'Taal is macht' was de veelbelovende titel en de moderator, Joël De Ceulaer opende het gesprek door aan Peter De Roover die lesgeeft aan het TSO in de 'Seefhoek' een gewone 'neutrale' vraag te stellen. Maar nadat Tom Naegels en Mia Doornaert zich ook eventjes voorstelden kwam 'de aap uit de mouw' met het pleidooi van Orhan Agirdag die eerder socioloog dan praktijkmens blijkt te zijn voor wat hij noemt "intensief meertalig" onderwijs. Hoe hij dat praktisch ziet zitten weet ik ook niet en financieel nog minder, maar Peter repliceerde wel dat zijn leerlingen waarvan er nog maar 3 of 4 thuis de schooltaal begrijpen alleen maar het Nederlands kunnen gebruiken om onderling met elkaar te communiceren. Peter werd dan ook meteen gepakt op zijn Vlaams nationalisme. Omar uitte zijn frustratie over het feit dat in geen enkel ander land de kloof van de schoolresultaten tussen autochtonen en allochtonen zo groot is als bij ons; en dat komt 'volgens hem en een hele gemeenschap met hem' omdat kinderen die hun 'thuistaal' op school ervaren als ongewenst en dus minderwaardig, daardoor gewoon afhaken. Hij vond ook dat het Nederlands als 'lingua franca' achterhaald is omdat de 3 officiële talen in België ook voorbijgestreefd zijn- nu er  hier veel meer Turks proken dan bv. Duits gesproken wordt! (Zelf ondervinden wij als comité dames bij Kind & Gezin echter dat alle gesluierde mama's en oma's die uit Nederland komen waar men de nieuwkomers verplicht om de Nederlandse taal te leren helemaal geen tolk nodig hebben en zichzelf best kunnen beredderen.)  Misschien komt die kloof in het onderwijs wel door het feit dat men hier in dit land geen vereisten en/of voorwaarden durft te stellen? Maar die opmerking kon daar niet gemaakt worden in dat midden, wilde je niet de hele massa over je heen krijgen ! Ik hoorde vorige zondag nog een vroegere collega klagen dat ze in het 3de leerjaar de breuken absoluut niet uitgelegd krijgt aan kinderen die hier zopas gedropt werden uit Kosovo of Roemenië of Afghanistan. Bovendien verstaan de ouders ook geen jota van onze taal en kunnen hun kinderen dus thuis ook niet helpen.( In Nederland wordt dit wel anders aangepakt, maar wij leven hier)!  Omar vond ook nog dat de mensen uit de Turkse gemeenschap als minderheid toch wel hun eisen te stellen hadden en pleitte er zelfs voor om jonge kinderen te onderwijzen in hun thuistaal. Doe dat maar eens met 8 of 9 verschillende thuistalen in je klas!

Er zijn daar zeer straffe dingen gezegd en ook veel anekdotes aangehaald, Mia Doornaert kwam regelmatig en zeer gepast tussen maar de reacties uit het publiek versterkten allemaal de frustraties van Omar en keurden openlijk de houding af van de enige spreker uit de praktijk, Peter De Roover. Ik vond dat die al bij al veel zinnigs heeft gezegd, maar zijn getuigenis over zijn start iedere dag met een 'onzevader' waarbij hij aan de leerlingen gewoon stilte en eerbied vraagt werd door Orhan gewoon begrepen als provocatie t.o. de overwegend islamitische klasgroep. Zo zie je maar wat perceptie is!  Het werd een voor mij een veel te politiek georkestreerde avond waarbij ik besloot om daar mijn tijd echt niet meer in te steken. De toestand thuis kan dan wel erg pijnlijk zijn  in veel 'allochtone' gezinnen waar zelfs de kinderen en de ouders elkaar niet meer verstaan (de laatsten spreken Nederlands terwijl de eersten uitsluitend 'Berbers' kennen  bv ) maar of die moeilijkheden uitsluitend het gevolg zijn van het racistisch, uitsluitende en bekrompen Vlaanderen, dat betwijfel ik ten sterkste! Ik kreeg daar wel het gevoel in een groep te zitten die daar samenkwam om hun ongenoegen bevestigd te horen over het gevoerde beleid door NV.A in Antwerpen- en wie weet ooit nog in Vlaanderen? Tevens kon men zo zijn steun betuigen aan de 'zich onderdrukt voelende' nieuwe landgenoten .

Gelukkig was er deze namiddag in Elcker-ik een lezing door Jean-Paul Van Bendegem over "De vrolijke atheïst". Die man deed de sfeer van gisterenavond compleet vergeten. Zo'n lezing kost dan wel 10 euro p.p.; maar daar heb je dan wel veel aan en 't is er ook geen dualistisch betoog van 'wij tegen zij'; trouwens de spreker die een overtuigd atheïst is en blijft was tot zijn 16de een overtuigd gereformeerde protestant. Wat hem siert net zoals Jan Verachtert en andere is het vrijdenken zonder zich militant af te zetten tegenover de Kerk of tegenover gelovige mensen. Men moet gewoon in respect met elkaar leren omgaan en zoals Karen Armstrong stelt in haar boek 'Compassie' uw medemens nooit aandoen wat je niet wilt dat men jou aandoet. Dat laatste is de gulden regel die ons allen verbindt.