Naast autistisch is CC ook enorm koppig van karakter, de twee samen is helemaal verkeerd. CC wil geen zaken doen die hij niet leuk vindt. Hoe we ook smeken of zagen of ons boos maken, hij wil het niet en daarmee uit. Tijd om terug de schemaatjes uit de kast de halen en het beloningssysteem. Dat werkte zodanig goed dat we het nu allemaal niet meer gebruiken, misschien  worden wij ook wat te laks. Tijd dus om het roer om te gooien. Ik werk dit weekend opnieuw een beloningssysteem uit. Hierin verwerken we ‘taken die CC niet leuk vindt’ en ‘kleine muis niet pijn doen’. Ik heb het in mijn hoofd hoe het er moet gaan uitzien, maar het uitwerken neemt meestal wel wat meer tijd in beslag. Maar uit de goede ervaringen uit het verleden ben ik er gerust in dat het gaat helpen.

22-01-2010 om 10:34 geschreven door Tina  

Ons Brusje voelt zich niet goed in z’n vel. Het is alsof er constant iets boven z’n hoofd hangt. Hij kijkt ook constant naar mama. Na de afgelopen slopende weken, waar ik inderdaad af en toe in huilen uitbarstte, maakt hij zich heel wat zorgen om zijn mama. Hij kijkt me constant aan om te zien of ik  niet weer verdrietig ben.  Wanneer ik me druk maak vraagt hij me of ik toch weer niet ga huilen. Ik probeer er op te letten dat onze kleine muis er niet bij is als ik weer eens zo’n bui voel hangen, maar soms komt het gewoon op, voel ik me compleet machteloos. De juf zegt dat hij ook in de klas niet echt meewerkt, en als hij boos wordt, loopt hij gewoon weg uit de klas. Zelf zegt hij dat er kinderen zijn die hem pesten, en ook de opmerking (voor dat kindje totaal uit de lucht gegrepen) dat mama zelfmoord zou plegen blijft natuurlijk bij hem hangen. Ik voel me vaak machteloos, heb het vaak moeilijk, maar zelfmoord zit helemaal niet in mijn gedachten, en dat probeer ik hem ook wijs te maken. Ik vraag op het oudercontact een gesprek aan met de zorgcoördinator en vandaaruit zien we dan wel weer.

22-01-2010 om 10:34 geschreven door Tina  

Eindelijk(na bijna 2 weken over en heen gediscussieer) werkt de school mee aan het toedienen van  de Rilatine. Ze zijn er niet voor. Wij ook niet, maar nood breekt wet zeker. CC wil rust in zijn hoofd.  We proberen het gewoon.

22-01-2010 om 10:33 geschreven door Tina  

We vertrekken om 7u. Lang leve de dvd spelers in de auto. CC en kleine muis kijken gans de weg naar films en hebben totaal niet door dat wij niet richting kust, maar richting Parijs rijden. Geen enkel bord van Disneyland wordt opgemerkt. Zelfs wanneer we de parking van het Sequoia Lodge hotel oprijden is het enkel kleine muis die lichtelijk een vermoeden krijgt. CC is druk bezig met zijn film: ‘Independance Day’ is toch zo interessant. Ik ga inchecken en kom terug. Alleen kleine muis weet waar we zijn. Op weg naar het park zelf merkt CC op dat er hier wel heel veel reclame hangt van Disneyland. Het komt …. Wanneer hij hoort dat we naar Disneyland gaan ipv. de zee is hij tevreden. Onmiddellijk komt de vraag of we zijn brief mee hebben, want hij zal toch niet moeten aanschuiven een ganse dag …  En nee hoor, dat moet hij niet, want hij krijgt een speciaal pasje, een acces directe voor  alle attracties.

De kids hebben pas de eerste keer ruzie als we van ‘its a small world’ komen, dan toch al bijna middag. CC heeft kleine muis een klap in zijn gezicht gegeven. Kleine muis merkt droog op dat hij nu net gewend was dat CC aan zijn haar trok, en dat dus niet meer zo’n pijn doet, en hij nu op zijn neus geslagen had en dat deed nu wel weer pijn. Ik heb er toch mee te doen, met kleine muis, hij moet toch veel verdragen van zijn grote broer.

De rest van de dag verloopt redelijk rustig. ’s Avonds gaan we pizza eten en dan slapen in het hotel. Ja, slapen hadden we gedacht. De 2 2-persoonsbedden staan CC totaal niet aan, hij wil niet met zijn broer in 1 bed. Kleine muis merkt op dat we in het vervolg beter zijn slaapzak meebrengen, dan kan hij gewoon op de grond slapen. We houden vol ze slapen samen in het grote bed!

Uiteindelijk slaapt kleine muis bij papa en CC bij mama, alhoewel er van slapen bij mama en CC niks terecht komt. Gans de nacht door ligt hij te zuchten en te draaien. Een paar keer geef ik hem uit onmacht een schop, ik wil slaaaaaaapen! Helaas. Ik ben blij als om 7u de wekker afloopt en ik uit bed kan. CC ziet er niet uit, doodmoe en heel slechtgezind. Aan het ontbijt is er discussie over wie een koffie gaat halen. Alhoewel discussie. Kleine muis stelt zich onmiddellijk recht en gaat het halen. CC wil eerst nog weten waarom hij om koffie moet, en dan wanneer we om suiker vragen aan kleine muis, is CC boos dat we het niet aan hem vragen. Hij loopt boos weg.

We staken snel onze zoektocht naar hem, in een hotel waar 1000 gasten overnachten is dit quasi onmogelijk. Gelukkig heeft hij zijn gsm mee en we sturen hem een berichtje dat we op de kamer wachten op hem. Na een half uur komt hij erdoor, met spijt voor het niet slapen en zijn reactie aan de ontbijttafel.

22-01-2010 om 10:32 geschreven door Tina  

Jieha, wij gaan naar disneyland met de kinderen. Ze weten nog van niks. CC wordt hier alleen maar nerveus van, we besparen hem dit.

Hij weet wel dat we weggaan en een week voor we vertrekken zijn de eerste signalen er alweer. CC is humeurig en dwars. Hij slaapt slecht, werkt niet mee op school en is agressief.

Nadenken, wat is er aan de hand. Onduidelijkheid! Hij weet dat we weggaan, maar niet naar waar. We kunnen hem de waarheid niet zeggen, dan krijgt hij het helemaal. Voor de rust vertellen we de kinderen een leugentje om bestwil. We gaan 2 dagen naar de kust in Frankrijk. Hoopvol vraagt CC of we naar Normandië  gaan. Nee, dat niet,d at is te ver, we gaan naar de zee in Frankrijk, op 3 uurtjes rijden.

A la minute wordt CC terug rustiger.

Oef crisis afgewend, zo zie je maar weer dat duidelijkheid rust brengt.

22-01-2010 om 10:32 geschreven door Tina