Het boek begint met een flashback.
Daardoor is het na een tiental paginas al heel verwarrend. Dit komt doordat je niet
goed weet of het verhaal zich in het verleden, het heden of de toekomst
afspeelt. Ook is het in het begin zeer
saai , omdat de auteur heel veel informatie over de hoofdpersonage(s) geeft. Na
een twintigtal paginas begint het eigenlijke verhaal pas.Ook snap je in het begin niet waarover de
schrijver het heeft. De auteur begint de situatie van een man in Afrika te
beschrijven. En opeens gaat de auteur over naar een ander verhaallijn. Dit gaat
over Eric van Rijn de neef van jan van Rijn, die vroeger een succesvolle
journalist was. Dit maakt het dus moeilijk om het verhaal te volgen, omdat je
heel de tijd overgaat van Afrika naar Nederland. Ook is het boek zeer
voorspelbaar, op voorhandweet je al dat
jan Van Rijnvan plan is een schilderij
te vervalsen zodat hij zijn carrièreals
journalist kan redden. Daarom is het boek heel langdradig , want je weet al
lang wat er gaat gebeuren en tegen dat het echt gebeurd is , is er niets
spannend meer aan. Toch slaagt de auteur erin je aandacht te trekken. Dit doet
hij door plotselinge, onverwachte wenidingen aan het verhaal. Natuurlijk is het niet voortdurend langdradig
en saai. Op het moment dat Van Coetse naar Afrika moet gaan, is het een
spannend momen. Ook is er een interessant moment in het verhaal. Dit komt omdat
de auteur over de geschiedenis van West-Afrikaanse landen en hun leiders
schrijft. Ook toont de schrijver hoe Van Coetse deze leiders verafschuwt omdat
ze terrreur zaaien in hun land. En omdat ze hun volk in armoede laten leven
zodat zij een luxe levente kunnen lijden. De schrijver toont aan dat Van Coetse
een echte Afrikakenner is. Van Coetse legt namelijk in detail uit wat er in
Congo, Zimbabwe en Angola is gebeurt. De auteur heeft hebzucht op een mooie
manier kunnen weergeven. De rijke leiders van de Afrikaanse landen laten
namelijk hun volk diamanten opgraven voor een ondegelijk loon. Waardoor de
leiders veel winst hebben op deze diamanten. Maar ook de buitenlandse
investeerders maken heel veel winst, omdat ze geen hoge prijzen netalen voor de
diamanten. Het is dus ook een goede weergave van de oorlog op bloeddiamanten.het
boek heeft dus zijn slechte en zijn goede kanten. Een pluspunt is zeker de kaft
van het boek, die zeer aantrekkelijk is en ook past bij het verhaal. De kaft is
namelijk volgekladdert met blauwe verf, net zoals bij een schilderij. Als ik
dit boek een cijfer moet geven van -5(zeer slecht) tot +5(zeer goed) , zou ik
het een +1 geven.