|
Eindeloos dwaal ik rond door mijn ziel.
Mijn gedachten verzopen in water.
Mijn tranen zijn verf, die op mensen met witte kleren neer vallen.
Rood, groen, paars, geel...
Emoties gieren door mijn lijf vanbinnen en vanbuiten steeds warm, koud, warm, koud.
Mijn eigen stem klinkt als gekrijs in mijn oren.
Mijn handen nat, niet van zweet, maar van tranen.
Groene, gele en blauwe vlekken op mijn handen.
Mijn gezicht is juist een mislukt schilderij.
Mijn voeten zijn slap, net twee druiven die helemaal zijn uitgebloeid tot vieze kleine krenten.
Die niemand wil.
Mijn buik dik, dik van eten, eten om te eten.
Mijn armen net twee potloden die iedereen tekenen op hun eigen manier.
Maar vaak genoeg terug uitgegomd worden.
Mijn ogen vol kleur, regenbogen, die door twee paarden met een hoorn worden uit getuft.
Mijn rug bol en geborgen want daar is het dan veilig zeggen ze.
Mijn haar staat recht van de stress.
Mijn hart klopt hard, zacht, hard, zacht.
Mijn longen vol lucht, lucht en kleur, kleur van emoties.
Mijn ogen rollen in een zee van verf.
Met mijn ziel verzopen in water.
EmMe.
11-10-2015 om 00:00
geschreven door EmMe 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
|
