Ik stond op zoals iedere ochtend, ik wist niet wat me te wachten stond. Ik kleedde me aan, benutte mijn ontbijt met Christine en ging gaan werken. Belle sliep nog. Toen ik arriveerde op het werk, deelde de secretaresse mee dat Christine gebeld had en wou dat ik onmiddellijk thuiskwam zonder er meer details aan toe te voegen. Enkel dat ik geen tijd moest verliezen met haar terug te bellen om te vragen wat er scheelde.

Ik deed dus wat ze gevraagd had en keerde opnieuw huiswaarts. Toen ik aan ons huis aankwam, stonden twee auto's op de parking. De tijd kreeg ik niet om de voordeur open te doen, dit werd voor mij gedaan. Christine zag bleek en had precies een spook gezien. Een man kwam naar me toe en stelde me enkele vreemde vragen. Daarna vroeg ik aan Christine wat er gebeurd was, ze wees naar de deur van de kamer van Belle en zei dat ze dood was.

Het is voor mij onbegrijpelijk. Denken ze dat ik schuldig ben? Waarom stelden ze me al die vragen? Eigenlijk ben ik zoals ze zeggen de laatste die Belle levend heeft gezien.

Overdag kwamen nog veel mensen om vragen te stellen, afdrukken te nemen en aanwijzingen te zoeken. Het was de slechtste dag van mijn leven.