Bij de start van de wandeling zijn we eerst de Watersnip binnen geweest en hebben we daar van alles over de natuur bijgeleerd. Van waar het water in de rivieren vandaan komt, wat een wachtbekken is, welke dieren je 's nachts op de heide terug vind,... En daarna zijn we aan onze wandeling begonnen. Door de bos op verharde weg. Langst de heide waar zwarte koeien opstaan. En voor wie het nog niet weet ons Ann-Sophie is gek van koeien. Langst voel dingen die ze hadden gemaakt uit de natuur. We hebben spelletjes gespeeld tijdens het wandelen zodat het voor haar niet saai zou zijn nu dat haar 2 grote zussen er niet bij waren. Ze heeft gehuppeld, gehinkelt, met 2 voeten te gelijk moeten springen, 10 denappels zoeken,... Wat ze allemaal super fijn vond. Vooral het huppelen samen met papa vond ze super. Eens we ter hoogte van de speeltuin waren was ons meisje niet meer te houden. We hadden haar beloofd dat papa met haar mee op de toren zou gaan. De toren is 30m hoog en de papa heeft hoogtevrees dus best wel grappig. Ze vond het supper deze ervaring en kon van daar zien waar ze allemaal gewandeld had en nog veel meer. Daarna is ze even gaan spelen in de speeltuin. Na het spelen zijn we verder gewandeld, maar eerst hebben we nog een ijsje gegeten. En onze broer Alexander heeft daar geproefd van het ijsje voor de eerste keer. En hij vond het super lekker aan zijn reactie te zien.  Na het ijsje zijn we verder gewandeld naar het kapelletje. Maar in haar ogen lag er een heks te slapen in plaats van Jesus. En wou ze er snel uit voor die zou wakker worden. En een kaarsje is ze ook gaan branden. Dan zijn we gestart aan het laatste stukje wandelen. En als laatste kwamen we langst een zwemvijver waar ze kikkervisjes in vond. Ze wou ze mee naar huis nemen maar dat hebben we kunnen verhinderen. En zijn we rustig naar de auto kunnen wandelen. 

Eens ze in de auto zat heeft het geen 5min geduurd en sliepen onze 2 kleine kapoentjes.

Weer een mooie wandeling gedaan. Een wandeling dat super leuk is voor de kindjes en heel goed gaat met de buggy of met rolstoel. 

En af en toe mocht ze is op het kiddy board staan (+/- 1km heeft ze dat gedaan). 

Maar al bij al vond ze het toch leuk en kijkt ze uit naar de wandeling van morgen.

Aan de vijvers van Thiewinkel een wandeling die pas eind deze maand officieel open gaat. Maar konden van thuis uit al te voet vertrekken, dus waarom nog wachten dachten wij. Dit keer hadden we het anders gedaan met Ann-Sophie die gisteren een blaar op haar teentje had. We hebben haar om te beginnen andere schoenen aan gedaan. En we hebben haar gids gemaakt. Nog goed begrijpen die 2 oudste dat een beetje. En zo zijn we dan gestart. Ons Ann-Sophie die wou dat haar zussen Femke en Silke mee marcheerde en ze zongen liedjes op de saaie stukken. Eens in de bos en tussen de velden aangekomen gingen ze de bordjes zoeken die we moesten volgen. Dit was een heel goed spelletje om hen bezig te houden en te zorgen dat ze hun niet zouden vervelen. Eens tussen de vijvers in vonden ze het super. We moesten langst een moeras wandelen. Waar ze een foto wouden hebben de kinderen. En toen we door wouden gaan was Silke haar veter los. Ze had haar net achter ons gehurkt om die te binden toen Ann-Sophie in paniek schoot. Ze was haar zus kwijt en was bang dat die in het moeras was gevallen. Eens Ann-Sophie Silke terug bij haar had zijn we verder kunnen wandelen. We kwamen langst prachtige stukken natuur waar zelfs mijn man nog nooit was geweest. (En hij woont al heel zijn leven in Thiewinkel.) De kinderen vonden het geweldig dat er een moeder eend met haar kuikens voor ons door liep. Er waren er 2 die weg waren gelopen van de groep waardoor ze ongerust werden dat die hun moeder niet meer zouden vinden in het hoge riet. Het laatste stuk van de weg ging over de gewone baan. Het is wel een smal baantje, waar veel fietsers en ook wel af en toe auto's passeren. (Het is meer een sluipweg voor auto's) Maar de mensen die er hard rijden zijn meestal mensen die eigenlijk goed genoeg weten dat er veel fietsers en wandelaars doorkomen. Als je het weet let je dan wel eens zo goed op en kan je de kinderen wel uitleggen dat het gevaarlijk is als auto's zo hard rijden. En leren ze ook weer dat ze voorzichtig moeten zijn.

En de oudste heeft ook weer een wijze les geleerd. Ze heeft geleerd dat het in de natuur heel mooi is en dat je best een tijdje zonder internet kan zijn en dat gewoon praten in het echt ook wel leuk is.

Dus weer een zeer geslaagde wandeling zeker een aanrader. En ook goed te doen met een buggy. (wel geen stadsbuggy he)