Hoi,

Ik weet het. Het is lang geleden, veel te lang geleden dat er hier nog eens iets verscheen, maar ik had gewoon geen tijd.
Momenteel is er nog niet veel veranderd. Ik moet nog altijd op zoek gaan naar de dokter die bij mijn geboorte aanwezig was in het ziekenhuis,
maar die is niet echt gemakkelijk te traceren.

Wat er wel niet zo leuk is, zijn de dromen die steedes vaker en vaker terugkomen.  Vreoger had ik die vaak, maar het laatste jaar kwam die maar sporadisch voor tot de voorbije maand. Nu krijg ik hem soms tot 3 keer per week.
In mijn dromen komen  mijn broertjes en mijn biomama voor. ik droom over hoe we het perfecte gezinnentje ( dat helaas nergens bestaat) vormen, maar ook soms over de niet aanvaarding van mezelf tegenover mijn broertjes.

Vorige nacht droomde ik dat ik op het adoptiebureau zat, samen met papa en dat er een maatschappelijk assistent ( Miryam heette ze) en een psycholoog er ook waren. Ze probeerden me klaar te stomen voor een eerste contact met mammoe. Maar in mijn droom moest ik eerst alles aan papa opbiechten dat ik op zoek was naar mammoe.

Ik weet dat deze dingen nooit zullen gebeuren , maar toch word ik er slecht gezind van. Ik doe praktisch niet anders dan huilen, ben niet om aan te spreken, kan me er niet door concentreren en zit ik het liefst in een hoekje en ik slaap dan terug slecht in waardoor ik oververmoeid geraak.

Ik wou dat ze ophielden en dat ik me terug goed kan voelen.
Achja, ik zaag weer te veel.

Slaapwel allemaal en tot de volgende keer.
Groetjes,
Adoptiemeisje