Het begon allemaal een jaar geleden in de KHLim. Ik wou in mijn derde jaar een internationaal traject doen. Zoals mijn mama maar al te goed weet, wat ik in mijn kopke heb, zal en moet ik ook doen! Toen leek het nog allemaal veraf maar toen werd het nog 8 maanden, toen nog 5 en zo bleef het maar korten. Het werd allemaal nog iets moeilijker toen ik Niels leerde kennen. Liefde komt altijd wanneer je het niet verwacht maar tegen zo een jongen kon ik gewoon geen nee zeggen! En zo komt het dat wij nu meer als 2 maanden een koppel zijn, en we zijn heel gelukkig! Ale ik toch met hem, gij ook met mij Niels? Maar om terug bij het verhaal te komen, ik had dus een persoon extra waarvan ik afscheid moest nemen! Maanden werden weken en weken werden dagen. Om van iedereen afscheid te kunnen nemen had ik een afscheidsfeest georganiseerd. Het was ontzettend gezellig en het is doet mij een plezier om te weten dat er mensen zijn die mij gaan missen. Een mens staat er meestal niet bij stil hoe goed men het heeft in zijn omgeving, maar zo een avontuur dwingt u daartoe en ik moet zeggen dat ik met mijn gat in de boter ben gevallen! Dankjewel iedereen!
Toen brak de laatste dag aan, ik moest afscheid nemen van mama en Niels. Ik had niet verwacht dat er traantjes zouden vloeien maar er waren traantjes in overvloed! Ik denk dat ik toen pas echt besefte dat ik 5 maanden weg zou zijn. Ik ga iedereen zo hard missen!
