samen met Zoë. Voor mama is er hier een keukentje in de gang waar ze koffie kan halen en iets kan opwarmen in de microgolf. Jullie zien, we zitten hier niet slecht.
In de vooravond heb ik al mijn onderzoeken gehad. Bloed geprikt, naar mijn hart en longen geluisterd en voorlopig is alles ok. Mijn hoest mag wel niet verslechten want anders gaat de operatie uitgesteld worden. Duim je mee dat ik morgen niet meer hoest?
Mijn operatie morgen staat gepland rond de middag. Vanaf middernacht mag ik niet meer eten of drinken. Maar geen nood, ik ga vanavond nog een puddinkje eten. Mmmm, lekker!
Zo, mama gaat nog wat gerief halen in de wagen en dan gaan we ons installeren in ons bed om naar TV te kijken.
Wish me luck voor morgen en morgenavond laat ik weten hoe de operatie verlopen is!
Zondagavond. Een avond waarop iedereen die naar school gaat zegt: "Alé, vooruit, nog 5 dagen naar school en dan is het weer weekend!"
Bij mij is dit niet het geval, morgen is het mijn eerste en laatste schooldag voor deze week.
Dinsdag blijf ik lekker thuis met mama om boodschappen te doen voor in het ziekenhuis. Wat staat er op mijn boodschappenlijstje? - gele pudding met chocoladebolletjes (hmhm lekker!) - cola - koffie - chocolade - ...
De eerste twee dingen zijn voor mij, de andere voor mijn bezoekers
Dit weekend heeft mijn mama de valiezen al gemaakt. Ze blijft de ganse week bij mij in het ziekenhuis slapen. Wat een lieve mama e
In mijn valies zitten vooral trainings en t-shirts. Gemakkelijke kleren want ik ga sowieso met mijn rechterbeen volledig in het gips zitten. Het kan zijn dat mijn linkerbeen ook in het gips zal zitten, maar dat weten we nog niet... Dit wordt een verrassing voor mama, pappie, Zoë, papa en Evi en als ik wakker word... In mama haar valies zit haar pyama, kleren en handdoeken.
In 7 andere zakken zitten mijn Nintendo, de tablet, de laptop, DVD's, knuffels, wat speelgoed, foto's enz...
Ik hoop het toch dat ze dit allemaal mee heeft. Ik heb niet kunnen meehelpen aan het klaarmaken van de valiezen. Ik was dit weekend bij mijn papa Als ik iets vergeten zou hebben is het allemaal niet erg. Pappie komt elke dag naar het ziekenhuis in de namiddag en zal dan wel het gerief meebrengen wat we vergeten zijn of te kort hebben.
Zo, ik ga nog een beetje TV kijken (jip, naar Paw Patrol), dan een beetje eten en naar bed... Morgen nog een laatste keer met de bus mee.
Hier kan je dagelijks korte verhaaltjes lezen en foto's bekijken over mijn evolutie en revalidatie na de zware ingreep die me te wachten staat...
Op woensdag 3 februari is het (eindelijk) zo ver. Dan onderga ik een grote ingreep aan mijn rechterbeen.
De laatste 4 jaar kreeg ik botox ingespoten in mijn spieren om makkelijk(er) te stappen, te lopen en te spelen. Jammer genoeg helpt de botox niet meer zoals het hoort... De maanden waarin ik voordeel haalde uit de botox werden korter en korter. De professor had liever gewacht tot ik 12 jaar ben om de spierverlenging en rotatie van mijn been en heup uit te voeren maar ja...
 "Laughing"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
Om 14u ben ik terug naar mijn kamer gekomen. Ik zou wel nog es te oppervlakkig ademen maar dat is niet zo heel heel heel erg... Als ik dat doe vragen mama en pappie me om hen weg te blazen, zo oefen ik mijn diepe ademhaling  "Wink"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
 "Shocked"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
){kind=link}
){kind=link}