Je papa verliezen
Kleine biografie
Hallo ik ben De
Ridder Carmen 21 jaar en heb geen papa meer.
ik heb mijn papa verloren aan een vreselijke ziekte kanker iets waar niemand
mee confronteert mee wil worden maar dat toch dagelijks gebeurt. Ik ga hier zo
goed mogelijk proberen vertellen hoe men papa gevochten heeft tegen deze
vreselijke ziekte en toch het gevecht verloren heeft
Men papa noemde De
Ridder Ivan was 52 jaar en had een leven waar iedereen van droomde hij kwam uit
een gelukkig gezin 4 broers en zussen.
mama en papa zijn getrouwd op 18 Maart 1989 toen was mama al 6 maand zwanger
van mij
niks leek iets in de weg te staan.
men papa was de beste papa die je je kon voorstellen hij leerde mij alles ook
al was dat voor jongens hij leerde het mij en ik genoot van de aandacht want
papa was mijn god
mama en papa zijn nooit gescheiden en papa was er dus ook op meest belangrijke dagen of
momente in mijn leven eerste stapjes,
eerste communie plechtige communie eerste vriendje
Kleine ziektes en kwaaltjes
Papa was al meer als
1 keer ziek geworden natuurlijk galstenen waar we telkens op tijd bij waren
volgens de dokters was er ook niks ergs aan de hand tot ze verder onderzoek
deden naar de oorzaken zo op een avond had papa kou ook al was het buiten 30°c
hij had kou, wij natuurlijk de dokter gebeld na een redelijk lang onderzoek zei
ze dat we direct naar spoed moesten gaan omdat wij geen auto hebben hadden
meteen mijn nonkel gebeld deze hebben we nog hard nodig gehad
uiteindelijk werd hij geopereerd aan de galwegen deze werden niet weg genomen
enkel vergroot. Zo is hij dan nog een paar keer opgenomen met galstenen
De grote boosdoener
Het was koud heel
koud buiten zodus was het niet verwonderlijk dat je een verkoudheid had deze
had papa ook maar anders omdat papa rookte dachten dat hij daar mee zwaarder
was van hoest maar dit beterde niet en verslechterde zelfs maar wanneer hij
naar een dokter ging moest er een oorlog uitbreken J
maar het werd zo erg dat het niet meer te houden was in november 2009 ging papa
naar de dokter deze stelde vast dat hij longontsteking had zodus veel medicatie
nemen en veel rusten dat was de boodschap maar niks was minder waar, hij deed
wat de dokter zegde en ruste veel en neem de zijn medicatie op tijd en stond
maar het beterde niet. Zodus hij terug naar de dokter deze vond het ook zeer
eigenaardig dat het niet beterde dan stelde hij maar voor dat er een rx
onderzoek moest gebeuren de dag erna mocht hij al onder de rx 2 dagen erna
terug naar de dokter, wat hij daar te horen kreeg kon niemand vatten.
papa had longkanker
maar er was nog iets aan te doen als papa dit thuis
vertelde wisten we niet wat we hoorden ale ik toch niet mama nog veel minder,
die dacht zelfs dat hij ermee aan het lachen was of beter gezegd de dokter niet
goed had verstaan. Daarmee belde mama terug naar de huisdokter en inderdaad
papa had hem zeer goed verstaan hij had longkanker.
Onderzoeken en specialisten
1 december 2009
inderdaad we waren al december toen konden wij eindelijk naar de specialist
natuurlijk ging ik en mama ook mee want wij wouden ook weten wat er zou
gebeuren dit zou ook ons leven drastisch veranderen de specialiste stelde voor
enkele onderzoeken te doen deze moesten uitwijzen hoe ver gevorderd de ziekte
al was er werden een reeks onderzoeken gedaan waar ik of wij nog nooit van
hadden gehoord heb er enkel 2 die ik nooit meer ga vergeten want deze waren zo
verschrikkelijk dat ik het niemand toe wens
eerst werden er stukjes van papa
zijn long genomen dat wou zeggen dat ze met een buisje in zijn keel gingen en
daarmee konden zien of eruitzaaien waren dit was zo verschrikkelijk pijnlijk
dat we papa hoorden roepen tot op de gang de dag erna zouden we de uitslag
weten even bellen en we wisten het, de moment van de waarheid was aangebroken
we konden bellen voor de uitslag deze was niet goed, slechter nog het onderzoek
was mislukt het klinkte zo aan de telefoon: meneer De Ridder het spijt mij maar
het onderzoek is helaas mislukt kom morgen terug langs dan doen we het
onderzoek opnieuw ok dit was geen goed nieuws uiteindelijk was het onderzoek de
2 keer wel gelukt maar deze keer moesten we persoonlijk terug bij haar gaan dit
vond ik geen goed teken maar ok zo gezegd zo gedaan Mevr de specialiste had uiteindelijk
geen goed nieuws het was uitgezaaid naar beide longen de kanker ging nooit mee
weg gaan maar kon verkleind worden met chemo ok we beginnen meteen zei ik dat
was dus niet zo makkelijk als gezegd binnen 2 weken beginnen we zei ze ok dat
is goed 2 weken later om 7uur staan we aan het ziekenhuis voor de eerste
chemokuur ondertussen waren we al 2010 en niemand wist wat ze tegen papa hadden
moeten zeggen gezond 2010 was er niet bij.. maar we lieten de moed niet zakken
en we gingen die kanker overwinnen
eerste keer chemo gaat gepaard met allerlei onderzoeken zo ook
bloedgassen nemen dit is zuurstof dat ze uit het bloed trekken dit is niet voor
dagelijks dacht ik als ik naar papa zijn gezegd keek. Ok de bedoeling was
smorgens binnen savonds meer naar huis ok niet dus omdat papa te weinig kon
plassen moest hij blijven omdat anders het water op zijn longen kon slagen dit
was natuurlijk niet de bedoeling
maar het was handig zo konden ze meteen nog
zeer veel scans nemen van alles voor te kijken of er nergens anders kanker zat
dit was gelukkig nog niet het geval zodus gewoon de week na dien terug komen
voor een nieuwe chemo kuur deze werd met veel succes voltooid en er volgde nog
2 kuren daarna op controle bij de dokter wij hadden zo een goede moed dat we
lachend bij de specialiste binnen kwamen tot deze met nieuws kwam dat wij nooit
wouden horen de tumor was niet verkleind in tegendeel hij was een paar
millimeter gegroeid dit was geen goed nieuws we vroegen ons af wat er nu moest
gebeuren dit werd allemaal zeer vriendelijk uitgelegd door de dokter de chemokuren
waren verleden tijd nu enkel nog chemopillen nemen dit voor het allemaal wat te
rekken want de overlevingskansen waren niet fantastisch papa had nog 4maand
tot 1 jaar ook al hoopten dat de dokter er ver naast zou zitten zat ze er zeer
goed op alles ging goed papa ging nog eens weg ging iets drinken met vrienden
enzo verder tot de bewuste maand april op 4 April werd papa heel ziek omdat we
geen dokter mochten bellen wachten we tot de dag erna dat de verpleegster kwam
deze zag ook de ernst van de zaak in belde meteen de ambulance papa kon niet
meer zonder zuurstof en ook al was de ambulance al toegekomen hij hield zen
zuurstofmasker op tot hij van de ambulancier een ander kreeg mama reed mee ik
bleef thuis maar mama belde dat het niet
goed was en dat hij op intensieve verzorging lag dit maar voor 1 nacht aar
toch
eindelijk 19uur we mochten bij papa je zag dat hij heel ziek was je mocht
er dan nog maar een half uur bij wat verschrikkelijk weinig is op die moment we
gingen weg en we zeiden tot morgen maar papa zei enkel tot nog eens tegen mijn
ex-vriend precies of hij wist dat hij hem niet meer ging zien heel raar
de dag
erna was alles in orde en gingen we naar het ziekenhuis waar hij lag je zag dat
papa achteruit ging maar toch we wou het niet beseffen of allesinds ik niet we
bleven een hele dag tot morgen zei ik nog maar morgen kwam niet meer voor hem
te zien
enzo is mijn papa op 7 april 2010 overleden sorry dat ik niet alles
heb verteld maar sommige dingen zijn moeilijk voor het allemaal te zeggen
.
|