Reflecties

Inhoud blog

	Vandaag en gisteren een belanggrijke stap gezet
	Lang geleden
	Ik vind mijn weg niet meer zo goed op mijn laptop
	Iets niet meer terug te vinden
	Dit is precies verplaatst!
	Na erg veel gedoe en gezoek en gesukkel....
	Ik zit zwaar in de sukkel
	Wat een week weeral!
	Verkoudheid?
	Dubbele agenda!
	Nog maar eens veel zaken herordenen...
	Vandaag een belangrijke dag in onze familie!
	Vandaag onverwacht kweeperengelei gemaakt...
	Gisterenavond een minder aangename tijd doorgebracht
	Nog 3 dagen zomer en...

Ook een mooie dag gewenst!

We zijn de 19de week van 2025

Reflecties

Wat mij trof vandaag

21-05-2011

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Boekvoorstelling: Ik kan zijn wie ik wil

Woensdagavond in Gent op het Kramersplein - tegen 20 u. zijn praktisch alle stoelen in het liberaal archief bezet. Veel jong volk aanwezig - waarschijnlijk ook van het LSB. De schrijver van het boek, Peter Vercauteren die zeer laat het label 'Asperger-syndroom' opgespeld kreeg, heeft in dit boek zijn levensverhaal opeschreven. Het verhaal leest zeer vlot. Maar wie aan autismespectrumstoornissen lijdt is bijna constant innerlijk in conflict. Aan de buitenkant zie je niets, maar binnenin kan het er geweldig aan toegaan. Bovendien zijn er veel vormen van autisme, maar het is een hele weg om het te laten opsporen. Omdat men hier vroeger weinig van wist, lopen er heel wat volwassenen rond die aan autisme lijden maar het zelf niet weten. De mensen die met hen samenwonen ervaren hen dan wel als een moeilijke mens waar je zeer omzichtig dient mee om te gaan. Kortom :er wordt nu in scholen veel meer autisme vastgesteld en die kinderen krijgen dan ook GON-begeleiding en met de leerkracht worden een heleboel aanpassingen besproken.Na Peter Vercauteren kwam Saskia Grauls, moeder van een kind met autisme aan het woord en tenslotte mocht Cis Schiltmans van de Vlaamse vereniging Autisme het geheel samenvatten.
Het gesprek werd deskundig geleid door Dirk Verhofstadt. Toen echter vragen mochten gesteld worden bleek de zaal vol te zitten met ouders van kinderen met autisme en vond ik dat deze vragen met antwoorden wel wat lang uitliepen. Zo kon ik het slotwoord van Marleen Vanderpoorten niet meer horen omdat ik de trein van 22 u. nog wou halen. En dat is me gelukt (ik was om 21.45 u. in het Sint-Pietersstation) na een interessante avond van Liberales en met een boek dat ik al in de trein begon te lezen.

Geef hier uw reactie door