Onderstaand een anekdote uit het verleden die mijn hart raakte.




Een mooie ervaring omstreeks de tijd van 1980/1985 kwam deze week weer naar boven, de juiste tijd weet ik niet meer maar ik weet wel dat het voor 1987 was. Ik was verhuisd van de ene naar de andere plaats en mijn oude buren kwamen op visite en hadden inmiddels een dochtertje gekregen. Het meisje en ik hadden elkaar nog nooit gezien. Vader moeder en kind kwamen samen met hun dochtertje die net haar eerste stappen kon zetten. Ze zetten het meisje neer en met gammele stapjes liep ze via de salontafel mijn richting op, .............keek me aan, stond voor mij, strekte haar kleine armpjes uit en omhelsde mij enige tijd.......het raakte mij diep en van binnen voelde ik: ............dit is een herkenning, dit kindje herkent mij.

Onder het zicht van haar ouders die een beetje bevreemdend keken, gebeurde dit......woordeloos......Via een medium hoorde ik later dat dit meisje en ikzelf ooit in een vorig leven samen in een oorlog gevochten hadden en op jonge leeftijd waren overleden.

Deze "herkenning" heb ik altijd in mijn hart gekoesterd.