Het eerste gebeurt geregeld- zeker in een latere levensfase:als lichaamsfuncties niet meer naar behoren werken, of een tand eruit moet, ook als je meeleeft met een pijnlijke medische diagnose bij vrienden, of iemand voorgoed afgeeft uit je familie- of vriendenkring -als je de wagen niet meer mag besturen, allemaal stukjes verdriet die je met je meedraagt...
Misschien is dit al een oefening voor de grote stap: voorgoed afscheid nemen van deze aarde met zijn mooie en minder mooie kanten en alle gekoesterde positieve ervaringen achterlaten....
Neen, het leven is niet eerlijk en alvast niet gelijk voor iedereen; maar we klampen er ons zo hartsgrondig aan vast dat we zelfs met heel wat beperkingen hopen om nog lang te kunnen blijven leven. Afin lang leven - in 'De mening' van Gaea Schoeters in De Standaard las ik dat de arts en adviseur van Barack Obama vond dat 75 jaar de ideale leeftijd was om te sterven- indien je niet tot last wou zijn van de samenleving en/of familie . Was me dat toch even schrikken - dit is zeer confronterend als je beseft dat je er in maart 70 wordt!
Goed dat ik dan vandaag al mijn nieuwjaar van 2015 al gevierd heb. Met alles erop en eraan: een opera matinee op de middelste stoel van de derde rij van het tweede midden balkon ,vooraf een drankje in de Gustav omdat de bus te vroeg was, om 12 u. een schitterend voorspel door Piet De Volder en een pianiste die ook zong om daarna een heerlijke salade Niçoise gaan eten ,om 14.15 u. naar de intro in de foyer en om 15 u. luisteren en kijken naar Khovansjtsjina tot 18.40 u. Dit was een prachtige keuze die ik gemaakt heb. Intussen ben ik zelfs gaan overwegen of ik misschien toch maar een abonnement op de opera zou nemen volgend jaar voor een matineevoorstelling natuurlijk! We zien nog wel!
|