Poëzie

09-02-2009

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

AAN MIJN VRIEND (2)

A A N M I J N V R I E N D (2)

Heb je mijn requiem al in de maak ?

Maar aarzel je nog tussen adagio of allegro ?

Is musiceren wel een wereldse taak ?

Of heerst in het zielenrijk enkel silencio ?

Geil je misschien op hosanna's uit een engelenkoor ?

Of kwibus, hou je toch van hen die hier om je geven ?

Wend je hen voor, dat zij beter in het hierna kunnen leven ?

Hak je daarom de draad van hun zielige leven door ?

Wij hebben in het vruchtwater elkaar leren kennen

En droegen de kraaien als heiligen op handen

Je wist zelfs mijn diepste verdriet te verwennen

Maar legde finaal mijn toekomst aan banden

Wij zijn niet geschikt voor het huidige leven

Maar pogen de kluit hier toch te bestieren

Denk je dat mijn angst me onderhuids laat beven

Als je straks zegt : "En nu naar de pieren ?"

09-02-2009 om 20:55 geschreven door Marnix Mieleman

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)

N E PT U N U S

N E P T U N U S

Ben je van nimf tot meermin verworden ?

Biddende zeester die de branding begeert

Worden je raadsels versteend

Door het verraad van de golven ?

Is je verbijstering naar de vloedlijn gezeild ?

Of zoekt je wreedheid genade

In het verdriet van het zand ?

Omsingeld door vuurtorens en bakens

Kruipt een schaaldier

Dat geil naar je lonkt

09-02-2009 om 20:38 geschreven door Marnix Mieleman

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)

M E M O R I E

M E M O R I E

Uit wat ik niet wist te vergeten

Heb ik enkel de vergissingen bewaard

Zij hebben zich verschanst

In een doofpot, waarin ik veelvuldig

Kemels heb geschoten

Nu zijn ze de gevangene van een droom

Die ik nooit gehad heb

Van een geweten dat ik nauwelijks vertrouwd heb

Van een lot dat ik amper weerstaan kon

Van een wonder dat er nooit geweest is

09-02-2009 om 20:32 geschreven door Marnix Mieleman

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)

S C H I M

S C H I M

Je vroeg vanochtend aan mijn schaduw

Wie of wat ik was

Een schim zei ze

Die enkel zijn spiegelbeed erkent

Een iet of wat vervelende vent

Die weinig van het leven weet

Ach zo, sprak ze :

Hij moet dan wel van goeden huize zijn ?

Geen reden tot paniek !

Toch wel

Het gaat hier om een serafijn

Verworden tot een indolent scribent

09-02-2009 om 20:27 geschreven door Marnix Mieleman

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)

C A R N A V A L

C A R N A V A L

Merk je bij een maskerade ooit wel opgespaarde ergernis ?

Of hunkeren deze zeloten naar anoniem verwantschap ?

Hebben gehuichel en geveins hier geen gelijke betekenis ?

Die als spiegelschrift passen binnen zo'n gezelschap ?

Weet dat in een stoet waar fantomen en schimmen lopen

De zucht naar troost wel vaker wordt gemist

Tot dat een stoetel roept : "Er valt hier niets te hopen !"

"Dat werd in cognito door radelozen beslist"

Maar worden zij die meedraven dan ontroostbaar ?

Of is het bij elke optocht onloochenbaar

Dat de vertwijfelden om genade smeken ?

Maar vindt het schamele van hun hoop het wel toelaatbaar

Dat ik de genadelozen uitdagend in de ogen staar ?

't Is dat waar ik uiteindelijk op reken

09-02-2009 om 20:22 geschreven door Marnix Mieleman

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)

AAN MIJN VRIEND

AAN MIJN VRIEND (1)

Wie schreef er ooit : "Geen bloemen zonder graf ?"

Stil jij soms het verlangen van hunkerende zerken ?

Of wordt je verzuchting soms gesmoord door de palen en de perken

Die het koren niet onderkennen van het kaf ?

Zit je te smachten naar de kik van het verscheiden ?

Of ben je verknocht aan je huidige leven ?

Valt aan de overkant wel enige lol te beleven ?

Of berust je gelaten in je wereldse lijden ?

Je wentelt en draait om mijn gunst te verwerven

En lijmde mijn oude potten met je nagelnieuwe scherven

Maar van schervenlijmer vergleed je tot zeveraar

Wil je nu echtdat ik stante pede lig te sterven ?

Met als verlokking, jouw pret niet langer te bederven

Geloof me, we lijken sprekend op elkaar

09-02-2009 om 19:37 geschreven door Marnix Mieleman

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)

R U S T

R U S T

Zit mijn rust zo in zichzelf gevangen

Dat zij geen klank verdraagt ?

Vrees ik haar taal

Niet langer te verstaan ?

Of doet de honger

Naar haar zwijgen

Me vaak luisteren

Naar haar vroeger geheim ?

09-02-2009 om 19:21 geschreven door Marnix Mieleman

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)

M I J N W O O R D E N

M I J N W O O R D E N

Zijn mijn woorden wel de weerklank van mijn denken ?

Laten zij ooit het sprakeloze ontwaken ?

Of zijn zij de strop voor mijn zwijgen ?

Is mijn mond op zoek naar hun klanken ?

Als ik schrijf herken ik vaak hun leegte

Is er iemand die, hun rusteloos zijn vermoedt ,

09-02-2009 om 19:17 geschreven door Marnix Mieleman

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)

H E T W O O R D

H E T W O O R D

Gevangen in onuitgesproken woorden

Ben ik op zoek naar hun raadsels

Speurend in het kluwen

Vond ik een oord van beschutting

Het domme praten

Maakt hen vaak verbolgen

Dan haasten ze zich weg

Als ik ooit zwijg

Vormen zij slotakkoorden

09-02-2009 om 19:12 geschreven door Marnix Mieleman

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)

S U I C I D E

S U I C I D E

Zelfmoordenaars hebben altijd gelijk

Het leven maakt blind

Belet steeds de waarheid te lezen

Die in de kraters van het Niet gebeiteld staat

Zij wensen niet te luisteren

Naar het rusteloos gefluister van de hoop

Bevruchten met het vergeefse van hun moed

De leegte van het zijn

09-02-2009 om 19:08 geschreven door Marnix Mieleman

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)

S T I L T E

S T I L T E

De stilte zit verscholen

In kruinen en stammen

Men wil haar verhangen

Aan buigzame takken

Te zwak om moed te verdragen

Zullen we haar daadkracht ontkennen ?

Of zal zij onhoorbaar worden

Als het geruis haar gaat overstemmen ?

09-02-2009 om 19:04 geschreven door Marnix Mieleman

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)

O N T B I J T

O N T B I J T

Eenzelvigheid houdt me gezelschap

Honger is ver afgelegen

Angst moet worden verzwegen

Kruimels zwemmen hulpeloos

Langs de rand van een beker

Fruit verdraagt amper leegte

Ijs in een emmer wil schaamte bekoelen

Broodschalen bedekken verlies

Straks ruimt men twijfelaf

09-02-2009 om 18:55 geschreven door Marnix Mieleman

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)

T E R U G W E G

T E R U G W E G

Is er een eenling die mint wat ooit geweest is ?

Het ademen van de tijd wil wurgen ?

Vluchtend voor de weerzin van het heden

Zie ik een vreemde die zich in Niemandsland verloor

Verdwaald op een kruispunt dat naar drijfzand ruikt

Vrees ik dat zijn zwijgen nooit zal breken