Kort samengevat: moet er tussen 19.25 u. en 19.35u. op de parking middenin de Karel Oomsstraat bijna ter hoogte van Albert Heijn bij het uitstappen uit de wagen mijn sleutelbos ofwel uit mijn jaszak ofwel van mijn schoot op de grond gevallen zijn. Ons van geen kwaad bewust zijn we naar de blauwe zaal gestapt, hebben onze jas laten weghangen en hebben er genoten van ons laatste concert daar met een 'dansende dirigent'.

Bij het verlaten van de vestiaire vond ik mijn sleutels niet terug: noch in mijn jaszakken, noch in mijn handtas. Paniek! Na navraag aan de vestiaire en teruggang met personeel naar de afgesloten zaal op rij 11 stoel 39 hebben ze daar mijn naam + gsm-nummer genoteerd voor in geval de poetsploeg op maandag iets zou binnenbrengen. Op de parking hebben we ook nog eens grondig in en ook onder de wagen gekeken en zijn we daarna huiswaarts getrokken. 

Gelukkig had ik een goed halfjaar geleden reservesleutels aan goeie buren geschonken. Rond halfelf belde ik mijn buurvrouw op - ook al wist ik niet waar ze haar gsm bewaart. Na 3 keer voicemail, heb ik dan maar aan de  deurbel gebeld- ook al weet ik dat zij vroeger gaan slapen. Na 2 pogingen kwamen ze dan toch met twee opendoen. Dus kon ik binnen.

Christianne wist perfect dat ik om 18.50 u. met de sleutelbos in mijn handen naar buiten kwam omdat ik haar vertelde dat ik altijd mijn voordeur op slot draaide i.p.v. gewoon dicht te trekken.

Na een woelige nacht - ik kon niet meer in mijn garage- ben ik dan de hele dag thuis en binnen gebleven. Maar net rond 14.31 u. toen ik nog wat sleutels vruchteloos ben gaan uittesten op mijn garagedeur- had CDV mij opgebeld toen mijn gsm nog boven lag. Wat later ontdekte ik de gemiste oproep en belde haar terug. Ze vertelde me dat ze mijn sleutels had, maar wou niet vertellen waar ze die gevonden had. Ik moest dat zelf komen zien. Vermits ze zich in Kapellen bevond bij haar broer moest ik wachten tot ze passeerde op haar terugweg naar Borsbeek.

Toen ze aanbelde, had ze de sleutelbos in haar hand, maar ik moest wachten in de deuropening. Toen kwam ze me halen en liep met mij tot een eind voorbij haar wagen en bij het omkeren zag ik een groot oranje lint achteraan over haar ruitenwisser van haar coupé-wagen hangen. Een persoon met verantwoordelijkheidszin had dus vóór het concert op de parking de sleutelbos opgemerkt, die ook opgeraapt en niet beter gevonden dan die achteraan de wagen over die ruitenwisser te hangen. Maar vermits wij de wagen benaderden vanuit zijn voorkant, hebben we die goed zichtbare oplossing gemist. Ook bij het uitstappen uit haar garage heeft Christianne ook niet haar wagen achteraan bekeken. 't Is pas een goede 20 u. nadien dat ze haar wagen langs achter benaderde dat ze het felle oranje lint met de sleutels eraan zag hangen.

Wat een verhaal - met een goeie afloop waarbij ik de alerte dader niet kan bedanken. Zo zie je maar: dat tussen alle onrust en onvrede in  de media en ook op Facebook er toch ook nog toffe mensen rondlopen (dikwijls wel concertpubliek, maar toch...)