Vandaag, 4 augustus is het juist 100 jaar geleden dat de 1ste wereldoorlog begon. Meestal verkies ik Britse plechtigheden als het om een 'remembrance' gaat.

Maar deze keer stak de plechtigheid op het Brits-Duitse soldatenkerkhof in Mons er met kop en schouders bovenuit. Met heel wat staatshoofden erbij, een  subliem verzorgde presentatie , keurig uitgedoste soldaten die o.a. brieven van overledenen voorlazen, een pracht van een koor, een cello-solo, leden van de Berliner Symphoniker die samen met muzikanten van het Londons symphonieorkest o.l.v. Simon Rattle muziek speelden van de gesneuvelde componist Butterworth en van Brahms, beelden uit de oorlog, de onvermijdelijke 'Last Post' en ook een piper-solo. Alles even adembenemend mooi. Gewoon een internationale seculiere plechtigheid waarbij alleen Cameron niet ondertiteld werd; maar zijn boodschap was best te volgen. Alles netjes geregisseerd met ontroerende verhalen en voor mij ook mooie uniformen.

Om 10 u. Britse tijd (11 u. bij ons) werd de religieuze plechtigheid vanuit Westminster Abbey uitgezonden met veel lezingen, prachtige koorzang natuurlijk, gebeden, lezingen, gezangen en toespraken; maar alles zeer religieus ingebed.Op het einde werden alle lichten gedoofd waarna nog wat vioolspel te beluisteren was vanop het hoogzaal. Nadien ging de plechtigheid nog verder met schriftlezingen en gezang. Is de Britse maatschappij dan nu nog zo religieus? (Ik vraag me ook wel af: Hoe krijgen die Britten het gedaan om in het midden van de grote vakantie hun knapenkoren samen te roepen om 's avonds laat nog te komen zingen in hun uniform van misdienaars?