Hallo, ik ben het Anton. Anton Steenwijk. Ik wil jullie vertellen over de gebeurtenissen die ik heb meegemaakt, waar ik het soms nog heel moeilijk mee heb. Ik kom uit een middenklasse gezin en heb 1 broer. Het ligt heel gevoelig omdat ik mijn ouders en broer verloor, op die ene avond. Ik was met broer, papa en mama voor het slapen gaan begonnen aan een spelletje "mens-erger-je-niet." Het was een zeer fijn spel, maar toen was het gedaan met de pret. We hoorden een 6-tal schoten, ik ging in paniek vlug kijken en zag Fake Ploeg liggen. Levenloos. Met heel veel schrik liep ik naar buiten probeerde het lichaam te verslepen maar te laat. De SS'ers namen me mee en staken mijn huis met papa, mama en Peter in brand. Ik was onder de indruk en werd in één van de overvolle cellen gedropt. Het was emotioneel zeer zwaar omdat ik niet goed wist wat er gaande was. Ik ontmoette er een vrouw. Ik kon haar niet zien want het was donker, pik donker. Ik vertelde haar wat er gebeurde en barstte in tranen uit. Ze troostte mij, en zei dat het de fout was van die stomme Duitsers. De vrouw moest de cel verlaten en zou later gedood worden. Ik wist nog altijd niet wat er zou gebeuren. Ik werd uiteindelijk overgebracht naar Amsterdam, waar ik bij mijn peter zou gaan wonen. Bij aankomst voelde ik 2 dobbelstenen in m'n zak steken, en barstte in tranen uit.
