dat was bij mij nu ook het geval, ik had in de plenzende regen, twee uur lang staan wachten op de trein, die door de sneeuw vertraging had. Kom ik thuis, doet mijn mobiel gek, wat was dr met dat ding aan de hand? Ik kwam er al snel genoeg achter, toen de directeur in de aula een speech hield, en ik dacht te gaan smsen met een vriendin, aan de andere kant van de aula. Mijn toetsen deden het niet meer, na een paar keer aan en uit gezet te hebben, deden al mijn toetsen het weer, behalve mijn 5,8 en 0 toets. Ik heb daar gewoon 6 maanden mee rondgelopen,

en nu eindelijk vandaag: het was zover, na een week bessenplukken, ging ik met mijn moeder een mobieltje kopen.

En dan nu, ben ik thuis, nadat iedereen mijn mobiel wou zien, terwijl ik hem zelf amper had geinstalleerdxD. 

Dan nu tijd om te gaan slapen, 

bedankt voor het lezen, en tot de volgende keeer

Zo gaat dat nu ook elke keer bij mij, dan ben ik aan het bessenplukken, en komt m'n baas langs: Martine, vergeet je de onderste rij niet, want dat wordt ook gewogen, en leg ook meteen even rechte stapeltjes.

Stapel gek wordt je ervan, maar tegelijkertijd is het grappig, want wat boeit mij het nu of ik goeie of slechte bessen pluk, ik krijg mijn geld wel:)

Dan kom je thuis, nadat je vanaf 07.00AM tot 12.00AM hebt geplukt, en moet je daarna ook nog eens al je 395 folders rondbrengen. 

Wat heb ik het toch zwaar, nee dat valt eigenlijk best mee. 

Afgelopen voorjaarsvakantie, was ik in Sierra Leone, Afrika. Als je ziet hoeveel die mensen daar doen, hoe hard die moeten werken, zelfs kinderen van 4 jaar moeten 2 mijl lopen naar een waterput om voor een dag wat water te halen, dan valt dat best mee, want die mensen hebben het zwaar, kunnen alleen eten wanneer zij geld hebben, wanneer er genoeg geld is om voor ieder kind  eten te kopen, zelfs als de moeders geen eten kunnen kopen!

Nee, als ik dan weer loop te puffen, omdat ik het zo zwaar zou hebben, omdat ik 5 uurtjes met een gebogen rug loop, waarvoor het geld dat ik krijg, nog voor mij zelf is ook, moet ik weer denken aan al die lieverds die ik daar heb leren kennen, die het zoveel zwaarder hebben dan dat ik het heb. Dan weet ik dat ik blij mag zijn, dat ik in een land als Nederland woon, waar je vrijheid van meningsuiting hebt, waar je geen 2 mijl hoeft te lopen om wat water te halen, en niet in de brandende zon een hele dag stenen kapot hoeft te slaan.

Bedankt voor het lezen, en tot morgen!