|
Mijn wensen voor 2013 of Life is no rehearsal
Ik zet de wagen in achteruit, rij een paar honderd meter
terug, zoek een parkeerplaats, stap uit en bewonder het landschap waaraan ik
zopas was voorbijgereden.
Ik geniet, ben even gelukkig.
Bewonderen, terugrijden, opnieuw bewonderen
Doch, met het leven lukt zulks niet: je kan niet even
terugrijden, een parkeerplaats zoeken om van hetzelfde moment opnieuw te
genieten: Life is no rehearsal , geen algemene repetitie.
Ik ga nu maar hard werken, mij alles ontzeggen, er keihard
tegenaan gaan, want er komt een tijd dat ik er echt ga van genieten
Nonsens.
Vandaag zit je niet volop in de algemene repetitie voor het
geluk dat je morgen misschien ten deel zal vallen, misschien
Ach, morgen is er misschien niet meer, ben je herleid tot
een kolom tekst van drie op twee centimeter in de krant onder de faits divers
, neen, vandaag telt, hic et nunc, niet repeteren maar voluit gaan alsof
vandaag de eerste dag is van de rest van je leven.
Het help natuurlijk als je beseft dat het leven, in feite,
geen zin, geen betekenis heeft.
Pardon? Zwartkijker, pessimist, waar heb je het over?
Als iemand je vraagt wat de zin, de betekenis van het leven
is, kan je, als je goed nadenkt, toch niets anders zeggen dan: Het leven heeft
geen enkele zin en betekenis.
Bijvoorbeeld: Wat voor zin heeft het om notenleer en muziek
te studeren? Precies, op het einde van de reis kan je een instrument bespelen,
dat is de zin van het studeren van muziek.
Als je mechanica studeert, architectuur, loodgieterij, dan
is de zin ervan dat je later mechanieker, architect of loodgieter wordt.
Dat heeft zin, betekenis.
Maar wat is de zin van het leven? Om aan het einde van je
studie wàt te bereiken? Welk diploma? Welke behendigheid? Wat?
Je krijgt helemaal geen einddiploma of hebt hoegenaamd geen
speciale behendigheid aangeleerd. Het leven is immers een boek dat steeds
slecht eindigt.
De enige zin van het leven is het leven zèlf, nu, vandaag,
op dit moment, dit uur, deze seconde.
Geen studeren voor later, geen praktische oefeningen voor
een examen op het einde, life is no rehearsal.
Zorg ervoor dat je niet de ladder van de maatschappij
beklimt om vast te stellen, als je boven bent, dat de ladder tegen de verkeerde
muur staat.
Laten we nu genieten van elk moment als het meest kostbare,
een moment dat in de ganse mensengeschiedenis nooit meer terugkomt, of het nu
één januari , mei, augustus of november is.
Als je zou weten dat vandaag de laatste dag van je leven is,
zou je dan doen wat je nu doet? De mensen in jou omgeving behandelen
zoals je nu doet? Piekeren, angst hebben of kwaad zijn? Je ergeren aan die
trage klanten aan de kassa, vlak voor jou ? Of de té trage bestuurder in de
file vlak voor je?
Terwijl je beseft dat vandaag nooit of te nimmer terugkomt?
Je diploma nu wordt behaald, je glimlach nu bruggen slaat, je lach ervoor zorgt
dat alle afstanden herleid worden tot nul, dat bergen van onmogelijke situaties
herleid zijn tot schitterende kansen enkel en alleen omdat je nu, vandaag, op
dit moment heel intens wil leven. Niets is zo aanstekelijk als verliefd zijn op
het leven en zulks ook tonen, neen, niet op vakantie of in het weekend, nu,
onmiddellijk
Bedenk, ik heb nog geen enkele doodskist gezien met een
bagagerek.
Je neemt niets mee maar je geeft alles nu en vandaag, geen rehearsal,
de echte voorstelling waarbij je niet enkel de hoofdrol speelt maar ook de
regie van het stuk in handen hebt.
Segui il tuo corso e lascia dir le genti, volg je weg en
laat de mensen maar praten.
Voor jou is elke dag Nieuwjaar want elke dag is nieuw en zeg
je 365 keer per jaar: Gelukkig Nieuwjaar.
Geen hypocrisie van kerstbestanden en misbruikte woorden als
Vrede zij met u , of je het nu uitspreekt als Sjaloom of Salaam Aleikum, geen
geforceerde glimlach waar gisteren nog een grimlach was.
Verliefd zijn op het leven van elk moment en dat ook tonen
is het enige wat ik jou kan en wil wensen.
En vermits de Mayas even fout zaten dus ook voor 2013.
Zeer genegen en zonder was
Marc
|
