Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
deprie-dagboek
'hoe overleven' WAARSCHUWING VOOR GEVOELIGE LEZERS.
IK SCHRIJF HOE IK MIJN LEVEN NU ERVAAR EN DAT IS NIET ALTIJD EVEN LEUK OM TE LEZEN.
20-08-2010
ik en mezelf
Ik wil vertellen aan mijn dierbaren hoe ik me voel, maar de berg die ik daarvoor moet beklimmen lijkt zo hoog en ik weet niet hoe ik aan die beklimming begin. Gedachten en gevoelens spoken voortdurend door mijn hoofd, de enige manier om die te doen ophouden is een glas wijn. Oef dat is eruit. Het lijkt alsof dat deze gevoelens en gedachten mijn lichaam hebben ingepakt en ik voer uit, denk en doe volgens hun regels. Ik doe dingen die ik eigenlijk niet wil doen, maar ik kan niet zeggen STOP, en dat stoppen ga ik samen met mijn therapeute stap voor stap leren. Want ik wil echt mezelf terug. Welke gedachten en gevoelens hebben mijn geest en lichaam gekaapt?
Angst, voortdurend denken 'ik heb zeker iets vergeten dat belangrijk is en daarom gaat er iets verschrikkelijks gebeuren' Schuldgevoelens, ik leef en doe alles op een surfplank van schuldgevoelens. Schuldgevoelens ten opzichte van mijn kinderen, stiefkinderen, vriend, mijn vader, mijn collega's, mijn bazen, mijn hond. Door die schuldgevoelens doe ik dingen die ik liever niet zou doen, maar ik moet want anders ben ik een slechte moeder, dochter, vriendin,vrouw, collega, chef, ... Minderwaardig, ik ben dom, dik en lelijk en ik kan niets Ik wil voortdurend goed doen voor iedereen zodat iedereen me graag ziet Ik schaam mij voor mezelf Ik ben niets waard Deze stroom van gedachten brengen mij in een vicieuze cirkel en met de alcohol kan ik een gevoel opwekken dat ik wel goed in mijn vel zit.
Ik denk dat dit al enkele jaren terug in mij leeft, maar ik hebt het altijd kunnen verbergen tot nu, nu lukt het niet meer. Hoe kan ik functioneren thuis en op mijn werk met die ingesteldheid? Ik wil niet meer gaan werken, ik schaam mij voor mijn collega's want nu weet iedereen dat ik gek ben.
Liefst wil ik hier boven in het appartement blijven en nooit meer naar bendenen komen.
20-08-2010 om 11:42
geschreven door manana63
15-08-2010
einde dag
21.35 uur. Een rustige dag gehad, ik neem me voor in de volgende dagen iets te vertellen over mijn jeugd en in het bijzonder mijn grootouders. Mijn kleinzoon is fantastisch en ongelofelijk knap. De nacht komt eraan, daar ben ik bang van. Ik slaap slecht maar binnenkort is dit allemaal verleden tijd enben ik terug een gelukkkige en prettig gestoorde oma. Liefste kinderen ik zie jullie graag en ik vecht, ik wil een leuke, mooie en toffe omoe zijn. slaap lekker
15-08-2010 om 21:41
geschreven door manana63
19 jaar geleden
Mijn eerste contact met een therapeut is zowat 19 jaar geleden en sindsdien gaat het goed, soms minder goed. Dan ga ik terug tenraade bij een therapeut. Mijn grootste probleem is altijd mijn 'negatieve zelfbeeld' dat ik heb. Mensen die mij kennen gaan dit zeker niet geloven, maar toch is het zo. Ik voel me altijd dommer, lelijker, dikker en minderwaardig ten op zichte van anderen. Eén ding kan ik heel goed, dit wegsteken. uiterlijk ben ik zelfverzekerd, maar binnen ga ik dood.
Op bijeenkomsten en vergaderingen denk ik altijd dat iedereen dat zal door hebben dat ik dom ben, als ik een vraag stel begin ik altijd met deze woorden: 'ik ga waarschijnlijk een heel domme vraag stellen'.Ik verontschuldig mij al voor het geen dat gaat komen. Mijn huidige job doe ik nu ongeveer 5 jaar en ik ben er nog altijd van overtuigd dat ze mij genomen hebben omdat ze geen betere hadden en er zat iemand in de jury en misschien heeft hij wel voor deze job gezorgd en heeft hij iedereen kunnen overtuigen.
Faalangst is nog zo'n mooi woord. Toen ik 30 jaar geworden ben wilde ik de wereld tonen dat ik niet dom was, ik ben beginnen studeren, 3 jaar en ik had 3 kinderen en werkte full-time. Het heeft heel wat zweet, bloed en tranen gekost. Niet om te studeren, maar om verder te doen, iedere keer toen de examens daar waren ging ik stoppen. Mijn medestudenten hebben mij erdoor gesleurd. En ik heb het gehaald, een diploma van hoger niet-universitair onderwijs.
Met al deze gevoelens, gedachten over mezelf en over hoe mijn omgeving me ziet loop ik nog altijd rond, en het is zich blijven opstapelen tot ik niet meer verder kon.
Er is heel wat werk aan de winkel.
15-08-2010 om 13:53
geschreven door manana63
15-08-2010 om 13:31
geschreven door manana63
Een woordje uitleg over mijn therapie
Cognitieve therapie
Cognitieve Therapie (CT) is een vorm van psychotherapie die ontwikkeld is door de Amerikaanse psychiaterAaron T. Beck in de jaren zestig van de 20e eeuw. Hij onderzocht de psychoanalytische, of psychodynamische, veronderstelling dat een depressie voortkomt uit 'naar binnen geslagen woede' en zou verdwijnen als de oorzaak ervan werd opgespoord en de kwaadheid opnieuw beleefd en verwerkt zou worden. Een benadering dus die uitgaat van het verkrijgen van inzicht in onbewuste emoties en drijfveren. Beck ontwikkelde een theorie en een behandelingswijze waarbij de cognities van de patiënt centraal staan: zijn gedachten, fantasieën, herinneringen en zijn opvattingen over gebeurtenissen. Net als in de RET die is ontwikkeld door Albert Ellis gaat Beck ervan uit dat het niet de gebeurtenissen zelf zijn die een mens negatieve gevoelens bezorgen en daardoor een bepaald gedragspatroon, maar de gekleurde bril waardoor hij de dingen ziet. Door deze 'disfunctionele' gedachten om te buigen en te leren gebeurtenissen anders te interpreteren komt er een objectievere kijk op de eigen gevoelens en waarnemingen, en kunnen negatieve gevoelens verdwijnen waardoor ook het gedrag verandert. Beck heeft een hele lijst van denkfouten samengesteld, die een depressie zouden kunnen veroorzaken en in stand houden.
CT is een kortdurende, gestructureerde therapievorm die op het heden en de toekomst is gericht. Het verhaal van de patiënt is echter wel van belang. Samen met de therapeut moet hij er namelijk eerst achterkomen hoe de vervormde, 'foute', denkgewoonte is ontstaan. Door trainingen in de behandelkamer, in het echte leven en door allerhande huiswerk komt de patiënt gaandeweg tot nieuwe gedachten en ander, positiever, gedrag. Oorspronkelijk is CT ontwikkeld voor depressiviteit, en recentelijk is er veel aandacht voor terugvalpreventie bij depressie. Hierbij gaat het om het voorkomen dat iemand opnieuw depressief wordt in plaats van het bestrijden van de huidige depressie. Inmiddels wordt CT ook effectief toegepast bij andere psychische aandoeningen zoals: verslavingen, eetstoornissen, fobieën, angststoornissen en paniekstoornissen.
De nieuwe cognitieve benadering botste aanvankelijk met het behaviorisme. Volgens deze theorie zou spreken over al of niet mentale oorzaken van psychische stoornissen niet wetenschappelijk en niet zinvol zijn. Het belangrijkste zou zijn om stimuli en gedragsresponsen vast te stellen en slechts daarmee te werken.
Na de 'cognitieve revolutie' in de psychologie in de jaren zeventig van de 20e eeuw, kwamen op het behaviorisme gebaseerde gedragstherapie en cognitieve therapie nader tot elkaar. Daarom spreekt men ook wel over cognitieve gedragstherapie.
Een nieuwe toevoeging aan de cognitieve therapie is Mindfulness Based Cognitive Therapy MBCT. Het is het gebruiken van inzichtmeditatie-oefeningen ofwel mindfulness bij de behandeling van terugkerende depressies en andere psychische klachten. In MBCT staat niet de inhoud van de cognities ter discussie maar wordt er gestreefd naar een andere houding tegenover gedachten, gevoelens en lichamelijke reacties. Deze houding kenmerkt zich door toelaten, niet-oordelen en acceptatie.
15-08-2010 om 13:13
geschreven door manana63
Waarom deze blog?
Voor mij lijkt dit de meest geschikte manier om mijn familie en vrienden op de hoogte te houden van hoe het met mij gaat. Schrijven gaat veel beter dan praten, en in praten heb ik niet altijd zin. Via deze weg wil ik mijn familie en naasten danken voor hun steun en geduld. En mischien begrip? Wie kan er nu begrip opbrengen voor zo'n geschift mens als ik. Ik weet gewoon dat ze mij doodgraag zien en dat maakt het verschil. Hoe ik in zo'n toestand terecht ben gekomen weet ik niet. Mogelijk heb ik aanleg tot depressief zijn, mijn moeder pleegde zelfmoord, en in het verleden heb ik meerdere keren beroep gedaan op therapeuten en psychiaters. Maar tot voor enkele maanden dacht ik helemaal deprie vrij te zijn en had mijn leven onder controle. Blijkbaar is niets minder waar. Een depressie blijft altijd een beetje sluimeren, tijdig de eerste tekenen herkennen en ingrijpen is de boodschap. Dus altijd op je hoede zijn.
Ik heb mezelf voorgenomen, om de dagen die komen te reserveren voor mezelf en beter worden is de boodschap.
15-08-2010 om 12:44
geschreven door manana63
14-08-2010
Zaterdag 14 augustus 2010
Afspraak om 12.30 uur met een therapeut, die in de volgende berichten waarschijnlijk 'mijn therapeut' zal genoemd worden. Ik heb gekozen voor iemand die werkt met cognitieve gedragstherapie,waarom? Omdat ik denk dat dat hetgene is dat het best bij mij past. De toekomst zal het uitwijzen. Om 12.30 uur was ik stipt op de afspraak, op de weg erheen, had ik van alles bedacht dat ik wou zeggen, maar zoals gewoonlijk een keer dat je effectief iets moet zeggen, weet je niet meer wat je eigenlijk wilde zeggen. Maar naargelang we vorderen in de therapie zal alles duidelijker worden, hoop ik. Ik heb huiswerk meegekregen en dat zal ik zorgvuldig doen. Volgende week zaterdag is mijn volgende afspraak om 11.15 uur. Dit was dus mijn eerste artikel op mijn blog, omdat schrijven makkelijker gaat dan praten.
