En het is weer maandag. een blog beginnen, om alle bedenkingen even op papier te zetten, zodat de gedachte uit het hoofd zijn altijd handig toch?
Eerst even iets over mijzelf, 28 en in de bloei van mn leven, echter loop ik wat achter in de dagelijkse vorm. al de vrienden wonen samen en zijn bezig met alle dingen die voor hun belangrijk zijn zoals kinderen en trouwen samenwonen. Echter woon ik bij mn ouders. Nog geen uitzicht op een eigen huis. Geen vriend, dat is een isseu waar ik nog eens op terug kom. Maar heb wel een andere essentie van leven vergeleken bij.. maar so what? De dromen zijn om ooit eens naar costa rica af te reizen en een maand lang daar te verblijven om te genieten van cultuur en natuur. Veel reizen hoort hier ook bij.
Er zijn een aantal veranderingen in mn leven, zoals vriendschappen. ja dit veranderd om de aantal jaar. Ik weet dat alles bij het leven hoort maar soms is het lastig te accepteren dat de veranderingen in vriendschappen komen en er eigenlijk al zijn. Iedereen komt in een nieuwe levensfase, waardor dingen veranderen. ik ben waarschijnlijk diegene die aan het veranderen is waardoor sommige vriendschappen op de tocht komen te staan. Ik denk ook doordat alle mensen in mijn leven in verschillende fasen komen, waardoor je elkaar soms uit het oog verliest. Afstanden doen er ook toe. Mn beste vriendin is wat verder gaan wonen, ja dat is een verandering, je kan niet zomaar even op de koffie of spontaan langs. Maar als we elkaar zien dan is het ook goed. En dat is het waard om door te gaan.
Veranderingen zullen er altijd zijn in het leven en ik ben van mening dat dit een kwestie is van accepteren en mee leren omgaan, maar ook los te laten. En dat laatste is soms wel erg moeilijk, loslaten van mn oude gewoontes. Maar vooral emoties en gevoelens.
Ik werk met verstandelijk beperkten met psychiatrische stoornissen en gedragsstoornissen. Leuk werk, maar altijd gehad om weg te lopen voor problemen. Nu is het zo dat ik bijna kan zeggen dat ik niet meer vlucht. Na vele gesprekken en onderkenningen van problemen, ben ik nu al veel verder. en bijna gesetteld op werk.
Ook door deze gesprekken eindelijk een stukje verder in het leven gaan staan en eerst voor mezelf te zorgen. Vooral ben ik nu zover om eerst even aan mezelf te denken om daarna weer verder te kunnen gaan. En zelf te bedenken wat ik leuk vind om te doen wat ik wil. Soms zijn er wel momenten dat ik 'ja'zeg op dingen dat ik achteraf denk waarom? Waarom heb ik ja gezegd op iets wat (nog) niet in mn leven past? Moeite met nee zegggen, echter gaat dit wel steeds beter. Er zijn in je leven echt fases waardoor je leert en bedenkingen hebt over het leven zelf.
blogbende
