Ik ben Mieke, mama van drie superschatiige, maar oh zo drukke kinderen en 33 jaar. Hoe begon mijn gevecht tegen de kilo's? ??? Als kind én als tiener was ik echt een magere spriet, hoe vaak ik niet wenste dat ik wat dikker was zodat die twee kleine mandarijntjes zouden groeien tot twee volwaardige pompelmoezen, is niet meer te tellen en nu, nu heb ik daar spijt van :roll: Ok, ze waren klein maar alles was dan ook in verhouding met de rest he!
Toen ik 18 was ging ik samenwonen met mijn (toen vriend, nu ex man) was er nog niet veel van te merken en ik bleef altijd rond de 58 kilo hangen, ik ben 1,69, dus dat was voor mij een heel mooi gewicht. Toen werd ik op mijn 23ste zwanger van onze Milan (24-07-2000). ik kwam maar lieft 18 kilo bij! Ok, het lag meer aan de koffiekoeken met pudding en chocolade dan aan de baby maar toch 18 kilo !!!!:oops: Echter een jaar later waren de meeste kilo's er al af en met een beetje hulp van de weight watchers woog ik daarna rond de 60 a 61 kilo.
tussendoor niet echt problemen gehad met mijn gewicht. ik at best veel en moest er niet echt op letten.
Toen ik een kleine twee jaar later zwanger werd van ons Lina (17-02-2003), vlogen de kilo's er terug bij en nu waren het er 19 en ik snoepte echt niet overdreven veel hoor, alleen liet ik ook nooit niets liggen :-? .
Toen ons Lina  1,5 jaar oud was besloot ik te scheiden van mijn man (nu dus ex) en door al het verdriet en miserie viel ik weer te veel af. Ik woog daarna 54kilo en dat was echt té weinig. ok ik kon alles aandoen maar mijn pompelmoezen waren weer mandarijntjes geworden en veel sap zat er ook niet meer in na twee zwangerschappen :-(.
een jaar en drie maanden na mijn scheiding heb ik mijn vriend Jens leren kennen. Ik was best tevreden over mijn uiterlijk en woog toen ongeveer 58 kilo en een jaartje verder 60 kilo.
Toen vertrokken wij op reis naar Egypte, het was februari 2007. En toen, toen is het begonnen.
Wij namen een hotel met zo een ikkanetenwatikwilwantallesisbetaald formule en tja het heeft mij genekt. Ik smikkelde alles dat ik kon want ik lust gewoon alles en het was zo lekker allemaal. een rigoureus ontbijt, dan een 10 uurtje een middagmaal met frietjes en veels te vet gebakken hapjes. dan een vieruurtje van heerlijke pannenkoekjes en dessertjes, dan avondmaal waar je drie vier keer weer wat ging halen en tussen al dat eten, de coctails niet vergeten die je heeeeeel den dag kon gaan halen aan de poolbar!!!
op Egypte voelde ik mijn broekjes al wat spannen maar och ik zal wel een beetje bijgekomen zijn en dat ging er mits een kleine inspanning toch weer af?????
Ja watte! Ik kwam thuis en het eerste dat ik deed was naar de weegschaal vliegen en ik was..hou je vast! 3 kilo aangekomen op een week tijd! Dju!
Ok, het komt wel goed, pepte ik mijzelf op. Maar er was een ding waar ik geen rekening mee hield; een vloek die over mij ruste...ik was de 30 voorbij en volgens ons mama gaat het er dan niet meer zo gemakkelijk af. Gemakkelijk is een understatement weet ik nu...NIET!
De weken, maande daarna lette ik best op wat ik at maar die egyptische all in kilo's bleven overal plakken, behalve waar ze moesten plakken. Als je dan een broer hebt die je er dan nog eens op gaat wijzen " amai uw kont is ook niet smaller geworden he" dan weet ge het wel! Mijn antwoord van "ik heb wel al twee kinderen he" hielp niet:shock:.
Ok ik nam vrede met die extra kilo'tjes (more to love ????) en toen werd ik weer zwanger van onze Mats (04-09-2008). Ik kwam maar 14 kilo bij (ah ja, de rest plakte er nog op) en onze Mats woog wel 4,385 g bij de geboorte, dus dat viel nog wel mee...
Maar nu zijn wij dus 1,5 jaar later en ik weeg nog altijd 69 kilo. Een tijdje geleden hield ik WW 3 weken vol en ik was toch 2,5 kilo kwijt maar het gaat zoooooo moeilijk!
Ik ga niet naar de meetings, waarom? Awel de meetings hier worden boven een café gegeven, als ik daar aankom en ik blijf er 5 min. zitten heb ik een suf hoofd van al die rook die uit het café naar boven komt en kom ik thuis, dan hebt ik precies op café gezeten en stink ik naar de rook en moet ik weer in den douche...dus is dit een optie.....neen! Ik geef toe dat ik ook gewoon weinig tijd heb om te gaan met mijn drie kids en mijn job.
Dus heb ik mijn boodschappengidsje thuis op mijn tafel liggen.
Ik heb een voordeel, ik kook echt heel graag. Volgens sommige mensen maak ik geen "normaal" eten. Maar ik heb zoveel ideeën dat ik normaal eten, gewoon te normaal vindt...
Waarom deze blog? Ik heb dus geen zin om in een café op cursus te gaan en ik geef nogal snel op, dus dacht ik, als ik nu een blog maak en iedere dag mijn bevindingen er op zet, dan heb ik meer stimulans en durf ik niet meer te stoppen.
ik verzin ook geregeld receptjes en die zet ik er ook op met foto als het kan. alle tips , trucs enz.; zijn zeker welkom en wie weet helpen wij elkaar :lol:
ik wens mijzelf  dus veel succes:wink:
groetjes
Mieke

Nog even ter verduidelijking : Ik weet dat ik voor sommige mensen niet dik ben maar ik vind wel als je zelf niet gelukkig bent met je gewicht, je er iets aan moet doen.....

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />