Ze houdt van me...Ze houdt niet van me. Één voor één vallen de bloemblaadjes op de grond in de achtertuin. Het madeliefje krijgt meer en meer het uiterlijk van een doodgewoon grassprietje maar toch blijf ik doorgaan.Ze houdt van me. Het voorlaatste blaadje dwarrelt naar beneden...Ze houdt niet van me.
Met deze woorden galmend in mijn gedachten gooi ik het madeliefje weg.
En hoewel ik dit soort liefdestestjes meestal betrouwbaar vind, weiger ik deze uitkomst te geloven. Eef, sprak ik mezelf toe, waarom ben je nu net verliefd geworden op haar? Er zijn zat andere leuke meisjes, wat maakt Carolien nu zo speciaal?
Carolien, zucht ik, Carolien... Met haar naam op mijn lippen gebrand, glip ik weg in mijn fantasiewereld... Onze eerste date, het regent en ik krijg haar zover dat ze met mij buiten wil gaan dansen. We dartelen rond elkaar als twee verliefde lammetjes, de ruimte tussen ons in wordt steeds kleiner tot we in een innige omhelzing eindigen. Maar ze voelt helemaal niet normaal aan, haar aanraking is koud en hard, haar knuffelen doet pijn...
Mijn dagdroom is voorbij, ik open mijn ogen en merkt dat ik een boom aan het omhelzen ben, zo hard mis ik haar. Al blozend laat ik de boom maar ontsnappen aan mijn liefkozende knuffel. Opeens rinkelt mijn mobieltje, een sms van Carolien:
Hey meid!
Alles goed? Heb je zin om straks
iets te gaan drinken in t verschil?
Heb nood aan een babbel...
Carolien xxx
Blij en opgewonden als ik ben probeer ik zo snel mogenlijk te antwoorden, wat langer duurt dan verwacht aangezien ik van kop tot teen aan het trillen ben.
Een uurtje later sta ik haar aan t verschil op te wachten, denkend aan wat ik van die babbel ga mogen verwachten. Maar veel tijd om te denken krijg ik niet, Carolien komt net de hoek omgelopen. Hoi Eef! Zegt ze terwijl ze me een knuffel geeft, gaan we binnen zitten? We gaan aan een tafeltje zitten en bestellen ons drinken. Carolien steekt al maar direct van wal en begint te vertellen. Al bij haar eerste zin: Ik wil mijn hart luchten bij iemand, ik hoop dat dat bij jou kan... Het gaat over Lena, wist ik dat het geen leuk gesprek ging worden. Carolien vertelt me over haar liefdesverdriet om Lena, over haar dromen, over alles wat ik niet wil horen! Bij elk woord van liefde voor Lena voel ik mijn hart beetje bij beetje doormidden breken, maar ik dwing mezelf naar haar te luisteren, ik moet een goede vriendin zijn. Ik probeer haar zo goed mogenlijk op te vrolijken, haar op andere gedachten te brengen, terwijl ik er zelf moeite mee heb om aan iets anders te denken. Carolien is eindelijk uitgepraat, zij is nu wel opgevrolijkt maar ik heb een pesthumeur gekregen.
We rekenen af en gaan naar buiten, het liefst van al zou ik nu naar huis willen maar zij wil gaan winkelen. Ik verzin een flauw excuus dat ik nog bij mijn oma langs moet want ik heb echt geen zin meer om te winkelen. We nemen afscheid en ik vertrek, op mijn terugweg naar huis krijg ik weer een sms:
Hey meid!
Dankje voor de babbel,
ik ben blij dat ik jou nog heb.
Carolien xxx
Ik voel de tranen opkomen, voel me machteloos, kwaad en verdrietig tegelijkertijd. Thuis weet ik met mezelf geen blijf meer! Haar woorden blijven in mijn hoofd rondmalen, de blik in haar ogen telkens als de naam Lena valt staat op mijn netvlies gebrand. Het enige wat ik kan doen om dat te vergeten, al is het maar voor één avond, is drinken. Liters bier passeren mij elke avond. s Avonds drink ik zoveel dat ik mij niets meer kan herinneren en s ochtends heb ik zo een erge kater dat ik niet in staat ben om ergens over na te denken, de beste oplossing voor deze moment vind ik.
Natuurlijk begint dit ook zijn tol te eisen, ik kom amper mijn bed nog uit en zie er met de dag slechter en slechter uit. Mijn zus krijgt dit in de gaten en besluit om mij te helpen, alle alcohol verdwijnt, ik kan meermaals mijn hart bij haar uitstorten en dan troost zij me en geeft me raad. Ik begin ook te beseffen dat het zo niet verder kan, maar ik zou niet weten wat ik aan de situatie kan doen. Mijn zus zegt dat ik best nog eens met Carolien afspreek om er met haar over te praten. Het enige probleem is dat ik dat niet durf, te bang om afgewezen te worden...
Mijn zus blijft op me inpraten en uiteindelijk geeft ik toe.
Ik ga het haar vertellen!
Op vrijdag neemt Carolien altijd de trein, ik sta haar in het station op te wachten. Heel toevallig kom ik haar tegen. Hoi Eef, dat is lang geleden. Lacht ze en zo beginnen we weer te babbelen over koetjes en kalfjes.
Ze vraagt zelfs niet eens wat ik in het station aan het doen ben, zelfs niet wanneer ik vraag of ik haar mag vergezellen naar het perron, waarschijnlijk is ze gewoon blij dat ze nu wat gezelschap heeft.
Voor we naar het perron gaan, moet Carolien nog even langs het toilet.
Terwijl ik buiten wacht voel ik het briefje in mijn achterzak gloeien.
Komaan Eef, zeg ik tegen mezelf, je kan het wel, gewoon doen!
Ik bekijk mijn briefje nog eens, in krabbelig handschrift staat er:
Carolien,
ik ben verliefd op je...
Eef xx
Het briefje steek ik terug veilig in mijn achterzak, ik hoop dat ik het straks durf afgeven aan Carolien. De wandeling naar het perron lijkt wel een eeuwigheid te duren, de stomende trein staat al klaar om vertrekken. Dit is mijn moment...
Carolien draait zich naar me toe om afscheid te nemen, ze geeft me nog een knuffel en wil daarna op de trein stappen. In een reflex grijp ik haar hand en stop ik haar het briefje toe, Carolien kijkt verbaasd toe. Nog voor ze het briefje kan openvouwen draai ik me om en vertrek, ze probeert me nog tegen te houden maar haar trein staat op punt om te vertrekken.
De trein raast voorbij, ik voel een grote last van mijn schouders vallen en er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Ik heb haar het briefje gegeven, nu is het afwachten... Denk ik bij mezelf. Mijn mobieltje rinkelt. Carolien probeert me te bellen, maar daar heb ik nog geen zin in. Ik wil niet weten wat ze te zeggen heeft, nog niet. Gelukkig kan ik troost putten uit wat mijn oma altijd zegt:
Liefde is als een gokspel: de inzet is enorm hoog en als je verliest ben je alles kwijt, maar als je wint ben je de koning te rijk. en Liefde is als in je broek plassen: iedereen merkt het, maar alleen jij hebt dat zalige warme gevoel.
|