|
Teveel aan de hand, heel dikwijls weg e.a. Om te beginnen die medische ingreep in het UZA die best meeviel maar die een week nadien toch een lelijke val in taverne 'Croonhof' met zich meebracht. Ik was net een week thuis uit het ziekenhuis en reed ' avonds met Ludo mee naar Zoersel om er te luisteren naar Johan Bonny; na de receptie met 1 glas water, enkele wortelschijfjes en 1 mozarellaballetje + 1 kerstomaatje reden we naar Zandhoven waar Chris ons kwam vervoegen. Ik dronk er een koffie maar mijn maag die reeds moeilijk deed tijdens het vorige relaas over de voorbije bisschoppenconferentie deed nog steeds lastig. Ik at dan maar het koekje ook op en bestelde een cola omdat mijn maag echt overhoop lag. Maar het hielp niet echt. Toen we rond 0.15 u. naar huis gingen stond ik recht en van daarna weet ik echt niets meer. 1 of 2 minuten ben ik naar het schijnt bewusteloos geweest, ik heb overgegeven , men heeft de ambulance opgebeld (omdat men dacht aan een beroerte) en na 2 minuten kwam ik weer bij bewustzijn. Ik wist meteen waar ik was, waar ik voordien was en dat Ludo en Chris bij mij waren. Ik wilde naar het toilet, maar mocht niet meteen opstaan. Chris vergezelde me dan tot daar en toen ik buiten kwam stonden er 2 gele jassen. Er was geen ontkomen meer aan- ik moest mee naar de spoed in Malle (ook al kwam ik quasi recht uit het ziekenhuis - een week geleden. In de ziekenwagen kon ik met mijn smartphone nog mijn code intikken en ons Rita en onze Guy verwittigen, maar op de spoed had ik geen bereik meer. Na de nodige onderzoeken -ik had wel wat pijn bij het recht komen maar verzweeg dit omdat ik perse naar huis wou omdat ik me absoluut wou verschonen, toen kon ik aan de balie onze Guy opbellen zo rond 3 uur. Thuisgekomen alle kleren uitgedaan en in de week gezet en ons Rita opgebeld en ook nog ons Chris. Die laatste maakte zich wat zorgen om de pijnen die ik had en stelde voor dat ik naar mijn huisarts zou gaan de volgende morgen. In mijn bed kon ik haast niet op mijn zij liggen- ons Chris vermoedde dat dit mijn galblaas was. Maar de arts die mijn huisarts verving meldde dat het mijn ribben waren die gekneusd waren door de val - waarschijnlijk een vagale collapse ofwel een bloeddrukval wie zal het zeggen?! In het ziekenhuis had ik de dag na de ingreep 9 bloeddruk waar ik normaal 15 heb....
Afin 's morgens de kleren gewassen goed gelukt), voor de rest getracht wat rustig aan te doen en af te tellen tot die pijn van de ribben over ging (meer dan 3 weken).
Eind juni was alles terug in orde en is de grote vakantie begonnen.Dit met heel wat haakwerk, uitstappen, wandelingen met Antwerpen Surplace, nog behang- en schilderwerk(van 11 halve deurlijsten) in mijn gangen- dit door Interieur Kultuur. Afin de 2 vakantiemaanden zijn voorbij gevlogen!
Ondertussen heeft ons Rita internet en moet ze met Windows 10 leren werken en heb ik ze naar de LBC in Mortsel gekregen; dan heb ik me ook maar ingeschreven en zit ik nu samen met mijn jongste zus in de klas. Ik zal wel het gezelschap van Ria missen op de bus naar Mortsel, want dat was juist leuk: elke week een babbel van en naar school....
|
