Etappe 19: Portomarin - Santiago de Compostela - dinsdag 4 augustus
Rond 15.30 u aangekomen op de eindbestemming! Nog steeds niet moe maar wel voldaan . Ons 'Compostela' certificaat in ontvangst genomen en als goede pelgrims naar de mis geweest in de kathedraal.
Details van de laatste etappe en dag volgen morgen want ondertussen is het 23.30 u geworden.
Etappe 18: Vega de Valcarce â Portomarin â maandag 3 augustus
De rit bedroeg 93 km en 1.630 hoogtemeters. Gelukkig was
het weer ideaal. De beklimming was 30 km lang en de afdaling van 12 km was
spectaculair, met snelheden tussen de 60 en de 70 km/u.
4 stempels verzameld: Poio (boven op de beklimming),
Samos, Barbadelo en Portomarin
In Samos maakten we kennis met een super creatieve Franse
brandweerman uit Parijs. Hij had zijn vehikel volledig zelf in mekaar
geknutseld en kon er zelfs een bed en een tent van maken. Hij had een noodrem gemaakt van een ski. Met
skistokken trok hij zijn kar omhoog en boven zette hij zich erop en liet hij
zich naar beneden bollen. Hij was al 2 maanden onderweg.
Vanavond
overnachten we in Hotel Ferramenteiro in Portomarin, met zicht op het meer...modern en super proper.
MORGEN DE LAATSTE RIT: IN 1 RECHTE LIJN NAAR SANTIAGO!!!
Etappe 17: Pradorrey â Vega de Valcarce â zondag 2 augustus
Gisterenavond werkte Wifi niet op onze logeerplaats
vandaar de vertraging.
We sliepen namelijk onder de brug van de autostrade
maar wel in een mooi en weeral superproper huis casa rural El Recanto in Vega
de Valcarce. De zaak werd uitgebaat door een bakker dus het ontbijt was ook
heel lekker. Een verademing na het ontbijt in Pradorrey waar we enkel een paar
voorverpakte cakejes kregen als ontbijt. L En dat terwijl we in België op zondag pistoleekes
gewoon zijn ;-)
Zondag een warme dag geweest, na de middag was het
fietsen bij 38 graden pfff. De rit bedroeg 102 km en 1.358 hoogtemeters.
We verzamelden 6 stempels: Acebo (bergdorpje),
Molinaseca, Ponferrada, Cacabelos, Villafranca del Bierzo, Trabadelo.
Aan het Cruz de Ferro in Ponferrada legden we onze
meegereisde steen neer.
s Avonds deden we nog een ontnuchterende vaststelling.
De Vuelta die volgende week in Burgos komt is niet de èchte Vuelta (Ronde van
Spanje). Die start pas in september en de tijdrit in Burgos vindt plaats op 17
september. Vooral Pascale vindt dit heel jammer maar zo lang gaan we toch niet in
Spanje blijven;-).
Etappe 16: Sahagùn â Pradorrey (Astorga) â zaterdag 1 augustus
Vandaag een rit van 140 km en 820 hoogtemeters. Het weer
was ideaal en de tocht verliep zeer vlot. De benen zijn losgereden om de
komende 2 bergetappes aan te kunnen. ;-)
We verzamelden 3 stempels: Léon, Villar de Mazarife,
Astorga. In de kerk van Mazarife kregen we de
volledige legende van Saint-Jacques te horen in het Spaans. Veel kunnen
we er niet van na vertellen. ;-)
In Léon poseert Ria voor het Casa de Botines, een gebouw
van architect Gaudi (1891-1894).
In Mazarife waren we getuige van een processie van de
kerk naar het kerkhof ter gelegenheid van de festiviteiten.
In Astorga bracht een lokale muzikant een ode aan de peregrinos
en bicicleta (pelgrims op de fiets).
Etappe 15: Villagonzalo-Pedernales â Sahagùn â vrijdag 31 juli
Uitslag prijsvraag: de eerste die via het gastenboek het
juiste lichaamsdeel van Ria benoemde (nl. de voeten) was Eef. Josée deed een verdienstelijke
poging maar vergat het deel van Ria te benoemen en Lisiane had het ook juist
maar reageerde na Eef en niet via het gastenboek.;-) De jury is streng maar
rechtvaardig. J
Door technische problemen met de GPS heeft Pascale tot de
middag moeten rondrijden op basis van een ouderwetse landkaart. Het duurde even
voor ze op de grote weg kwam maar dankzij de hulp van een bezorgde Spaanse
chauffeur die dacht dat ze ging spookrijden op de autostrade kwam alles
uiteindelijk in orde.
Vandaag een vrij vlakke rit van 130 km en 890
hoogtemeters. We verzamelden 4 stempels: Castrojeriz, Fromista, Carrion de los
Condes en Sahagùn. De benen worden alsmaar beter en de pinten alsmaar groter ;-)).
In Carrion de los Condes picknickten we en kreeg Marc een
cadeautje van Pascale, een T-shirt van de Camino naar Santiago, met een
opsomming van alle grote pelgrimsplaatsen.
We zijn in blijde verwachting van tante Maria en nonkel
Theo die ons vanavond komen vervoegen. Ze slapen in hetzelfde hotel als wij,
Domus Viatoris in Sahagùn een mooi en proper pand. De Spanjaarden zijn toch
ècht een stuk properder dan de Fransen.
Etappe 14: Santo Domingo del la Calzada â Villagonzalo-Pedernales (Burgos) â donderdag 30 juli
Vandaag een ritje voor broekies. ;-) Om 9.30u vertrokken
en iets voor 15u al binnen. 95 km
en 1.086 hoogtemeters met een stevige wind in de rug. Wel druilerig weer en
vertrokken met 12 graden. Onderweg een stevige bui gehad.
Vandaag 2 stempels gehaald: Belorado en Burgos. De
stempel van Belorado is een kopie van een originele stempel uit de 14e
eeuw.
Vlak voor aankomst poseerde Marc met een DAF-truck.
Echter, met een wieleroutfit van DAF was het plaatje compleet geweest ;-). Hij
deed ook een klapke met de trucker die vooral tevreden was over het lage
verbruik van zijn vehikel.
Daarna trapte Marc van puur enthousiasme in een
hondendrol J.
Met tandenstokers moest het goedje uit het schoenplaatje verwijderd worden en
ondertussen maar grommelen. ;-) Marc ruikt nog overal stront.
Op 4 augustus start hier in de streek de Vuelta. Woensdag
5 augustus is er een tijdrit in Burgos. Hopelijk kunnen we Jurgen Van Den
Broeck live aan het werk zien. Niet jaloers, Eef?
Er
moesten vandaag halsbrekende toeren uitgehaald worden om Marc op de foto te
krijgen aan de kathedraal van Burgos. Bekijk de foto goed zelfs Ria staat erop of
althans toch een deel van haar. J De eerste die ons via het gastenboek kan laten
weten welk deel van Ria je kan zien, krijgt een prijs
Etappe 13: Estella â Santo Domingo de la Calzada â woensdag 29 juli
Gisterenavond geconfronteerd geweest met een Babylonische
spraakverwarring in Estella op een terrasje. Ria bestelde thee en kreeg eerst
Ice Tea. Toen ze met hand en tand had uitgelegd dat ze warme thee wilde warm
in alle mogelijke talen opgesomd. Toen zei de ober zelf heiss (heet in t Duits),
althans dat dachten wij maar hij bedoelde dus ice. Ria kreeg dus een kannetje warme thee en een glas ijsblokjes (tea on the rocks) J.
Ria had beter een cerveza besteld zoals Marc en Pascale.
Vanmorgen iets te laat vertrokken (9.50u). Pascale
geraakte van de parking niet terug met de auto aan het appartement. In een vreemde
stad rondrijden vol voetgangerszones is geen sinecure achteraf bleek dat de GPS
nog op voetganger was ingesteld van de avond ervoor. J Ondertussen hadden Ria en Marc zichzelf buiten gesloten. J
De rit vandaag bedroeg 114 km en 1.628 hoogtemeters. We
verzamelden maar liefst 5 stempels: Viana, Logroño (2 stuks), Nàjera, Santo
Domingo de la Calzada.
Vanavond weer aangekomen op een mooi, gezellig
appartementje, adres: San Francisco 58. De naam van ons appartementje is Golden Gate.
De Haan en de Kip uit de legende hebben we spijtig genoeg niet gezien. De kathedraal was al gesloten. We dronken dan maar een heerlijke Rioja op een terrasje.
Het
wonder van Calzada
De stad is bekend door dekathedraalwaarin
een kip en een haan worden gehouden. Dit houdt verband met de volgende legende:
In de veertiende eeuw was een Duits
echtpaar met hun 18-jarige zoon op pelgrimstocht naar Compostela.Tijdens de overnachting in Santo Domingo probeerde een
meisje de zoon te verleiden, maar de jongen ging daar niet op in. Het meisje
beschuldigde toen de jongen van diefstal. Hij werd veroordeeld en opgehangen.
De bedroefde ouders vervolgden hun weg. Op de terugreis constateerden ze dat
hun zoon levend aan de galg hing. Ze gingen naar de rechter, die op dat moment
net aan tafel zat. "Die jongen is net zo levend als deze gebraden
kip!" zei de rechter. Het vervolg laat zich raden: de kip kwam tot leven
en de rechter gaf de jongen aan zijn ouders terug. (Bron: wikipedia)
Etappe 12: Espinal â Estella â dinsdag 28 juli
In Espinal (Spanje) zaten we samen met andere pelgrims aan het
avondmaal: 1 Italiaan, 1 Zwitserse en 2 Duitsers, allemaal te voet en alleen op
pad.
Door maaglast had Ria slecht geslapen maar in de auto
stappen was geen optie. In Pamplona bij de apotheker haalden we een wondermiddel dat al gauw zijn werk begon te doen. Nu zit Ria al weer gezellig aan de Leffe
en chips ;-)).
Vandaag een succesvolle stempeldag...4 stuks verzameld:
Zubiri, Pamplona, Puente La Reina en Estella.
De rit bedroeg 97 km en 1.177 hoogtemeters. Ria en Marc kregen vandaag allebei af te rekenen met een wespensteek. Het leven van een pelgrim kan hard zijn ;-)
In Estella logeren we in een mooi, nieuw en ruim
appartement (2 slaapkamers) in het midden van de stad.
Daar we nog altijd niet het recept van de Sint-Jacobschelpen hebben gekregen, Josée , eten we vanavond pasta à la Ria lekker!
Tot hiertoe hadden we al op bijna elke kamer een
droogkast J
(zie foto).
Nog eens bedankt voor alle leuke reacties die we al kregen van jullie!
Etappe 11: Saint-Palais â Espinal (Spanje) â maandag 27 juli
Vanmorgen vertrokken bij regenweer voor een korte maar
krachtige rit van 65 km door de Pyreneeën. Klimmen, klimmen, klimmen dus 1.570
hoogtemeters. En nee, Liesbeth, rustdagen zijn voor mietjes dus niks voor ons.
In het gehuchtje Galzebaturu ontmoetten we een Duitse, Nathalie,
bij het pelgrimskruis. Zij had in haar eentje al 700 km gestapt. Marc had ook graag
met haar op de foto gewild ;-)
In Saint-Jean-Pied-De-Port kregen we een eerste stempel van
Odille. Ze hield ons vrij lang aan de praat. Bij het verlaten kregen we nog een
fikse bui over ons.
Een brug, le pont international (in Arnéguy) vormt de
officiële grensovergang tussen Frankrijk en Spanje. Hier begon de 18 km (7-9%
stijgingspercentage) lange col de Roncesvalles. De top, Alto Ibañeta, bevindt
zich op 1.057 km. Hier staat een kleine moderne kapel met ernaast een grote
gedenksteen ter nagedachtenis van Roeland, de trouwe paladijn van Karel de
Grote, die hier volgens de sagen gesneuveld is.
Vroeger dan verwacht kwamen we aan op onze eindbestemming,
Hotel Haizea in Espinal. Ria en Pascale slapen vannacht op een mooie en propere
tweepersoonskamer, Marc op een slaapzaal met een 12-tal andere pelgrims J vooral
jonge mensen.
Etappe 10: Labouheyre â Saint-Palais (Donapaleu in het Baskisch) - zondag 26/07
De overnachting in Hotel Aubergade in Labouheyre willen we
liefst zo snel mogelijk vergeten. De kamers waren vervallen en vuil en de
uitbaatster was ronduit onvriendelijk en ongeïnteresseerd. Het restaurant was wel vernieuwd en we
moeten eerlijk zijn, we hebben er s avonds lekker gegeten. Maar we hadden onze
buik vol van het super onvriendelijke mens (glimlachen stond niet in haar
woordenboek), daarom besloten we om er niet te ontbijten en ons tafeltje op te
stellen op het marktplein. Van ons kreeg dit hotel voor sfeer en gezelligheid
een welverdiende 0/10, voor prijs-kwaliteit eveneens 0/10.
Tot Dax fietsten we door de Landes, lange rechte, vals
platte wegen op een ruw wegdek. De tocht bedroeg 137 km. Na Dax was het heuvelachtig
met in totaal 940 hoogtemeters. Daarna fietsten we Frans Baskenland binnen en
kwamen de Pyreneeën letterlijk uitdagend in zicht wie goed kijkt kan ze op de
achtergrond zien liggen.
Slechts één stempel gehaald vandaag, in Dax.
Vanavond verblijven we in Hotel Le Trinquet in Saint-Palais,
gelegen in Neder-Navarra, een voormalige Franse provincie, en een van de
zeven traditionele Baskische provincies. De hoofdstad
is Saint-Jean-Pied-de-Port. De grootste plaats is Saint-Palais. Het
hotel is picco bello in orde, proper en modern en gelegen op een vernieuwd
sfeervol pleintje.
Als aperitief dronken we op het terras elk 2 Grimbergens en
toen waren er twee die een klopke van de hamer kregen J.
Om 9.30u eerste stempel van de dag gehaald op de Office
de Tourisme in Saint-Emilion. Daarna vertrokken we voor een vrij vlakke rit van
120 km. We reden door de Landes met weeral wind op kop. Op aanvraag laten we
jullie ons totaal aantal kilometers weten: we fietsten al 1.227 km en 9.820
hoogtemeters.
We haalden nog een stempel in Cadillac (waar het ook
markt was).
Picknicken deden we in Moustey, een pelgrimsdorpje, waar
we poseerden met onze held Saint-Jacques J. Hier haalden we onze derde stempel van de dag.
Er was een restaurant, uitgebaat door Hollanders, genaamd Haut Landais een leuke woordspeling, vonden wij J.
Alles gaat nog steeds heel vlot: geen spierpijn, geen
zadelpijn, nog geen lekke banden (hout vasthouden ;-)) Temperatuur was ideaal,
rond de 25 graden.
Vanavond logeren we in Hotel Aubergade in Labouheyre, een
krot eersteklas. Haast niet te geloven dat dit nog bestaat maar we vonden dat
we dit ook eens moesten meemaken. We kunnen douchen en de lakens zijn proper,
maar daarmee is alles gezegd L.
Om een voorbeeld te geven: Ria haar douchecabine staat naast haar bed en ze
heeft geen enkel stopcontact. Er was een kleine overstroming in haar kamer na
het douchen.
's Avonds na etappe 7 de fietsen gepoetst en de was gedaan.
Na een goeie nachtrust in onze caravan en een stevig English
Breakfast vertrokken we voor onze rit naar Saint-Emilion. De picknick was
voorzien na een dikke 80 km in Servanches...Marc had zich misrekend...het bleek een dikke 100 km te zijn.
We passeerden in Brie waar we onze eerste stempel van de dag haalden en later op de dag in Angoulême waar we de tweede stempel haalden.
Tayac: wijngaarden, oude kerkje en een fietsende Ria.
Rond half zes aangekomen in Saint-Emilion, na 150 km. Prachtige B...de tweede B(reakfast) is voorlopig nog niet van toepassing want ze zijn nog maar net geopend en serveren nog geen ontbijt. Voor wie wil zien waar we vannacht zullen slapen:
Vanmorgen vertrokken om 9u voor een rit van 140 km. De
benen worden alsmaar beter en het weer is prachtig. We laveerden tussen de
velden vol zonnebloemen en de wijngaarden en stopten even in een piepklein
dorpke bij een bar tabac voor een
koffieke.
We hielden even halt aan het Château van Dissay, 15e-eeuws
zomerverblijf van de bisschop van Poitiers .ook een stempelke gepakt in
Poitiers.
Picknick in Château-Garnier. Als je ooit op zoek zou zijn
naar een erg proper openbaar toilet dan moet je in Château-Garnier aan de kerk zijn.
J
Na de middag begon Pascale met het zoeken van
slaapplaats. Dat liep niet onmiddellijk van een leien dakje. Een paar gîtes
gezien die niet beschikbaar waren, één in Valence en één in Saint-Angeau.
Uiteindelijk kwamen we even buiten Saint-Angeau terecht op Camping Devezau,
uitgebaat door Britten, Debs en Chris.
Vannacht slapen we in een stacaravan, maar alle luxe is
voorhanden, zelfs een zwembad.
Etappe 7: Châtellerault - ? (ergens tussen Valence en Coulgens)
We weten nog niet precies waar we vanavond (23/7) gaan terecht komen want we hebben nog geen slaapplaats. Pascale zal op zoek gaan in de loop van de dag tussen Valence en Coulgens (volg de paarse lijn). Hopelijk vinden we iets zodat we geen gebruik hoeven te maken van ons tentje ;-)
Deze keer was Ria niet haar slipje maar haar fietsbril
kwijt. Na een kwartier zoeken riep ze de hulp in van Marc die naarstig mee
begon te zoeken. Plots merkte hij dat Rias bril op haar hoofd stond. Je kan je
wel voorstellen welke lachsalvos hierop volgden! J
Maar nog straffer was dat Marc bij de eerste fietsenmaker
ging betalen en toen, breed glimlachend, vertrok zonder zijn fiets Monsieur, votre vélo!, riep de
fietsenmaker hem na. Die Smeetsen allemaal dezelfde ;-)) het zijn kerels waar
ge kunt mee lachen
Na 45 km, in Tours, zochten we een fatsoenlijke
fietsenmaker. Om 9.45u brachten we de fiets binnen, om 14.45u was hij pas
klaar.L Zo
lang hadden ze eraan gewerkt (ook wat gepauzeerd en gegeten, natuurlijk J) en
toch moesten we maar 12 euro aan werkuren betalen. Het stuk dat ze moesten
vervangen kostte daarentegen 378 euro!!!
Tijdens de wachttijd gingen we van terrasje naar
terrasje. We waren blij dat we opnieuw konden vertrekken om 14.45u toen hadden
we nog 80 km voor de boeg. Om 18u arriveerden we in Châtellerault goed
doorgevlamd dus.
Pascale maakte van de extra wachttijd gebruik om in slaap
te vallen bij de Tour de France.
We logeerden in een B&B in de industriezone Nord. Mooie en propere kamer met airco maar
s morgens ontdekte Ria een paar kakkerlakken in onze badkamer. L
Marc spoelde de arme stakkers door de WC.
Gisterenavond (22/07) hadden we de blog al bijgevuld maar
toen alles klaar was viel het internet uit en konden we dus herbeginnen vandaar
de vertraging.
We willen iedereen bedanken voor de leuke reacties die we
tot hiertoe mochten ontvangen. Hou jullie vooral niet in! We kijken er iedere
avond naar uit om jullie reacties te lezen.
Vertrokken vol goeie moed om 8.45u in Chartres (Hôtellerie Saint-Yves: locatie in een oud klooster) voor een fietstocht van 150 km en voor de eerste keer kregen we te maken hogere temperaturen (+/- 33°C). Marc zijn fiets kende een zware dag ... het schakelen ging niet vlot en de ketting liep er meerdere malen af.
In Château-Renault zochten we een fietsenmaker maar hij werkte op zijn Frans waardoor het euvel nog niet opgelost is. Morgen zoeken we een fatsoenlijke fietsenmaker.
Het was een vruchtbare stempeldag. We verzamelden er 4: Ville De Bonneval, Châteaudun, Cloyes-sur-le-Loir (waar we ook picknickten), Vendôme. In Cloyes mochten we zelf onze stempel zetten. We poseerden er met ons idool, Saint-Jacques (zie foto).
Vanavond logeren we in Maison d'Ambre, een prachtige gîte met 2 slaapkamers en uiterst rustig gelegen (in de middle of nowhere bij een 12e eeuwse ruîne).
Ria is haar slipje kwijt en Marc zijn fietsketting blinkt als nooit tevoren????? ;-)
We startten vanmorgen iets later want het regende. In de loop van de voormiddag werd het droog. Het werd een pittige rit van 132 km met 1380 hoogtemeters...en weeral wind op kop.
In totaal fietsten we al 540 km op 4 dagen en verzamelden we al 8 stempels.
Etappe 3: Saint-Quentin - Sainte-Geneviève 19 juli
In Sainte-Geneviève (La Grange) beschikten we niet over internet, dus konden we 's avonds de blog niet bijvullen.
De overnachting in Le Florence (Saint-Quentin) was er één om
gauw te vergeten. Ria deed geen oog dicht, Pascale verzamelde een recordaantal
muggenbeten.
Ria en Marc stonden al voor 6u op om te gaan ontbijten. Pascale
kreeg de toelating om uit te slapen J. Om half acht waren de fietsers al onderweg. In de
sacristie van de kathedraal van Noyon kregen we een volgende stempel van een
diep gelovig madammeke.
s Middags met Pascale afgesproken in Compiègne om te
lunchen. We deden een Italiaantje eindelijk kon Marc de pasta eten waar hij al
zo lang naar verlangde.
Wel bizar er was een grote kerk 'Saint-Jacques' maar
blijkbaar konden we nergens een stempel halen. Zelfs bij de office du tourisme wisten ze van
toeten noch blazen. Licht ontgoocheld dropen we af.
's Avonds logeerden we in La Grange, waar we een apart peperkoeken huisje hadden voor ons drie. We maakten er kennis met Irene en Frans, twee sympathieke Nederlandse vrijwilligers van de Europa Fietsers. De gastvrouw Madame Lionelle Jacquet kookte een lekker avondmaal voor ons.