|
Dag lieve mensen!
Ik had net een gans verslag getypt over het eerste deel van onze reis aan de westkust en de Cameron Highlands maar het is alweer weg door 1lompe druk p de verkeerde knop. Kort verslag: vanuit P. Pangkor (je weet wel dat idyllische eilandje met die geestige apen..)zijnhebben we via Ipoh naar the cameron highlands verder gereisd. Ipoh is nie interessant genoeg om over naar huis te schrijven (mooie koloniale gebouwen blablablablabla), Cam. HL daaarentegen was leuk!! theeplantage bezocht (supermooi),orchideeentuinenm tropische vlinders tropische spinnen slangen enz watervallen mini jungle track (onze opwarmer) tomatenvan de tomatenboom geproefd (lekkerrrr) aboriginals hun oude en nieuwe vestigingen opgezocht met een gids, indrukwekkend om te beseffen en zien (van op afstand) hoe die mensen nog steeds leven. De overheid probeert hen wel van elektriciteit en water te voorzien door het bouwen van nieuwe vestigingen. De natuur was er prachtig, zoals overal in Maleisie eigenlijk. Nergens zag ik een plaats groener dan Maleisie. zelfs het kleinste grasperkje is perfect onderhouden en de jungle is enorm beschermd, alsook de koralen, schildpadden etc maar daarover later meer.
Van de highlands via mini-van naar de oostkust. Eerst ttwijfelden we nog om Taman Negara aan te doen, dit is het nationale park der nationale parken in Maleisie, maar dan ook supertoeristisch (van iedere plek in M kun je een trip naar ginder boeken), maar na de ervaring van anderen te horen beslisten we om het avontuur wat meer op te zoeken!
Vanuit KB zijn we dan met een gids 3dagen op trim geweest. Vertrokken vanuit KB met de "jungle train" richting Dabong, een vergeten dorp langs de jungle train route. Die trein nemen is al een belevenis p zich! er sitten enkel locals op of mensen die doorreizen van het N van Maleisie naar singapore. Wat die mensen allemaal meezeulen...je houdt het niet voor mogelijk! de meesten hebben dan ook geen auto, enkel een brommertje waarmee ze al hun fruit en groenten e.a. niet kunnen vervoeren, dus hetrook er ook niet zo goed. Los daarvan zit het treinsysteem zodanig slecht in elkaar dat we soms een half uur moesten wachten tt de trein uit de tegengestelde richting gepasseerd was om verder te reizen... Om 8u30 vertrokken in Kota bharu om om 13u aan tekomen in Dabong :) Dek, onze gids was blijkbaar een avontuur p zich. Hij heeft overal kleren liggen, kent overal mensen, heeft 11jaar in de jungle geleefd, letterlijk een natuurtalent, zalige kerel! vanuit dabong had Dek een busje geregeld (en warm eten wat moeilijk is overdag tijdens de ramadan in de zeer strenge moslimstaat waarin we vertoefden) richting het basiskamp van het Stong State Park. Onderweg nog een kippetje opgepikt in de hitte (voor ons avondeten), gegeten en hup, po stap. Impressionant om van onder aan die watervalen te zien waar we die nacht zouden slapen...en hoog  Vol goeie moed en vertrokken we. Het ging niet gezapig omhoog, twas echt door de jungle klimmen en klauteren..op een bepaald moment zei Dek: doe maar je schoenen uit, we have to cross the waterfalls. Jawadde, zo gezegd zo gedaan, schoenen weer aan en hup weer verder. Helemaal niet beveiligd maar in Dek zn ogen ook niet gevaarlijk. Nuja, op zo'n moment moet je elkaar vertrouwen, en het vertrouwen in Dek en Roel was er dus op naar de rest! Het werd een steile tocht, soms zeer glad want het had nog maar geregend, met veel gevloek en gepuf en gelach maaar eenmaal boven aan die watervallen was't een en al euforie!! het basiskamp daarbboven kun je vergeiljken met een scoutskamp met tenten maar de tenten zijn dan hutjes. Daar wasd het echt back to basics, wat uiteindelijk niet meer te vergelijken vie met een scoutskamp... geen elektriciteit, wild kakken, the jungle orchestra als muziek (en twas de moeite hoor, vvooral snachts, wat je allemaal hoort, ongelofelijk!!!)...eigenlijk zijn er nauwelijks woorden voor. Het was totaal NIET toeristisch, logisch, enkel mensen die de natuur opzoeken komen hier terecht. Geweldig. We zaten er 's avonds samen met een tv-ploeg die natuurreportages maakt voor de M televisie over de natuurparken, leuke mensen en dan natuurlijk een stuk f 6 gidsen en 2 van hun vrouwen. Het werd er een gezeligge boel, met lekker etenm kaarslicht, gitaar, Maleisische humor, ... Geweldig opnieuw.
De dag nadien zouden we nog wat hoger gaan , plan A was naar de top vn de berg, plan B was 1 waterval hoger. We besloten om plan C te nemen en die dag daar aan de watervallen te chillen, genieten en ons te ergeren aan al die beesten. Oja, vertelde k al wat een prachtige zonsopgang we daar zagen vn op die berg?
Dag 3 daalden we terug af naar het basiskamp heel beneden (de ingang) langs een andere weg... 1,5 uur duurde het, onze quadricepsen waren kapot. Apen hebben het toch makkeijker me dunkt. En dat allemaal na een ontbijt van 4 stuutjes met confituur en een appel, snakkend naar honger en vers water, want we dronken van bronwater :) maar wwees gerust geen diarree hoor!
Na 20min rust stond dek alweer klaar met een busje, op naar de grotten! Wij heel versleten, dachten dat we er zomaar konden inwandelen, maar eenmaaal toegekomen beseften w ddat we terug door jungle moesten klimmen en klauteren, miljaar!!! prachtige grotten, gigantisch , uit Limestone) en alweer geen kat te zien! logisch, want alleen zouden we er nooit geraakt zijn! Op de terugweg hebben we uit pure vermoeide miserie gelachen, gevallen, spieren verrokken, en nog meer gelachen, 2 hopeloze zieltjes waren we. Roel kreeg dan nog de hik ook.. nuja, je had erbij moeten zijn!
Na dit gebeuren terug naar Dabong, waar we om 14u de trein terug hadden, yeah right, daar hebben we nog 3u mogen wachten tussen al d ekinderen die de trein trug moesten nemen vam school. Wij waren voor hen een avontuur po zich, helemaal vuil, stinkend, rare taal, grappig!
's Avonds terug in KB moe maar voldaan een lekkere pizza gegeten (leve de Pizza Hut!!) om de volgende ochtend vroeg uit ons nest richting the perhentian islands te vertrekken... een nieuw avontuur waar roel jullie zeker meer over vertelt...
Kus,
Een meer dan gelukkige Anne-Sofie
22-08-2010, 12:59 geschreven door Anne-Sofie 
|
