Van: Petra Aan: Linda
Hoi,
Terwijl de zomer ongewenst verder gaat met zijn weinig gesmaakte imitatie van een kwakkelzomer en net als een pseudo-humorist niet weet wanneer de grap lang genoeg geduurd heeft, proberen we in vakantiestemming te komen. Maar dat is niet zo eenvoudig. Trouwens, we wachten nog altijd op die ene slimmerik die eindelijk eens kan uitleggen hoe dat nu werkelijk zit met de opwarming van de aarde. Want het principe is toch wat onduidelijk. Ooit wilde men ons doen geloven dat een middellands zeeklimaat er dan voor ons wel inzat. Dat zagen de meesten wel zitten. Daar konden we mee leven. We informeerden al naar de prijs van palmbomen en zochten verwoed op internet hoe we de beste sinaasappelen konden kweken. Sinds die berichten werden rondgestrooid, hebben meer mensen dan ooit een zwembad in hun achtertuin. Maar kijk: wat we voorlopig krijgen, is een andere versie van ons vertrouwde gematigd zeeklimaat. Grijze lucht en regen zijn blijvers. Maar niet getreurd, we zijn het toch gewoon. We zijn kampioen in ons aanpassen. En een diepe rechthoekige kuil in je tuin kan zeker voor heel wat dienst doen. B&Bs rijzen op vreemdere plaatsen uit de grond.
Elk jaar tijdens de vakantiemaanden herontdekken we ook altijd weer het woord komkommertijd. Veel valt er dan naar het schijnt niet te beleven in de wereld. Je zou denken dat rampen en oorlogen niet seizoensgebonden zijn, maar blijkbaar is niets minder waar. Het is met dat nieuws ook altijd wat. Want is het niet het hele jaar door komkommertijd?
Een jaar of was het twee jaar? geleden hoorden we weken, misschien wel maanden, niets anders dan dat de uitstap van de Grieken uit de euro nu wel heel dichtbij kwam. Er was geen weg naast. En wie doet het nu heel wat beter en zit nog stevig in de eurozone? Eigenlijk hadden we het kunnen weten dat het allemaal weer goed zou komen. Vaak is het toch maar angst aanjagen zonder reden of blij maken met een dode mus.
En voor er eindelijk eens een beslissing valt over regeringsvormingen, aanbestedingen, projecten en wat al niet meer! Maanden duurt het voor er iets beslist wordt, maar elke dag zijn ze ermee op het nieuws. Ik hoor mijn pa vaak roepen: verdorie, val er mij eens mee lastig als je echt iets weet. Hij heeft gelijk natuurlijk. Je hoeft toch geen reporter ter plaatse te horen die hetzelfde zegt als gisteren of meld dat er eigenlijk niets te melden valt. Zijn Martine of Stef of Goedele niet groot genoeg om ons dat te vertellen? Ze kunnen er natuurlijk ook gewoon het zwijgen toe doen.
Vaak is het nieuws non-nieuws. We horen veel over politici die weer eens het ontslag eisen van een minister. Om een reden die alleen voor hen duidelijk is. Of ze maken ruzie over onbeduidende zaken. Alsof er geen belangrijker dingen zijn waar ze echt wat moeten aan doen.
En dan nog zoiets gek. Na een of ander relaas van een gebeurtenis ergens ter wereld volgt vaak de zin: dat vraagt om een beetje duiding. A ja?, denk ik dan. Zijn er al geen duidingsprogrammas genoeg dat ook het nieuws al moet gaan duiden? Geven jullie ons nu maar gewoon de feiten als er echt iets gebeurd is. En als we een streepje duiding nodig hebben, kijken we wel naar jullie enorme aanbod van duidingsprogrammas. Want als ze overal al gaan duiden, hebben de duidingsprogrammas natuurlijk helemaal niets meer om te duiden. Ook het internet kan ons trouwens helpen bij het
duiden.
Opvallend is ook dat we tegenwoordig, meer dan vroeger, berichten te horen krijgen die dan achteraf half of helemaal worden tegengesproken. Belangrijk bij journalistieke arbeid is toch het checken en dubbel checken van informatie, dacht ik altijd. Blijkbaar niet meer zo. Moet alles te snel gaan en wordt er bij gevolg geen aandacht of godbetert geen belang meer gehecht aan het controleren van feiten? Laten we hopen dat dat niet zo is! En verder, slow down.
Grappig is ook hoe niet alleen, maar toch vooral politiekers alles uitleggen op een manier die hen het best uitkomt. Na een verkiezing is er bijvoorbeeld niemand die echt verloren heeft. Iedereen heeft gewonnen. Dat is toch mathematisch onmogelijk? Wat zou het heerlijk zijn als mensen overal en in alle sectoren de dingen bij hun naam noemden. Een kat een kat noemen, zoals men zegt. Dat de nieuwslezeres op vrt zegt: Beste mensen vandaag is er echt geen nieuws hoor. Of het moest dezelfde nagekauwde zever van gisteren zijn. Maar als het iemand interesseert kan ik wel de nieuwste fotos van onze kleine tonen. Mijne man heeft die vanmorgen nog gemaakt. Heet van de naald dus. En anders kan ik jullie wel een leuk programma op vtm aanraden dat nu begint. Of de voetbalspeler die zegt: Ik heb vandaag echt vréééééselijk gespeeld. Ik was net een strijkijzer. Geen enkele goede pass. En dat is al twee matchen na elkaar he! Tja, volgende keer beter zeker? Of de voetbaltrainer: Ik kon bij deze club de helft meer verdienen. En je weet dat ik het altijd voor het geld gedaan heb. Clubliefde betekent niks voor mij en als ze over een paar maanden ergens anders meer bieden, ben ik hier natuurlijk ook direct weg!
Het zou een verademing zijn. Altijd de waarheid horen. Of zijn we daar niet tegen opgewassen?
Groeten,
Petra
|