We staan vroeg op want de Monseigneur heeft ons gezegd dat her rond 8h00 al heel druk is bij zulke plechtigheden in de omgeving van ons toegewezen plaatsen.
Om 7h20 nemen we een taxi naar het Sint Pietersplein. Het is er inderdaad al zeer druk en mensen stromen langs alle kanten toe. We schuiven aan voor de uitgebreide veiligheidscontrole en rond 8h00 zitten we op onze plaatsen op zo een 20meter van de pauselijke stoel.
Ondertussen is de Monseigneur ook aangekomen en gaat onderhandelen met de topmensen om onze vlag toch nog getekend te krijgen en ons nog dichterbij te plaatsen. Het lukt niet maar Toon is vast besloten om ons doel te bereiken. We mogen een foto met de Kroningsvlag maken vlak bij de stoel.
Rond 9h30 doet de paus zijn intrede en rijdt door uitgezette gangen tussen de menigte. Het plein is propvol gelopen en de hij neemt zijn tijd zodat iedereen hem goed kan zien.
Uiteindelijk komt hij het podium opgestapt en neemt plaats in zijn stoel. De ceremonie begint! Hij geeft een korte toelichting hoe de plechtigheid gaat verlopen en geeft daarna zijn boodschap door in het Latijn.
De vertegenwoordigers van de pelgrims uit verschillende landen (en het zijn er heel wat van over gans de wereld) stellen hun land voor in hun eigen taal nadat ze de Paus in het latijn het doel van hun groep hebben toegelicht. De Paus geeft telkens een antwoord dat dan door de betreffende vertegenwoordiger aan zijn groep in de landstaal wordt doorgegeven .
Het is heel indrukwekkend wat we hier allemaal zien en meemaken!
Na de plechtigheid stapt de Paus op de omheining af of verschillende mensen te begroeten of even te luisteren. Toon kan niet langer wachten en stormt naar voren met de vlag. Hij klampt een pater aan die klaar staat met een geschenk voor de Paus en vraagt hem om de vlag mee te nemen om ze te laten zegenen. De pater neemt ze aan en even later is het zijn beurt. De Paus zegent de vlag en wuift even. Toon zijn geluk kan niet op en we zijn alle vijf echt fier is dat het ons gelukt is. Het is een heel intens moment!
We zijn vroeg wakker! Het is onze laatste fietsdag en we zijn er klaar voor. We spreken af dat we eerst naar de camping in Rome rijden om daar Paul op te pikken om dan samen naar het Sint Pietersplein te fietsen.
Het wordt inderdaad een zware rit met steeds terugkerende korte nijdige hellingen en het wordt warm tegen de middag (33°C).
Na behoorlijk wat zwoegen treffen we Paul op de afgesproken camperplaats en na een korte pauze rijden we samen naar het Sint Pietersplein via een goed uitgetekend rit op de Garmin van Luc.
Na 12 km komen we aan op het plein en wensen mekaar proficiat. Na de nodige foto's en filmpjes gaan we de de kaarten voor de audientie op pikken bij Monseigneur Gabriël Quicke die ons hartelijk verwelkomt. Net ervoor waren we wel buiten gevlogen in het gebouw waar hij werkt. We waren zo content dat we er waren dat we even de etiquette vergaten en onze fietsen in de mooie marmeren hal van het gebouw plaatsten om op zoek te gaan naar de monseigneur. Enkele seconden later krijgen we volle laag van enkele bewakers/recepcionisten die ons letterlijk naar buiten schreeuwden en met de politie dreigden. Toon bel op en even later staat Gabriel Quicke op de stoep met onze kaarten. Het contrast is groot, het is een heel vriendelijke man en geeft ons enkele goede tips voor morgenvroeg.
We vieren onze aankomst in een van de zijstraatjes en toosten op de goed afloop!
We worden voor de eerste keer wakker op een kampeerplaats waar niet veel faciliteiten (beter gezegd geen) zijn. We trekken onze plan. Na het wassen en scheren op de gemeenteplaats en een goed ontbijt in de camper (Paul weet wat er moet gekocht worden en heeft altijd voldoende opgeslagen) halen we onze fietsen op bij de stalling van de oude man van gisteren.
Het zijn veel kms over een zeer golvend parcours maar het blijft droog.
Paul vindt een ideale parking voor de tussenstop in Folignio en stuurt een SMS met het juiste adres. We komen enkele uren later aan in Terni op de vooraf geplande parking. Het is een tegenvaller. Geen stroom! Iets later begrijpen we waarom. Er staan al een paar dagen enkele campers van zigeuners illegaal geparkeerd. De eigenaar arriveert, heeft een fikse ruzie met de mensen en belt de politie. Uiteindelijk moeten ze het terrein verlaten en krijgen we toch stroom.
We trekken goed onze plan id de schamele omstandigheden. We gisteren trouwens reeds goed geoefend!
Goed gegeten en daarna slapen. Morgen wordt het een zware rit en het beloofd warm te worden!
Eindelijk nog eens internet! we kunnen weer iets versturen al gaat het maar met mondjesmaat. Deze keer rijdt Paul opnieuw mee omdat Luc zo vriendelijk was om te rijden met de Camper te rijden. Hij spreekt al een aardig mondje Italiaans en kan alles vlotjes regelen op de aankomstplaats.
Luc vertelt ons dat de eerste kms vlak zouden zijn, we hebben nooit zoveel geklommen in het begin! Het loopt wel langs de kust maar het is constant op en af. Na een paar uur rijden we opnieuw vlak langs de kust omdat er nu toeristische steden liggen. Nu worden we omgeleid omdat er een triatlon bezig is. Na wat ommetjes bereiken we het volgende stadje. En, raad eens: daar was een marathon bezig! Het was warm en je zag ze afzien in de staart.
Luc rijdt ons tegemoet nadat hij gereserveerd heeft voor het avondeten in een mooi restaurantje boven op een bergje in de buurt. Voor de rest was er weinig te beleven. We kunnen na een beetje overleggen onze fietsen in een stalling van een oude man in de buurt plaatsen en geven hem een fles Cava. (ons normale betalingsmiddel als we hulp krijgen).
Het is een camperplaats van de gemeente die weinig gebruikt wordt. Ik krijg de stroom niet aangesloten omdat de euro er telkens opnieuw uit komt. Richard lost het meteen op door er een stevige mep op te geven en de euro doet zijn werk!
