vertrokken uit een koud en en kil les andudes, verzorgde jeugdherberg maar o zo koud.
les andudes, net over de franse grens, liet ons een propere was na maar verder slechts kille gedachten. tot op het bot verkleumd waren we, we hebben snachts de electrische verwarming op de kamer opgezet.
vlotte eerste 50 km, we verlaten de pyreneeen zonder extra klim maar in een stralende zon die onze botten verwarmt.
gegeten in een wei en des middags glooiende landschappen. de GPS leidde ons (we noemem em sinds kort ons filiberke) feilloos langs hele kalme wegen recht naar ons doel. maar daar bleek alles gesloten hotels incluis. dan maar verder gezocht tot we plots op een bordje Chambres d'hotes stuitten. met de moed der wanhoop gevolgd : bleek een zeer gastvrij gezin te zijn : jean, laurence, laura en cyrille. propere kamer en gezellig babbelend gegeten en de avond doorgebracht op het terras. 30 graden en 130 km, maar een toffe avond, hopelijk moeten we morgen niet zo lang zoeken.
tes wel geweest .
na een degeljk ontbijt met zefgemaakte confituur op weg
de Landes door, met eindeloze pijnbomem maar ook ongelooflijke stilte, platte baan maar te warm voor mij, alweer 27 graden.
Filiberke leidde ons feilloos naar langon : de laatste 70 km niet één hotel of logis. in Langon was er 1 logis maar volzet.
dan maar naar een soort Truckershotel waar we noodgedwongen de laatste propere maar naar lijm ruikende kamer betrokken.
die platte kms is blijkbaar nix voor mijn poep, amaai hebbekik afgezien. maar de benen zaten superscherp, geen probleem. Als ik maar kan klimmen of mijn eigen tempo kan rijden geen probleem avec le derriere
we zijn wel in dieje logis gaan eten, lekker maar niet echt rennersvoer.
de Landes= pijnbomen +rustige wegen/dorpen = rust/stilte
bij de 1000 km grens eens foto genomem voor het nageslacht (hihi). 's middags aan een riviertje met stroomversnelling in de schaduw gegeten.
de Landes : geen levende ziel gezien: geen everzwijn of hert wel een verloren gelopen schaap en tijdens de lunch een eekhoorntje. ook de roofvogels en ooievaars zijn hier onbekend
wel een tweede doodgereden ree en addertje
Di 16/5
korte etappe naar Ste Foy aan de Dordogne van 60 km : prachtige chambre d'hotes op een helling met prachtig uitzicht en zwembad : we zijn de koning te rijk, aan 22 graden watertemp gezwommen; een weldaad voor onze stramme benen!
de sjieke villa vol met antiek werd gewoon opengelaten omdat de bewoners weg moesten en wij in de stad waren gaan eten: wat een vertrouwen ...
na een royaal ontbijt vertrokken rond 9h30
Om 12h30 geluncht in sauveterre een middeleeuws dorpje met een arcademarktpleintje
ze verkochten er zowaar een belgische gazet (weliswaaar van het WE maar toch gelezen). Is dit een teken van heimwee ? Maar 't is wel nog steeds dezelfde kommer en kwel
t is nog steeds genieten en herbronnen, ik zou het wel weten ....
uiteraard zijn de wijngaarde omnipresent (graves, bordeaux en bergerac, t ligt hier allemaal dicht bijeen).
woe 17 mei
110 km naar Nontron een alweer een prachtige bed+breadfast gevonden met belgen, engelsen en amerikanen, de eigenaars zijn engelsen maar amaai konden die een stukske koken. heerlijk gegeten. Gedaan de mythe dat Engelsen niet kunnen koken.
s middags gestopt in Tocane voor ons lunchke en een frisse pint
de 60 km van gisteren en het zwembad doen wonderen ( de wind in de rug helpt ook natuurlijk)
bij 25 graden watertemperatuur gezwommen, daarna geaperitieft en heerlijk gegeten in babbelgraag gezelschap
de hitte van vanmiddag is geen spek voor mijnen bek : te warm maar de Mich had er schijnbaar geen last van>
we hebben wel 6 liter water uitgetutterd samen>
t is nog steeds genieten....
