We zijn dag, euhm, ja welke dag zijn we eigenlijk? Het gaat hier zo snel dat je niet echt besef hebt van tijd. Elke dag is verschillend en je hebt eigenlijk te weinig tijd om alles in je op te nemen. Genieten van het moment en uitkijken naar het volgende. Dus ik denk dat we zondag zijn, we zitten in Tamarindo, het is rustdag. Een dorp aan de Atlantische oceaan waar vooral veel surfers zijn, ge kent da hè, van die mannen die overdreven bruin zijn, altijd hun zonnebril op hebben en een beetjen een scheef gezicht trekken.. Alè een beetje ;) efkes terugkeren in de tijd. Ik denk dat het dinsdag of woensdag was. Een niet-fietsdag in La Fortuna.. Veel moois daar in de buurt, dus besloten we om de plaatselijke waterval te gaan bekijken, echt schoon! Je kon daar ook wa zwemmen, je had echt niet veel plaats nodig, als je naar de wterval toe zwom kon je door de kracht ervan ter plekke blijven ploeteren. De Sven en de Kurt vonden hun uitdagend parcours en door op rotsen er omheen en wat zwemmen kwamen ze achter de waterval uit, prachitg zicht naar het schijnt, maar ik heb me wijselijk braaf gehouden want het bleek toch nog vrij zwaar te zijn en de schouder is toch nog een pijnlijk iets me momenten. In de namiddag nog wat geluierd aan het zwembadje, de benen wat laten rusten want we gingen nog zware dagen tegemoet! De volgende dag dus vroeg uit ons bedje en huplaaa op naar Tilaran, een stad niet ver van het Arenal meer en zo een 40km van Monte Verde. Een tocht van rond de 75km. In het begin was het terug veel klimmen en dalen en meestal vrij zwaar, dus na een 30tal km was de goesting al terug wa minder, maar na een goed middagmaal en een frisse cola ging het terug stukken beter en kwamen we rond een uur of 4 aan in Tilaran. De reden dat we daar verbleven was alleen om Monte Verde te bezoeken. Zo gezegd.... de volgende dag naar het nevelwoud van Monte Verde, een echte jungle met verschillende bruggen ( hanging bridges ), tuinen en een canopy parcours ( een soort tocht door het woud via deathrides ) Eerst de vlindertuin gezien, veel vlinders maar niet om te zeggen waaaauw: Dan de reptielen en de amfibieen ( ja kweet het er moeten puntjes op, maar ik vind da hier nie op da toetsenbord, dus het is zonder, voila ;) Dit was wel een sleuk om te zien, vooral de mini - kikkers die zeer giftig zijn! Daarna dus de canopy tour, het geeft echt wel eens een kick om dat te doen, ik denk dat de langste lijn iets van een 800m is, dus dat is al eeens de moeite he :) Het zaligste moment van de dag was als ik aan men laatste lijn bezig was en ik men pa net voorbij het midden van de vorige lijn zag hangen, niet meer in beweging en nog een lang eind te gaan! :) Dus mocht er zo een van die mannen zichzelf voorttrekkend om den Hugo gaan, waardoor iedereen moest wachten.... hehe :) Daarna heeft een gids ons door het cloudforest geleid en het was aan het motregenen en misten, net zoals het moest zijn ;) de dag afsluiten hebben we gedaan in de kolibrituin, echt de moeite, honderden kolibris om ons heen, het geluid alleen al van al die vleugels die fladderen is onvergeetbaar. Heb er een paar op mijn vinger kunnen houden en zelfs eentje kunnen vastnemen :) Savonds zoals eig elke avond een pintje gaan drinken, voor de 1 al wat later dan de andere, op niemand persoonlijk ze, e Kurt ;) van Tilaran naar Playa del Coco, 105km, met een zere poep en in een grote hitte, das al eens afzien e, maar al bij al, het ging nog vrij vlot! Hotel Laura was ons eindpunt, maar Laura was niet de vriendelijkste thuis! Ma how ik heb er niet veel last van gehad ;) Dus de zee, een plonske doen waar, aja, da kan nie el e... Eerst de rest een beetje gefilmd en dan ook da water in, kwas nog geen 25m ver. PIJN! in mijn arm, blijkbaar een soort van kwal of zoiets dergelijks die daar rondzwim. Kan het u verzekeren dat doet genen deugd, dus ja, het water terug uit want da wou ik geen 2 keer meemaken. Het is nu van vrijdag geleden en kvoel het nog... savonds terug de bars in de buurt onveilig gemaakt, Sven en ik hebben het er eens goed van genomen, het was toch maar 50km de vlgende dag, om 4u goe zochte in ons bedje. Het was een leuke avond! Het was MAAR 50km, hmmmmmmmmmm, de Kurt even uitbundig en enrgiek als altijd, de Sven en ik al iets minder... Komaan zegt de Kurt we nemen de binnenwegen langs de zee, da zal wel meevallen.... EUH, NIEJE!!! man toch, het waren uiteindelijk 60km met een van de zwaarste parcours ooit uit mijn leven, ik dat we onderweg een keer of 6 een bergje op moesten van 20% of meer. Dus da was met afstappen, afzien in de hitte, daarenboven zijn ze verkeerd gereden, begon iedereen een beetje op de tippen van zijn tenen te lopen, het water was heet en bijna op, geen bereik met de gsm, alee, je hoort het, het was afzien :) uiteindelijk toch uitgekomen aan een idyllisch strandje met een toeristisch dorp in aanbouw. Daa aangekomen bleek dat we nog maar 30km hadden gedaan en er nog een 30 te gaan hadden.... ik verzeker u, diene fanta die ik daar heb gedronken was zmdr twijfel 1 van de best uit mijn leven ;) we zijn dan uiteindelijk toch aangekomen in Tamarindo, waar ik direct ga genieten van het strand en de zee... kheb da wel eens verdient denk ik :)
Binnen 1 week zijn we al terug in Belgie, het zal wat anders zijn! Maar we blijven genieten :) Groetjes daar
Hier zijn we weer, zit hier in een internetcafè in Fortuna aan de Arenal. En dat is met heel veel zweten en nat zijn, man man, het is hier warm! Maar alles voor5 den blog e .. hmm :) Vorige vrijdag hebben we Tortuguero bezocht, een prachtig kuststadje aan de caraïbische zee. Dit was alleen bereikbaar via een boottrip van een 1,5u en werd begeleid door den Tomas. Nen ingenieur die nu gids is en tis gvd genen dommerik! Van alles wist hij iets en raadselkes en mopjes zijn zijn ding! Onderweg hebben we een krokodil, een jesus christ hagedis ( kan over het water lopen ), leguaan en verschillende vogels waar ik de naam niet van ken gezien. Een prachtig landschap zoals je in de documentaires ziet, alè dat alleen al was de moeite.middags hebben we daar ergens tussenin gegeten, daar hebben we dan nog een paar Tucans gezien, een kaaiman en een koddig schildpadje die hem niet veel van de kaaiman aantok ;) na de middag gin de begeleide boottocht door, maar dan zonder ons... Wij werden dan gedropt in Tortuguero zelf waar we in een mooie casa aan hett strand overnacht hebben. Het dorpje telt zo een 750tal inwoners en die zijn volledig afhankelijk van het toerisme, daarom dat costarica ook zo een duur land is, waar ik toch een beetje van veschoten ben. Per voorbeeld een pintje is even duur of bij ons, en ja, der worden nog al wat bierkes gedronken door ons ;) Ons boelken in de kamer gesmeten en huplaaa een fris duikske in de zee ook al raadde onze girant dat eig af want de zee was blijkbaar nogal gevaarlijk. Maar daar hebben we niet veel van gemerkt, de mensen die Kurt kennen weten dan ook dat hij niet te stoppen is op dat vlak. Een ferme scheet en hupla da water binnen :) Savonds hebben we de plaatselijke disco onveiliggemaakt. Sven en ik hebben ons wat afzijdig gehouden en gekeken hoe de oude jeugd hun danskes placeerden op de lege dansvloer. En de locals hadden da blijkbaar ook nog niet veel gezien ;) De vlgnde dag begon goed ( ook al was het aan het regenen ) met een frisse duik in de zee en dan volgde de trip terug naar San Josè. Dit was nu nie het leukste dus ga k er niet veel over vertellen, behalve dat we toch een uur of 5 op een bus hebben gezeten ( waarvan een 1,5u in de file = warm! ) De zondag was dus fietsendag, smorgens vroeg uit ons bedje en we zagen het volledig zitten. Ik toch met een bang hartje. Ja niets meer (kunnen) trainen, nog beetje last en toch al van eerste keer een zware dag dag voor de boeg met veel klimwerk. Wat iedereen gedacht was dan ook een feit, na een km of 50 was mijn pijpke uit en was het echt afzien! Aangekomen in een bepaald dorpkewas het nog 20km klimmen aan serieuze percentages dus ben ik geplooid en heb ik samen met men pa een taxi bergop genomen naar het dorpje Zarcero op 1750m hoogte. Sven en Kurt ( de 2 beiren ) hebben hun bagage met ons meegegeven en hebben de klim met de fiets gedaan! Straf van die mannen! Zarcero was op zich niet veel speciaal, beetje zoals elk dorpje daar in debuurt. Veel kleine winkelkes, een paar bars en een kerk. Hetgeen wat me hier wel opvalt is dat je heel veel volk buiten ziet en overal rijden de mensen met de taxi. Die avond hebben Sven en ik nu eens niet veel gedronken en zijn we vroeg in onzen ketel gegaan want de volgende dag was het terug veel fietsen. Het begon zoals elke dag, ge wilt vertrekken en er moet enen naar de wc, ge zijt vertrokken en den dienen heeft ng wa honger, je eet wat en er moet terug enen naar de wc... tja, ge zou ommeduur pijzen dat het een kakreis is :) deze dag lag me beter, twas veel dalen de eerste 40km en kheb me serieus op mijn gemak gehouden op de klimmekes. Na een tijdje kwamen we op een plateau waar er dan wel veel wind was ( nee, niet alleeen van Kurt ) maar waar het niet zo op en af was. Ik vond de goeie benen en dan voelt nen mens zich al wa beter e :) Het was wel enorm warm dus de wind mocht van mij wel es op kop zitten ook. Toen we La Fortuna aan het naderen waren kreeg men pa het lastig en ging het tempo serieus naar beneden waardoor de km's tergend traag voorbij gingen en iedereen toch wel naar het einde snakte. Net voor Fortuna, na een 75tal km's hebben we ingecheckt in villa fortuna. Een deftig hotelleke met een zwembad bij, dat doet al eens deugd na een zware dag :) Savonds hebben we het vrij dunne gemaakt. Sven en ik hebben ons in de cocktailkes gesmeten en de ouwkes in de wijn en het bier, da kan al eens leuk zijn e. Het zijn op zo een avonden dat er leuke uitspraken worden gedaan, aangezien mijn pa de enigste is die wat Spaans kan wordt er al eens wat in verschillende talen door elkaar gebrabbeld ( en ja, dat is terug vooral den Kurt e ) een paar voorbeeldjes: upstairs ( klimmen ), nog eintjen, una schosselfossel ( schotelvod ), thank u well, he is op, we come soffort ( weet nog altijd niet wat da betekent ;) ) ... en nog te veel voor op te schrijven en te onthouden. Ik ben bijna een uurke bezig met typen ( ja kweet, kben nen tragen ) en mijn goesting is een beetje weg, dus ik ga jullie dan laten zie. Over vandaag schrijf ik de vlgnde keer, morgen vertrekken we richting Monte Verde, naar tschijnt echt de moeite. Vanavond eens vroeg in ons bedje, uhum :) Zeg, jullie ginder in het koude belgenland tot de volgende hè ;)
