het is niet alleen voor mij moeilijk, maar ook voor mijn naasten. Ze staan altijd op hun tippen te dansen omdat ze niet weten wat ze kunnen verwachten van mij (zal ze blij zijn,zal ze boos zijn,...). Ze moeten ook opletten wat ze zeggen omdat ik anders boos zou worden. het is enorm frustrerend hoe je elke dag moet aanhoren dat iemand boos op je is omdat ik ze heb uitgejouwd of dat ik een chagrijn word genoemd. Ik kan het gewoon niet helpen, als ik boos word moet ik die woede uiten en dan mag het tegen eender wie zijn. Vroeger dacht ik dat dit allemaal normaal was, dat het normaal was dat ik constant stemmingswisselingen, een laag zelfbeeld, suicaal gedrag, zelfverminking, denken dat de hele wereld ofwel voor ofwel tegen me is, noem maar op. Maar als je ouder word ga je begrijpen dat het niet normaal is , dat er iets mis met je is. de waarheid kwetst.
stemmingswisselingen, heel de dag door. Hoe kan je nou het ene moment dolgelukkig zijn en wil je het andere moment jezelf bijna van kant maken zonder dat er iets moet gebeurd zijn? Hoe kan je nou zomaar boos worden op degene waar je zoveel van houd? Waaom ik? wat is er mis met me?
na alle mogelijke bedenkingen kwam ik uit bij borderline. het klopte totaal. het maakte me nog bozer: er is iets mis met mij!
