Je papa verliezen

Kleine biografie

Hallo ik ben De Ridder Carmen 21 jaar en heb geen papa meer.
ik heb mijn papa verloren aan een vreselijke ziekte kanker iets waar niemand mee confronteert mee wil worden maar dat toch dagelijks gebeurt. Ik ga hier zo goed mogelijk proberen vertellen hoe men papa gevochten heeft tegen deze vreselijke ziekte en toch het gevecht verloren heeft…

Men papa noemde De Ridder Ivan was 52 jaar en had een leven waar iedereen van droomde hij kwam uit een gelukkig gezin 4 broers en zussen.
mama en papa zijn getrouwd op 18 Maart 1989 toen was mama al 6 maand zwanger van mij… niks leek iets in de weg te staan.
men papa was de beste papa die je je kon voorstellen hij leerde mij alles ook al was dat voor jongens hij leerde het mij en ik genoot van de aandacht want papa was mijn god… mama en papa zijn nooit gescheiden en papa  was er dus ook op meest belangrijke dagen of momente in mijn  leven eerste stapjes, eerste communie plechtige communie eerste vriendje…

Kleine ziektes en kwaaltjes

Papa was al meer als 1 keer ziek geworden natuurlijk  galstenen waar we telkens op tijd bij waren volgens de dokters was er ook niks ergs aan de hand tot ze verder onderzoek deden naar de oorzaken zo op een avond had papa kou ook al was het buiten 30°c hij had kou, wij natuurlijk de dokter gebeld na een redelijk lang onderzoek zei ze dat we direct naar spoed moesten gaan omdat wij geen auto hebben hadden meteen mijn nonkel gebeld deze hebben we nog hard nodig gehad…
uiteindelijk werd hij geopereerd aan de galwegen deze werden niet weg genomen enkel vergroot. Zo is hij dan nog een paar keer opgenomen met galstenen…

De grote boosdoener

Het was koud heel koud buiten zodus was het niet verwonderlijk dat je een verkoudheid had deze had papa ook maar anders omdat papa rookte dachten dat hij daar mee zwaarder was van hoest maar dit beterde niet en verslechterde zelfs maar wanneer hij naar een dokter ging moest er een oorlog uitbreken J maar het werd zo erg dat het niet meer te houden was in november 2009 ging papa naar de dokter deze stelde vast dat hij longontsteking had zodus veel medicatie nemen en veel rusten dat was de boodschap maar niks was minder waar, hij deed wat de dokter zegde en ruste veel en neem de zijn medicatie op tijd en stond maar het beterde niet. Zodus hij terug naar de dokter deze vond het ook zeer eigenaardig dat het niet beterde dan stelde hij maar voor dat er een rx onderzoek moest gebeuren de dag erna mocht hij al onder de rx 2 dagen erna terug naar de dokter, wat hij daar te horen kreeg kon niemand vatten.
papa had longkanker… maar er was nog “iets” aan te doen als papa dit thuis vertelde wisten we niet wat we hoorden ale ik toch niet mama nog veel minder, die dacht zelfs dat hij ermee aan het lachen was of beter gezegd de dokter niet goed had verstaan. Daarmee belde mama terug naar de huisdokter en inderdaad papa had hem zeer goed verstaan hij had longkanker.

Onderzoeken en specialisten

1 december 2009 inderdaad we waren al december toen konden wij eindelijk naar de specialist natuurlijk ging ik en mama ook mee want wij wouden ook weten wat er zou gebeuren dit zou ook ons leven drastisch veranderen de specialiste stelde voor enkele onderzoeken te doen deze moesten uitwijzen hoe ver gevorderd de ziekte al was er werden een reeks onderzoeken gedaan waar ik of wij nog nooit van hadden gehoord heb er enkel 2 die ik nooit meer ga vergeten want deze waren zo verschrikkelijk dat ik het niemand toe wens… eerst werden er stukjes van papa zijn long genomen dat wou zeggen dat ze met een buisje in zijn keel gingen en daarmee konden zien of eruitzaaien waren dit was zo verschrikkelijk pijnlijk dat we papa hoorden roepen tot op de gang de dag erna zouden we de uitslag weten even bellen en we wisten het, de moment van de waarheid was aangebroken we konden bellen voor de uitslag deze was niet goed, slechter nog het onderzoek was mislukt het klinkte zo aan de telefoon: meneer De Ridder het spijt mij maar het onderzoek is helaas mislukt kom morgen terug langs dan doen we het onderzoek opnieuw ok dit was geen goed nieuws uiteindelijk was het onderzoek de 2 keer wel gelukt maar deze keer moesten we persoonlijk terug bij haar gaan dit vond ik geen goed teken maar ok zo gezegd zo  gedaan Mevr de specialiste had uiteindelijk geen goed nieuws het was uitgezaaid naar beide longen de kanker ging nooit mee weg gaan maar kon verkleind worden met chemo ok we beginnen meteen zei ik dat was dus niet zo makkelijk als gezegd binnen 2 weken beginnen we zei ze ok dat is goed 2 weken later om 7uur staan we aan het ziekenhuis voor de eerste chemokuur ondertussen waren we al 2010 en niemand wist wat ze tegen papa hadden moeten zeggen gezond 2010 was er niet bij.. maar we lieten de moed niet zakken en we gingen die kanker overwinnen  eerste keer chemo gaat gepaard met allerlei onderzoeken zo ook bloedgassen nemen dit is zuurstof dat ze uit het bloed trekken dit is niet voor dagelijks dacht ik als ik naar papa zijn gezegd keek. Ok de bedoeling was s’morgens binnen s’avonds meer naar huis ok niet dus omdat papa te weinig kon plassen moest hij blijven omdat anders het water op zijn longen kon slagen dit was natuurlijk niet de bedoeling… maar het was handig zo konden ze meteen nog zeer veel scans nemen van alles voor te kijken of er nergens anders kanker zat dit was gelukkig nog niet het geval zodus gewoon de week na dien terug komen voor een nieuwe chemo kuur deze werd met veel succes voltooid en er volgde nog 2 kuren daarna op controle bij de dokter wij hadden zo een goede moed dat we lachend bij de specialiste binnen kwamen tot deze met nieuws kwam dat wij nooit wouden horen de tumor was niet verkleind in tegendeel hij was een paar millimeter gegroeid dit was geen goed nieuws we vroegen ons af wat er nu moest gebeuren dit werd allemaal zeer vriendelijk uitgelegd door de dokter de chemokuren waren verleden tijd nu enkel nog chemopillen nemen dit voor het allemaal wat te ‘rekken’ want de overlevingskansen waren niet fantastisch papa had nog 4maand tot 1 jaar ook al hoopten dat de dokter er ver naast zou zitten zat ze er zeer goed op alles ging goed papa ging nog eens weg ging iets drinken met vrienden enzo verder tot de bewuste maand april op 4 April werd papa heel ziek omdat we geen dokter mochten bellen wachten we tot de dag erna dat de verpleegster kwam deze zag ook de ernst van de zaak in belde meteen de ambulance papa kon niet meer zonder zuurstof en ook al was de ambulance al toegekomen hij hield zen zuurstofmasker op tot hij van de ambulancier een ander kreeg mama reed mee ik bleef thuis  maar mama belde dat het niet goed was en dat hij op intensieve verzorging lag dit maar voor 1 nacht aar toch… eindelijk 19uur we mochten bij papa je zag dat hij heel ziek was je mocht er dan nog maar een half uur bij wat verschrikkelijk weinig is op die moment we gingen weg en we zeiden tot morgen maar papa zei enkel tot nog eens tegen mijn ex-vriend precies of hij wist dat hij hem niet meer ging zien heel raar… de dag erna was alles in orde en gingen we naar het ziekenhuis waar hij lag je zag dat papa achteruit ging maar toch we wou het niet beseffen of allesinds ik niet we bleven een hele dag tot morgen zei ik nog maar morgen kwam niet meer voor hem te zien… enzo is mijn papa op 7 april 2010 overleden sorry dat ik niet alles heb verteld maar sommige dingen zijn moeilijk voor het allemaal te zeggen….