Zesentwintig jaar geleden was ik ook in Californië op mijn verjaardag. Nu zijn we hier met twee en we hebben er een rustige dag van gemaakt. Na alle wisselvalligheid van de voorbije dagen was het nu echt stevig zomerweer. In de voormiddag hebben we een mooie wandeling gemaakt in een park langs de Sacramento River. We liepen op een goed geasfalteerd pad, eerst langs de klassieke ijzeren bbq-stellen om zondags te komen picknicken. Daar maakte ik de foto van de blauwe vogel. Maar dan kwamen we midden de wildernis. Het rook er naar wilde marjolein en ander kruid dat ons aan de Provence deed denken, en ineens sprong er een ree uit de struiken. We hebben er later nog twee gezien. Verder liepen er tussendoor joggers en zelfs iemand op rolschaatsen (met kort rokje, hoofdtelefoon en hond ). En een eind verder zaten er heel wat grote roofvogels in de lucht. We weten niet zeker hoe ze heten, het meisje van het info-center denkt dat het buizerds zijn. Maar na vergelijking met andere modellen zouden het ook arendbuizerds kunnen zijn. Het waren in elk geval indrukwekkend grote vogels met een heel specifiek patroon op de onderkant van hun vleugels.
Aan het eind van de voormiddag zijn we terug naar het hotel gegaan en de namiddag hebben we lui aan het zwembad gelegen. We zijn zelfs even in het water geweest.
En s avonds nog te voet naar de overkant van de straat om lekker te gaan eten er zijn slechtere manieren om je verjaardag te vieren.
Morgen vertrekken we naar San Francisco
14-06-2009 om 05:38
geschreven door Maria
13-06-2009
vulkaan of winterwonderland
Het weer ziet er stralend uit als we naar Lassen Volcanic National Park rijden. De zon schijnt maar we zijn op alles voorbereid: paraplu en regenjas mee en een dikkere trui. Om klokslag negen uur staan we aan de ingang van het park, de grote banen zijn open maar je kan niet echt gaan wandelen omdat er nog heel wat sneeuw ligt. We zijn eigenlijk drie weken te vroeg.
De grote elementen van een vulkanisch gebied zijn wel aanwezig: restanten van erupties van de laatste honderd jaar, heel spectaculair. Het is bijna niet te geloven dat in 1915 een zeer grote vulkaan het landschap totaal veranderd heeft. Je ziet de warme dampen uit de grond en de bergflanken komen, het ruikt er naar zwavel en rotte eieren. En de warme modder wordt opgestuwd uit de grond, het lijkt wel een pruttelende, kokende brij. Maar het blijven randverschijnselen, letterlijk dan aan de kant van de weg. Al wat dieper ligt is voorlopig ontoegankelijk.
En toch is het een mooie tocht geworden. Het bovenste deel van het park lag nog helemaal in de sneeuw en dat was zeer mooi. Half juni en je zag kinderen uitgelaten sneeuwballen gooien, er waren mensen die zich helemaal klaar maakten om met sneeuwschoenen en skistokken een tocht naar een hoge berg te maken. Wij stonden erbij en keken ernaar.
Toen we het park helemaal uitgereden waren heeft herman zich omgedraaid en is nog eens terug gereden, want zo konden we het nog eens bekijken.
Voor het laatste park van deze vakantie mocht het iets meer zijn.
13-06-2009 om 16:54
geschreven door Maria
12-06-2009
moet er nog water zijn
Deze morgen om half negen was de eerste regenvlaag al gepasseerd toen wij naar Californië vertrokken. In de buurt van Klamath Falls zijn de grootste vogelreservaten van Noord-Amerika en dus konden we daar niet zomaar langs rijden. Het is niet te geloven hoeveel verschillende vogels ze daar hebben. Je rijdt met de auto tussen grote vijvers en meren en overal zie en hoor je watervogels. De meest spectaculaire zijn de witte pelikanen maar de zwarte vogel met geel kopje is ook wel indrukwekkend, misschien een nieuw politiek symbool voor Vlaanderen. Hij maakt in elk geval genoeg lawaai. Het schijnt dat er daar ongeveer 250 verschillende soorten te zien zijn, en dan was het broedseizoen al bijna voorbij en de wintervogels waren al een tijd vertrokken. Het was er heel mooi en heel rustig, het leek of wij er helemaal alleen waren. Er was een heel parcours uitgezet en telkens was er een andere plantengroei en dus ook andere vogels. Wij zijn er een paar uur gebleven, de zon scheen en in de verte waren er een paar wolken om de hemel niet zo egaal blauw te houden.
Daarna reden we over de bergen om weer in de brede vallei naar Sacramento te komen, daar staan de oleanders op de middenberm en het klimaat doet wat denken aan de middellandse zee. Maar achter de bergen zaten de regenwolken: vijf minuten ruitenwissers aan en dan weer stralende zon, elk kwartier werd het een graad warmer. En zo reden we nog twee uur. Toen was het 27 graden en we zagen ons hotelletje: heel verzorgd en met een openluchtzwembad. Nog voor we onze valiezen uitgepakt hadden begon het al te regenen, de ene wolk na de andere kwam voorbij en zonnen zat er niet meer in.
s Avonds zijn we te voet gaan eten, gelukkig hadden we de paraplu meegenomen. Want toen we terugkwamen viel het water met bakken uit de hemel, we waren doornat: een echte tropische regenbui, compleet met onweer en donder en bliksem.
Onze kleren hangen te drogen en wij drinken nog een tas koffie.
Morgen waarschijnlijk meer van hetzelfde
12-06-2009 om 06:44
geschreven door Maria
11-06-2009
een vulkaan in de vulkaan
En vandaag regent het
Het was al begonnen nog voor we goed wakker waren en de rest van de dag heeft het gedruppeld, gehageld en af en toe gestortregend. En tussenin waren er grijze wolken en heel soms een stukje blauwe lucht.
We moesten niet ver rijden maar het was De dag om naar Crater Lake te gaan. Het is een heel bijzonder gebied van vulkanische oorsprong. Op meer dan 2000 meter hoogte ligt er een groot meer dat ontstaan is omdat de krater van een vulkaan volgelopen is met water. Daarna, niemand weet wanneer, ergens tussen 11.000 en 100.000 jaar geleden, is er in dat meer opnieuw een vulkaanuitbarsting geweest en dus is er een eilandje opgedoken in het meer. Midden in het eilandje kan je nog de krater zien waarlangs de lava zich een weg gezocht heeft. Het is iets heel speciaals, maar het lijkt helemaal surrealistisch omdat op de berg en rond het meer sneeuw blijft liggen van oktober tot ergens in juli. De toegangsweg langs de noordkant was nog maar enkele dagen open, ze hadden de sneeuw van de weg geblazen en overal zag je nog grote witte vlakken. En je kon maar langs één kant een stukje rond het meer rijden, de rest is afgesloten tot in juli. Het was er ijzig koud, wij waren erop voorzien en hadden trui en jas en lange broek aan maar je zag ook dapperen in korte broek heel vlug uit en in de auto komen. De thermometer stond op vier graden en toen begon het nog te hagelen maar het was zo onbeschrijfelijk mooi.
Ik heb mijn best gedaan om fotos te trekken, als je op de kleine afbeelding klikt wordt ze iets groter maar het pakt toch niet echt goed op papier of op computer.
Voor de rest was het weer zoals naar het schijnt dikwijls in de bergen: heel onvoorspelbaar. Het ene moment kon je ver zien en onmiddellijk daarna verdween alles in de mist. En overal lagen er die bergen sneeuw die enorm afsteken tegen het donkerblauwe van het diepe meer, het is niet echt te beschrijven.
We hebben ons opgewarmd bij een beker koffie, of heet gekleurd water en dan zijn we toch maar verder gereden. Morgen gaan we opnieuw naar Californië, het schijnt dat de temperatuur wat lager zal zijn dan ze daar gewoon zijn. Ik ben eens benieuwd.
11-06-2009 om 06:29
geschreven door Maria
10-06-2009
onderweg op de autostrade
dinsdagavond
we zijn weer terug waar we al eens geweest zijn: in een kleine stadje in Oregon.
Het is niet helemaal hetzelfde als een dag of tien geleden maar het is wel in de buurt van Eugene, waar we met pinksteren waren.
Er is niet zo heel veel te beleven, maar het ligt op de juiste afstand om morgen Crater Lake te bezoeken. We hebben vijf uur gereden, bijna de hele tijd op de autostrade. Ze hebben al dagen voorspeld dat het nu slecht weer zou zijn: de regen komt naar beneden en nu hebben wij toch wel een hotelletje met zwembad zeker. Maar vermits je niet braaf moet zijn om chance te hebben was het heel de dag bewolkt en toen we hier aankwamen was het ineens 20 graden en de zon scheen. Het is dan wel geen weer om in een onverwarmd zwembad te gaan liggen maar een boekje lezen naast het water behoort wel tot de mogelijkheden.
En voor de rest houden we het rustig: valies opruimen en zoeken waar we gaan eten vanavond. Het is telkens een verrassingsmenu want je weet nooit wat ze hier in de aanbieding hebben. Gisteren hebben we heel lekker Mexicaans gegeten, ze noemen het hier jalisco style. Volgens wikipedia is het de naam van een mexicaanse provincie, en het is wat zachter en minder sterk gekruid dan wat wij hier meestal in new mexico en het zuiden gewend zijn.
Nu wordt het nog een keer proberen om een fotootje erbij te plakken en anders zal je tot over een paar weken moeten wachten.
En dan nu een kort vervolg na het eten: we hebben vlakbij een ouderwetse diner gevonden, zo een restaurantje uit de feuilletons met banken uit namaak leder. Er was ook een toog waar vooral mannen op een rij zitten en tegen de dienster al hun miserie vertellen, terwijl de rest van het restaurant publiek speelt. We hebben er zeer lekker gegeten, geen fantasietjes maar een (h)eerlijke steak met een baked potato en verse mais of een gegrilde vis met citroen en een soort zelfgemaakte tartaarsaus. Toen de dienster vroeg of we een dinner roll wilden herkende ik het helemaal, het is jaren geleden dat ik er nog gegeten heb maar ze smaakten nog als vroeger. Enfin, met een tas dikke soep vooraf was het een reis terug in de tijd, prijzen inclusief denk ik. Ik wist niet dat ze nog bestonden.
10-06-2009 om 17:11
geschreven door Maria
09-06-2009
Het regent niet in het regenwoud
Gisteren hebben we een eerste stuk gezien van het Olympic National Park. Vandaag hebben we, onderweg naar buiten, nog twee andere delen bekeken.
Om te beginnen rijden we ruim anderhalf uur om aan het regenwoud te komen dat aan de Hoh rivier ligt. Het is geen tropisch regenwoud, want daarvoor ligt het niet dicht genoeg tegen de evenaar. Maar omdat de lucht er altijd zeer vochtig is, deels door de vele regen, kunnen we kennis maken met heel bijzondere plantengroei. Onder de hoge coniferen groeien er ongelooflijk veel soorten mossen. Ik heb me zoals gewoonlijk niet kunnen inhouden en er zijn heel wat fotos getrokken. Met varens, met sterrenmos, met veel verschillende kleine bloemetjes, met verschillende soorten Spaans mos
We hebben een wandeling gemaakt naar de mossen hall, een gebied van minder dan een mijl doorsnede waar je gemakkelijk een uur stil bent. Het heeft iets mysterieus, al die plantengroei op en onder en tussen de hoge dennenbomen. Je voelt je er ongelooflijk klein, letterlijk dan, want de bomen zijn er tussen de 60 en 90 meter hoog. Het is bijna niet te vatten maar je kan naast een omgevallen boom lopen en de lengte afstappen en dan krijg je er toch een beetje een idee van.
We hebben een groot hert gezien en een klein konijntje: het hert stond aan de kant van de weg te eten terwijl wij in de auto toekeken, het konijntje knabbelde stukken van de varens terwijl wij er op minder dan een halve meter op stonden te kijken. Maar zij stoorden er zich niet aan en aten rustig door terwijl ik hen ongegeneerd fotografeerde tijdens hun ontbijt.
Daarna zijn we naar de kust gereden, ook een stuk van het park. Overal aan de kustlijn liggen grote boomstammen, naar het schijnt heeft de natuur na jaren teruggegeven wat vroeger weggenomen is. Er was een groot woud aan de rand van de zee en toen het water zich terugtrok bleven de bomen achter. Later waren er overstromingen en de bomen kwamen in het water terecht, ze werden helemaal doorweekt en geschaafd en ontveld door ebbe en vloed. Mettertijd spoelden ze weer aan op het strand Het is een vreemd maar mooi gezicht. De kust in het park is niet gemakkelijk toegankelijk, dus was één uitkijkpunt met een wandeling naar het strand echt wel genoeg. Maar het was wel een unieke ervaring, weinig mensen en een groot strand.
Als het lukt komen er straks fotos bij, anders zal je die later zien
09-06-2009 om 00:00
geschreven door Maria
08-06-2009
nog een parkwandeling
vandaag gaan we naar het regenwoud, waarschijnlijk zonder regen en daarna nog even naar de zee en dan zijn we weer verder je zou overal een paar weken kunnen blijven want het is hier echt mooi we proberen er op korte tijd toch eens van te proeven foto's en verdere commentaar is voor een van de volgende dagen als het regent, of als er niets meer te zien is
08-06-2009 om 16:08
geschreven door Maria
07-06-2009
het juiste formaat
op algemene aanvraag is de breedbeeldfoto van vancouver verwijderd nu kan je de blog weer gewoon lezen de rest is voor straks, we hadden een niet ecologisch ontbijt waarvan later een foto en nu gaan we in het park wandelen, bij manier van spreken, met de auto.
07-06-2009 om 17:47
geschreven door Maria
06-06-2009
we zijn weer weg
zaterdagmorgen
er zijn wolken en dus is het tijd om te vertrekken
voor een eerste bezoek aan vancouver was het ruim de moeite
en nu rijden we naar olympic national park, terug naar de vs
het is half acht en door de venster horen we het gefluit van het vogeltje.
telkens het voetgangerslicht op de hoek op het groen mannetje springt
klinkt er het mechanisch geluid van een vogel. Zolang hij fluit kan je oversteken, het klinkt minder dreigend dan aftellen
maar het heeft wel hetzelfde effect:
doorstappen alsjeblief.
Kies straks voor de goeie mensen en tot later
06-06-2009 om 16:40
geschreven door Maria
05-06-2009
Kan je statistieken au serieux nemen?
Volgens de tabelletjes in de reisgidsen heeft Vancouver een gemiddelde dagtemperatuur van 17 graden in de zomer. Sedert wij er zijn is het in de dag niet frisser geweest dan 24 graden, vandaag en gisteren zelfs 29 graden.
Maar ik laat het niet aan mijn hart komen en loop hier rond in het enige echte blote bloesje dat ik meegebracht heb. Vancouver is een heel aangename open stad met veel groen. Dit voorjaar zijn ze overal bezig met het opfrissen van wegen en gebouwen. Er komt een nieuwe uitbreiding van het openbaar vervoer en regelmatig zie je dat nieuwbouwprojecten zullen klaar zijn in de herfst van 2009. Want in februari 2010 zullen de Olympische winterspelen hier doorgaan. Er is nog veel werk aan de winkel.
Maar ondertussen zien we hoe deze miljoenenstad zich klaar maakt. Het worden de meest groene spelen naar het schijnt, met allerlei voorzieningen om de CO2 uitstoot te verminderen. Het openbaar vervoer wordt ook extra in de verf gezet en daar kunnen wij nu al ons voordeel mee doen. Gisteren hebben wij met een dagpas heel wat wijken van de stad kunnen bezoeken. Je loopt je kapot als je alles te voet wil doen. En dan hebben wij ons nog beperkt tot het centrum van de stad. We begonnen aan de toeristische dienst die vlakbij de haven ligt en daar botsten wij op een oude bekende: een grote boot van de Holland Amerikalijn lag in de haven. Met een boot van dezelfde compagnie zijn we in augustus 1971 voor de eerste keer naar New York gekomen. Tegenwoordig zijn een aantal boten helemaal aangepast als cruiseschip.Een beetje later hoorden we al enkele Nederlanders zoeken naar een vuilbak en daarna zagen we ze ook nog!
De haven ligt echt helemaal in het centrum van de stad, je ziet er de kleine watervliegtuigjes als taxis voortdurend landen en opstijgen. Aan de overkant worden er goederen gelost en overal liggen grote en kleine bootjes. Langs alle kanten is er water, en je kan er helemaal rondwandelen of fietsen en altijd langs het water lopen. Het geeft een heel speciale sfeer.
En ook al is het een miljoenenstad toch ziet het er heel leefbaar uit. Heel wat stapelhuizen en industriële gebouwen zijn gerenoveerd en vormen de trendy wijken waar dure restaurants naast chique winkels liggen. Marimekko heeft er een winkel en er is ook een zaak waar je allerlei dingen kan vinden voor je blaffende baby:slabbetjes voor honden en nog veel meer. Tussen grote kantoorgebouwen zitten mensen over de middag buiten hun boterhammetjes op te eten. En misschien nog het meest treffende als je vanuit Amerika aankomt: de mensen zijn zeer vriendelijk en behulpzaam. Je moet maar even aarzelen of je stratenplan bekijken en er is al iemand die vraagt of je hulp nodig hebt, buschauffeurs geven gemakkelijk aanwijzingen en verwittigen je ook wanneer je moet uitstappen of eventueel overstappen.
05-06-2009 om 16:38
geschreven door Maria
03-06-2009
totempalen in het museum
Het is woensdagmorgen zes uur en ik ben klaar wakker.
De voorbije dagen waren we telkens na het avondeten compleet uitgeteld en dus is er van bloggen niet veel in huis gekomen. Maar zo stilaan geraken we in het nieuwe ritme. Het weer blijft ongelooflijk goed, voor de rest van de week voorspellen ze rond de 25 graden. En hier bedoelen ze wel degelijk Celsiusgraden.
Gisteren ben ik mee naar de campus geweest, een half uur rijden van het hotel. Het is een zeer groot domein, zeer mooi gelegen als op een schiereiland. Je kan er een hele tijd wandelen, heel interessant tussen de bloeiende rododendrons en allerlei nieuwe aanplantingen. Maar het museum voor antropologie ligt daar ook, het is vooral gekend voor een verzameling totempalen. Ik heb daar een paar interessante uren doorgebracht.
In de buurt van Vancouver hebben generaties lang verschillende volkeren gewoond die in grote families samenleefden en leefden van jacht en visvangst. Zij gebruikten cederhout om huizen te bouwen en allerlei gebruiksvoorwerpen te maken. In het museum zie je daar voorbeelden van, prachtige versierde kisten, kanos en grote schotels maar vooral veel deurposten, draagbalken om daken van huizen te ondersteunen, hoge palen als gedenkteken voor een overleden opperhoofd. Het zijn indrukwekkend hoge monumenten, soms in zijn geheel rechtstaand in een hoge hall of buiten in de tuin. Maar dikwijls gaat het ook om stukken die overgebleven zijn na vijftig zestig jaar, toen het hout begon te rotten etc.
Op de bijhorende fotos kan je er enkele zien.
Elke paal is gemaakt uit een enkele boomstam, kunstig bewerkt met motieven die eigen zijn aan de stam: een bever of een beer, een wolf voor de dieren waarop gejaagd werd. Maar er zijn ook andere figuren omdat de mensen toen geloofden dat dieren en mensen zich konden transformeren, dat ze bijvoorbeeld een stukje van de kracht van anderen in zich konden opnemen en zo zelf een sterker man konden worden. En soms krijg je mythische dieren die niet echt bestaan: een vogel met een bek die buiten proportie is bijvoorbeeld. Ook aan de stijl kan je de stam herkennen: soms werken ze natuurgetrouw en in proportie, soms lijken het eerder bas-reliëfs.
Er was nog veel meer te zien. Maar omdat ik een beetje experimenteer met de fotootjes stuur ik straks nog een apart bericht over een verhaal van de raaf.
Voor de rest stellen we het hier goed. Volgens het weerbericht wordt het 29 graden. Vandaag staat er nog een stadsbezoek op het programma.
03-06-2009 om 00:00
geschreven door Maria
02-06-2009
kamer met uitzicht
dag allemaal, we zitten in Vancouver en we hebben vanuit onze hotelkamer een ongelooflijk uitzicht op de stad Tegen alle verwachtingen in is het hier zeer goed weer. Gemiddeld is het hier in deze periode niet warmer dan 18 graden maar nu is het hier 26 graden en ze willen dat nog de hele week zo houden. Morgen is het congres en dan is er allicht tijd voor een uitgeschreven stukje, vandaag mag je mee genieten van ons postkaartuitzicht en eerst krijg je nog een foto van de autostrade rond Seattle. Als je met twee in de auto zit mag je op het speciale baanvak voor mensen die samenrijden, dan geraak je vlugger uit de files. Want de meeste mensen zitten alleen en dus zijn de andere baanvakken overbevolkt groetjes
02-06-2009 om 00:00
geschreven door Maria
01-06-2009
aangekomen in Eugene
Voor de nachtraven onder jullie: We zijn goed aangekomen in Eugene, een stad in Oregon. Het weer is zeer goed en alles is ok. Morgen komt er een uitgebreider verslagje maar nu is het tijd voor een douche en het avondeten
het verslagje beperkt zich tot een foto:
ze hebben een nieuw gerechtsgebouw gezet in Eugene, rechtover het hotelletje waar wij logeerden. Blijkbaar is staal in de mode, in Antwerpen hebben ze ook zoiets maar dan natuurlijk veel groter.
En vandaag zijn we daar weeral vertrokken. Nog een lange rit en wij zitten op onze bestemming
01-06-2009 om 00:00
geschreven door Maria
31-05-2009
Wie gaat er nu om half acht slapen?
Het hangt er natuurlijk van af hoe je het bekijkt. Vanmorgen om half vijf zijn we opgestaan om via Parijs naar San Francisco te vliegen. We hadden een rustige reis: de hele vlieger zat vol maar alles ging vlot. Air France houdt nog steeds van de persoonlijke aanpak, het eten heeft nog iets Frans en ze schenken er nog een glaasje wijn bij. Voeg daar nog bij dat we een rechtstreekse vlucht hadden zodat we niet ergens in het midden van Amerika uren op een aansluiting moesten wachten en je hoort ons niet klagen.
De valiezen waren erbij en de douane heeft ons vriendelijk binnengelaten. We hebben onze auto opgepikt, een model groter want de kleine wagen die we besteld hadden was niet meer voorradig. En we zijn er zonder problemen mee naar het hotel gereden.
Tegen die tijd waren we alle gevoel voor timing kwijt en omdat het hier tijd was voor het avondeten hebben we een restaurantje in de buurt gezocht en zijn gaan eten. Als je in Amerika moderne gesofistikeerde gebouwen verwacht dan moet je hier maar eens naar kijken, daar zijn we vandaag gaan eten.
En terwijl we ons klaar maken om te gaan slapen zien we dat het hier half acht is, maar wij zijn al ruim 24 uur wakker. Herman kijkt nog even TV, maar nog voor het nieuws van acht uur ligt hij al te slapen.
En nu ga ik dat ook doen. Morgen vertrekken wij naar het noorden: in twee dagen naar Vancouver.
31-05-2009 om 04:50
geschreven door Maria
28-05-2009
De valiezen zijn bijna ingepakt
Overmorgen heel vroeg vertrekken we, de valiezen zijn al uit de kast gepakt en er liggen her en der al stapeltjes klaar. Nog even uitproberen of ik ook fotootjes op deze blog kan zetten, de laatste rommeltjes opruimen en zorgen dat de thuisblijvers weten waar we naartoe gaan. De laatste dagen zijn altijd een beetje hectisch omdat ik liefst niet teveel half afgewerkte produkten achterlaat. Maar zaterdag stappen we op de trein, daarna in het vliegtuig en dan hebben we ruim de tijd om naar een rustiger tempo over te schakelen. Na een vlucht van elf uur zitten we in een heel andere wereld en we krijgen er tijdelijk nog negen uur extra bovenop. Die zullen we later terug moeten inleveren maar dat zijn zorgen voor later...
We zullen regelmatig wat berichtjes achterlaten zodat jullie op de hoogte blijven.
Voor de nachtraven onder jullie: 
