Een nieuw drama gestart? Of een tijd van 'met plezier gaan studeren'? Of schommelen tussen de twee?
Vele kinderen hebben kennis gemaakt met hun nieuwe
school. Maar heeft die nieuwe school wel voldoende kennis gemaakt met hun
nieuwe leerling, uw zoon of dochter. Weten ze genoeg of uw kind al of niet een
speciale aanpak vergt, of ze ergens moeten mee rekening houden, of ze niet
moeten verschieten van bepaalde uitlatingen of gedragingen van hun nieuwe
leerling, tics, coprolalie, woedeaanvallen...
Gaan we weer een jaar tegemoet waar vele leerkrachten weer zullen te maken
krijgen met een ambetant kind dat steeds verstrooid is, alles vergeet, taken
niet indient, opvalt in de klas, anderen verwijt, ja zelfs de leerkrachten.
Gelukkig lees ik her en der dat de nieuwe school én zijn leerkrachten werden
ingelicht en dat er rekening zal gehouden worden met wat voor aandoening de lesvolger
dan ook heeft. Maar wordt daarvoor voldoende tijd uitgetrokken, is daarvoor
genoeg blijvende aandacht, of zal die na verloop van tijd vervagen? Want het
blijft zich herhalen, die kinderen leren precies niet bij, ze snappen niet dat
ze moeten stil zijn, geen aandacht trekken, minder hun gedacht mogen zeggen.
Leerkracht zijn is geen makkie meer. Want het zijn niet meer de stoute
kinderen van in de tijd van de Heren van Zichem, nee, ze hebben een etiket nu.
ADHD, ADD, autisme... en natuurlijk ook Tourette ,1 op 50, ongeveer 1 op 2 à 3
klassen. Zoveel? Ja, inderdaad. Leerkracht zijn is vandaag de dag veel meer dan alleen
lesgeven. Aandoeningen, ziektebeelden, syndromen lijken soms alles te overheersen, wat het lesgeven er niet op vergemakkelijkt. Een tikske geven, strafstudie, uit de klas zetten... zijn niet meer voldoende om kinderen te 'motiveren', maar eerder uit den boze. Gesprekken, leerlingenbegeleiding, praktische hulpmiddelen aanbieden en zoveel meer, zijn veel meer aan de orde door de betere inzichten in bepaalde aandoeningen die leerstoornissen met zich meebrengen.
Als ouder heb je dan ook het recht het beste te
willen voor je kind. En kan je tegenover de school verwachtingen stellen.
Zeker als je al goed hebt uitgelegd wat er aan de hand is, mag je je hoop
uitspreken dat er naar zal gehandeld worden.
Daar waar bepaalde aandoeningen al goed ingeburgerd zijn en de kennis verspreid, heb ik het gevoel dat het syndroom van Gilles de la Tourette (kortweg TS) achterhuppelt. TS is enkel gekend in zijn zwaarste vorm van schunnige taal, roepen en verwijten, zware tics, zoals die in de media soms wordt voorgeschoteld. Die symptomen komen echter maar weinig voor en zijn zelfs geen voorwaarde tot het stellen van een diagnose. Tourette is veel minder dan dat, maar zoveel meer ook. Het gaat niet alleen om vocale of motorische tics, maar nog veel meer om wat er in het hoofd omgaat.
Om die kinderen met TS, én hun ouders, te helpen om
duidelijk te maken wat TS allemaal kan inhouden, hopen wij dat we ook dit
seizoen hier en daar in vlaanderen mogen optreden met de monoloog Tourette.
Wij treden steeds op, op aanvraag. Wie ons wil engageren en ons helpen ons doel
te bereiken, kan alle info vinden op www.theater-maretak.be
of een mailtje sturen naar maretak.wevelgem@telenet.be
