"Yeah the next song is about our leader, Our stupid president George W Bush"!!! "The next song is about freedom of speech, against our president"!! "The next song is about an village who lost his idiot to the white house", je kent het wel, je gaat naar een show, je verwacht dat ze muziek gaan spelen en ja hoor, ze beginnen wéér over "hun" idiote president en zijn politieke machtspelletjes. Nu mij geen probleem, als die jongens daarmee hun ei kwijt kunnen, waarom niet nietwaar? Maar toch stoort het mij op een bepaald punt, niet 1/2/3 maar meerdere 10tallen keren als een band tussen de nr's door er wéér over begint. Als een politiek geinspireerde band zoals anti flag en andere dingen erover beginnen, ok mij geen probleem, het is en blijft voor die doelgroep. Maar steeds meer en meer en ook andere genre's beginnen hun nr's op te dragen aan hun vorm van ergernis numero uno. En daar moet het stoppen voor mij, die kerel is uiteindelijk herverkozen ondanks de effort van velen. (lees de actie's die onder meer fat wreckfrontman fat Mike en de zijnen op touw hebben gezet) + Ge betaald zoveel euro voor wat entertainment, en dan kom je bedrogen en belogen uit want ze leuteren alweer over dezelfde (on)zin die je al meerdere keren hebt moeten aanhoren. Ik vraag mij trouwens af wat er gaat gebeuren na de "legacy" bush? Blijven leuteren over de volgende president? Blijven leuteren over hoe "slecht" bush wel niet is? Ik hou mijn hart vast. Voor de toekomst. Voor de entertainment waarvoor'k netjes betaal. Ik dank u.
Zaterdag was het dan zo ver, het laatste Belgische optreden
van een Britse skapunkband genaamd: Jesse james. Aangezien zowat de helft van
de band verhuizen naar alle uithoeken van de wereld hebben ze besloten de
handdoek in de ring te gooien en een laatste Europese tour eruit te persen. En
om te beginnen kiezen ze het landelijke Temse uit (omwille van eerdere
passages) om hun kleine afscheidstour te laten beginnen. Er schijnt niet zo
veel volk zijn opgedaagd (eerder lokale mensen en dan 2 mensen speciaal van Limburg
overgekomen) maar dat kan de pret niet drukken want we hebben er een feestje
van gemaakt.
De teksten over Jezus, schoenen en het verschil tussen
heuvels en bergen vlogen in het rond samen met de gezellige skadeuntjes waar je
toch maar niet op kan stilstaan. En algauw was het dan ook gedaan om af te
sluiten met een kleine afterparty waar de bandleden zich nog te goed deden aan
hun favoriet drankje van bij ons, namelijk Duvel! Volgende morgen was het
gezellig huiswaarts keren met de wikkende keuze of ik die dag nog naar Peer
afzakken voor de Bloodhound gang want tja qua amusementswaarde kan het wel
tellen dacht ik zo! Ook al is het muzikaal minder, toch waagde ik het erop. En
wat ik die avond te zien kreeg was op zich niet slecht maar de puberale grapjes
(de gsmprojectie achter de band met verschillende berichtjes die op typisch
Belgische dingen waren gebaseerd, het T-shirtkanon,
de Jägermeister die weer gezellig in het rond vloog ) die
hadden we al ergens wel gezien en het werd gewoon belachelijk veel en deed te
hard denken aan een goed geoliede machine die nooit iets spontaan deed.
Kwaliteit vs kwantiteit dus. Want waar Jesse james een bende leuke mensen zijn
van 21/22 die hun ding komen doen, proberen The Bloodhound gang veel meer van
hetzelfde en op de duur is het zelfs niet meer amusant. Om van het
prijsverschil maar te zwijgen uiteindelijk.
Conclusie: je hoeft niet groot of imposant of zelfs maar een
heel cabaret gebeuren op het podium te zijn Want zoiets werkt alleen maar voor
de consument, niet voor de echte muziekliefhebber.
