Na de gebruikelijke traantjes op de luchthaven stapten we, na een gemakkelijke douane-controle, in het vliegtuig richting Frankfurt. Daar aangekomen besloten we om ons maagje nog eens te vullen met... Mc Donalds!! Rond 14u stapten we in het vliegtuig richting Mexico-city maar om half 4 hingen we nog niet in de lucht... de vertrekbanen waren in onderhoud. Maar omdat we de wind in de rug hadden, hadden we uiteindelijk maar een vertraging van 25 min. De vlucht was lang en vermoeiend1 Niet echt een aanrader voor mensen met lange benen!!! Naast ons zat een vriendelijke dame waarmee ik aan de praat raakte. Het was een Mexicaanse gyneacologe die uit Madrid terugkeerde. Ze heeft me haar mail-adres gegeven voor moest ik ooit een gids in Mexico nodig hebben. SUPER Rond 20u plaatselijke tijd landen we in Mexico-City en daar was het ons al snel duidelijk dat we in Latijns-Amerika beland waren. Je denkt dan met alles in orde te zijn maar toch moet je nog vele papiertjes invullen om door Douane te raken. Ze stuurden ons van hier naar daar maar uiteindelijk bereikten we toch de juiste gate. In mexico moesten we wel een papiertje invullen voor Mexicaanse griep wat eigenlijk overbodig was want niemand checkte wat er werd ingevuld. Ik heb wel mijn hoest een beetje ingetoomd, kwestie van niet teveel aandacht te trekken op dat vlak. Er liepen wel Jappaners met een masker maar dat was het zo een beetje. Om half 10 zochten we een plaatsje in het Mexicaanse vliegtuig richting Guatemala. Maar dan begon het spelletje. Eerst was de startbaan weer overbezet. Na een dik half uur kwam het vliegtuig dan toch in beweging maar dan riep de piloot af dat er een mankement was aan zijn stoel. Dus terug geparkeerd en wachten!!!! Er kwamen een 5-tal Mexicanen op het vliegtuig om die stoel te maken. De cockpit stond dus overvol en er was natuurlijk maar eentje die iets ondernam. Veel gedester en gelach ja maar meer gebeurde er niet. Na veel blabla hadden ze blijkbaar besloten om een andere stoel te gaan halen. Toen die er eindelijk was, moest er nog heel wat aan gesleuteld worden. Omdat het maar een klein vliegtuig was konden we goed meevolgen. HILARISCH Toen ze de juiste sleutel hadden gevonden en de steol wilden monteren, bleek die niet door de deur te gaan. Dus, gans den boel weer uit elkaar halen en opnieuw beginnen. En ondertussen bleven de passagiers rustig zitten. er gingen wat mannen helpen maar dat leverder natuurlijk geen resultaat. Om middernacht zijn we dan eindelijk opgestegen. De stewardessen kwamen nog rond met eten maar daarvoor hebben we toch gepast. We waren allebei redelijk misselijk van de vermoeidheid. Rond half 2 veilig geland en zonder moeite door de douane geraakt. Er werd heel wat geroepen maar ik denk dat ze niet door hadden dat we europeanen waren. Buiten gekomen, geen bordje van het hotel te bespeuren. We namen dan maar de taxi. We verstonden geen woord wat de chauffeur wou zeggen maar uiteindelijk belandden we in een leuk hotelletje 2 straten verder. We waren te moe om nog te discussieren over de kostprijs van dat taxiritje dus meneer zal wel in zijn handjes gewreven hebben wanneer we hem 10 dollar gaven. Na een warme douche volgde een heerlijk mals bedje voor een welverdiende nachtrust. Deze morgen werden we gewekt door een papegaai die blijkbaar het liedje, Charel, ik heb u gat gezien.... kon fluiten. Grappig. Straks vertrekken we met de bus naar Antigua, een oude stad hier in Guatemala. Ben benieuwd wat we daar gaan beleven!
Mijn afscheidsfeestje op 4/09/09 was tevens ook mijn afscheid van jeugdhuis 't Klokhuis in Hamme. Ik werkte er bijna 2 jaar en zit nu boordevol leuke herinneringen! Dankjewel iedereen voor de bemoedigende woordjes! Het was een fantastisch feestje!
