Rondom de Thierbacher Kogel en afdaling van de Markbachjoch...
Van onze gastvrouw hadden we vernomen dat deze wandeling zeer leuk was voor de kinderen. Dus vandaag naar Thierbach gereden, en dat was een hele klim vanuit Muhltal, gelukkig nog met de auto. Aan de kerk van Thierbach parkeerden we en volgden we de bordjes. Goed aangeduid, en we konden niet missen. Tijdens de wandeling van 3.2km waren er talrijke dingen te zien; een boomleerpad, dieren uit hout gesneden, energiebomen in het woud, energieplaatsen in het woud. En in het bijzonder de talrijke zéér mooie vergezichten. In de helft van de wandeling lag zelfs een heuse speeltuin. Natuurlijk werd hier de nodige tijd aan besteed. Het was warm, de zon deed weer stevig haar best, en dat voelden we... gelukkig liep het pad veel tussen de bomen. Bijna terug aan de kerk van Thierbach vonden we dat we iets verdiend hadden, en namen plaats op een terras. Na het eten reden we naar onze tijdelijke woning, en konden de jongsten wat rusten, want s'avonds zouden we met onze gastvrouw en haar kindjes mee naar de alm gaan, om te kijken naar het melken van de koeien. En daarna was het afdalen van de berg, eerst over een rijweg die echter 7 kilometer naar het dorp lang was. Dus werd er gekozen voor een kortere weg, zig-zag over de ski-piste terug naar de boerderij. En dat viel best mee, al kregen sommigen hier "kriebelende" benen van, en later werden die beentjes héél moe ... Uiteindelijk weer veilig aangeland, waar we nog werden getrakteerd op een drankje. Toen was het tijd om een belofte na te komen: ijsjes !!! die waren dubbel en dik verdiend. Later op de avond werden we dan nog eens getrakteerd, deze keer op een klank en lichtspel, juist... onweer!!! Al wat terug ingepakt, en alvastin de auto's geladen, want vandaag was onze laatste dag in dit mooie "bergenland". Morgenvroeg gaan we samen met ons gastgezin ontbijten, zo verliezen we zelf minder tijd, en kunnen we tijdig weer naar huis vertrekken. Tja, aan alle mooie liedjes komt een eind....
Regen vanmorgen, maar er was beterschap op komst... S'morgen weer met de Gondelbaan naar de Marckbachjoch, dit lijkt de kindjes nooit te vervelen. Boven was het mistig, af en toe zagen we wat van het landschap, dan weer waren de wolken spelbrekers. Maar we wisten de "Rubezahl hutte" ondertussen goed liggen, en een paar minuten later stonden we voor een gesloten ingang, het was nogthans al na elven, maar ja ... donderdag was sluitingsdag. Terug dan maar naar de bergbaan, waar we in de bijbehorende alm een tafeltje uitkozen. De goulash soep was stevig, de schnitzel lekker, de frietjes zoals gewoonlijk, en de Kaiserschmarren weinig in trek. Of hadden ze miscchien nog niet echt honger??Daarna de wandeling naar de Mittelmooser alm aangevangen, het was gestopt met regenen, en de wolken trokken al wat verder open. Langsheen het kapelletje (oma heeft een kaarsje gebrand voor beter weer) en door drassige weides volgden we de bordjes. Het laatste stuk naar de Mittelmooser alm was stevig bergaf, maar de kleine beentjes deden het voortreffelijk. Aan de alm lag een meertje met kristalhelder water, rondom het meertje stonden kunstwerken van kunstenaars van overal ter wereld. Sommige waren echt kunstig gemaakt.... De terugweg ging als verwacht met wat gepruttel, maar de belofte van oma deed wonderen, . En het duurde niet lang of we hoorden de jodelende schlagers over de bergweide klinken ... de Rubezalh hutte was nu duidelijk geopend, ondanks de rustdag... in de bergen komen de dagen blijkbaar niet zo nauw. Deze keer geraakten we wel binnen, en de apfelstrudel smaakte. Terug met de gondelbaan naar het dal, waar de kindjes nog een uurtje op de speeltuin van ons vakantiehuis konden genieten van de zon, die nu eindelijk door de wolken kwam piepen. De mannen nog even een verder stapje gezet, in de richting van de "kleine berg" die pal voor onze neus lag vanop ons terras. En een paar uurtjes later wisten we alles van de steile kruisweg, de kapel daarboven. Morgen voormiddag zou het mooi weer gaan worden, we zijn benieuwd..
Voor vandaag werd er heel vast weer voorspeld, regen, regen, regen, ... En dus werd het een winkeldagje. Wat mogelijkheden afgewogen, maar het M4 winkelcentrum in Worgl bleek het meest voor de hand liggend... Gelukkig was er een "Tiefgarage" onder het winkelgebouw, en dat was gezien de weersomstandigheden heel welkom. Met één trap naar boven stonden we al tussen de glimmende marchendise. Wat rondgesnuisterd (de vrouwen dus) en wat uitgerust (de mannen). De kinderen hadden de speelgoedwinkel al van ver gezien, en er was geen ontkomen meer aan. Na een weloverwogen keuze stonden ze alle drie aan de kassa te glunderen met hun nieuwe aanwinst. Vlug naar huis nu, of toch niet... de indoor speeltuin moest eerst nog worden uitgetest ... Op de terugweg toch wat tijd gemaakt voor een verkennings tochtje, van Worgl naar Hopfgarten, en van daaruit naar Niederau in Wildschonau. Ook van hieruit waren er een stevig aantal haarspeldbochten te overwinnen, hellingen van meer dan 14% waren hier geen uitzondering. Thuisgekomen konden de niewigheden eindelijk uitgetest worden.... Oma en Opa gingen nog een frisse (natte) neus halen, en wandelden een stuk van de "Waldrundgang". De regen viel bij momenten met bakken, en overal in de bossen, weiden, boswegen stoomden kleie beekjes water naar het dal. Toch was het niet koud, en met regenjas en paraplu hielden we het droog. Altans tot de laaste kilometer, want toen moesten we doorheen lang gras (nat natuurlijk), afdalen naar de hoofdstraat. Maar toch blij dat we even buiten waren. s'Avonds een kijkje gaan nemen op de "dorps avond" met muziek en wat kraampjes. Het traditioneel hoog gewaardeerd gerecht van de streek moest natuurlijk geproefd worden, als wat dat géén success. Een soort smoutebol met een vulling van aardappel, kruiden en zure melk... bwaak, zeven keer bwaak... Om positief te eindigen, het was een volledig stofvrije dag vandaag!!!
Vandaag zouden we beneden blijven, en een wat vlakker parcours gaan verkennen. De kinderen hadden al een paar keer de "Bummel Zug" gezien, en wilden daar maar wat graag een ritje mee maken. Dus naar het dorpje "Muhltal", waar we nog nét het boemeltreintje voor onze neus zagen wegrijden. Dus was het wachten op de volgende... en dat kon niet iedereen even goed... Eindelijk, op weg naar de "Kundler Klamm". Na een klein half uurtje, stonden we aan het begin van de wandeling doorheen de kloof. Het was bewolkt, en relatief warm. Toch moesten halfweg de wandeling de regenjasjes aan. Aan het eind van de kloof dachten we iets te kunnen eten en drinken, maar de "Stube" bleek pas op 1 augustus open te gaan... dus werden het koekjes uit de rugzak. Op de terugweg was het weer droog geworden, en konden de kinderen wat spelen aan het water. Stenen in het water gooien zal wel een spelletje van alle tijden blijven... Terug naar het tussenstationnetje, maar weer met de regenjasjes aan want nu regende het weer. Het treintje was keurig op tijd, en met een dubbele lading passagiers aan boord stoomde we terug naar Muhltal. Snel nog met de Gondel naar de Markbachjoch, want we wilden iets gaan eten in de Rubesahl hutte... maar we moesten er helaas rechts omkeer maken, de kok was immers naar huis gestuurd omdat er geen volk meer was door de regen ?!?! Gelukkig dat onze gastenkaart voor gratis ritjes zorgde. Dan maar gaan eten in hotel "Austria", en dat was achteraf gezien géén slechte keuze. Het werd avond, de kindjes moe, en dus zochten we na het eten ons vakantie verblijf weer op.
