Ik ben op 20 september 2016 ruw weggerukt uit mijn comfortzone die ik gedurende 23 jaren opgebouwd had.

Van dag op dag was ik alleen, mijn vrouw weg na 23 jaren waarvan 22 getrouwd, mijn huis en ikzelf leeg en mijn hoofd vol vragen en spijt. Spijt om wat ooit was en er nu niet meer is. Sabine is onwrikbaar en weigert, zelfs nu nog na meer dan 9 maanden een pas in mijn richting te zetten. Ze komt niet meer terug, nooit meer. Dat is een feit waar ik moet mee leven, maar waar ik me na die periode nog niet bij heb kunnen neerleggen. Elke dag mis ik ze en mis ik ons huis en ons leven. Leegte en eenzaamheid. Weggerukt uit mijn comfortzone, meer nog mijn comfortzone bestaat gewoon niet meer. Spijt, verdriet, heimwee. Véél gemengde gevoelens.