Hallo, heel onverwacht kwam mijn blog weer ter sprake.
Mijn leven heeft veel veranderingen doorstaan deze laatste tijd. Het voelt alsof ik een totaal ander mens ben geworden. Ben veel emotioneler, meer bezig met sentimentele dingen zoals love stories. Ben ik beter geworden, voor mijn omgeving waarschijnlijk niet. Weten ze waar ik mee bezig ben, neen, als ze het vermoeden vinden ze me zeker onnozel en goedgelovig.
Sanditon zit zo in mijn hoofd dat ik elk artikel, elke Facebook post elk commentaar en elk you tupe filmpje wil lezen en bekijken. Ik droom er zefs van. Een voordeel ik volg dit in het Engels en hoop alzo dat er tenminste iets goed uit komt.
Further on I think all these changes and feelings are activated bij the Alzheimer of my husband. As caretaker my world is occupied with looking after him, so he don't hurt himself, that he drinks enough, that his food is cut in slices,eventually feeding him and so on. But experiencing the livechanges in his behavior,as he is only present as a corpse with no memory or feelings,it is devastating.
All of the sudden I am the head of the household,I manage the finances, I am the driver not the passenger.I am the one to take all the dissigeons, in company the conversation relying with me. As I think of myself I'm doing a good job, I manage well,I have more confidence, I fear for the day that my husband will pass away.
Mijn schattige kleinkinderen daar kikker ik helemaal van op. Francesco volgt nu les bij Vdab voor een technisch tekenprogramma en hopelijk is hij nu vertrokken. FREDERIQUE doet het ook goed op school en Ayden is heel slim maar nogal hevig zodat hij niet altijd aanwezig genoeg is. Quin is wel heel allert Caitlyn doet het ook prima op school en haar spraak gaat er nu goed op voorruit. En dan onze kleine Logan, heel bijdehand.
Voor de eerste keer op mijn gsm.
Met Freddy zit ik nu in een gevorderd stadium van alzheimer. Ondertussen zijn we in juni nog een paar dagen en hij wordt 78 jaar. Ondertussen is hij de normale functies ook kwijt. Oriëntatie is weg en ook herkent hij ons niet meer de helft van de tijd. Heb juist het dagverblijf een mail gestuurd om hem 1 dag per week op te vangen. Een moeilijke stap de moeilijkste volgens Nicolas Timmermans. Ik ben er toch niet gerust in. Ik denk dat hij boos gaat zijn maar ik mag het zeker niet te vlug opgeven, moet eerst met de verpleegkundige praten omdat die mij een juistere versie van zijn verblijf kunnen geven.
Fingers crossed.
Weer een geweldige nacht achter de rug. 0u24 wil meneer opstaan, krijg hem toch terug in bed begint gezellig te snurken. Om 1u 51 wil meneer weer opstaan, weer lukt het om hem terug in bed te krijgen, leg mij maar op de matras langs het bed en om 3u15 wordt ik weer wakker omdat meneer weer opgestaan is en het licht niet vindt om zjch te scheren. Wanhopig ben ik, want ik geraak direct niet meer in slaap. Voel mij een vod, juist nu dat iedereen zo paranoia is met corona. Mijne fut is op. Begin verkouden te worden. Enz........
Hallo, nog eens terug.
Ondertussen zitten we weer opnieuw in lockdown. Alle winkels dicht, herfstvakantie met een week verlengd. Moogt geen bezoek ontvangen enz. De cijfers zijn een beetje verbeterd maar het blijft afwachten. Kerstmis gaat niet echt Kerstmis zijn als ge het niet moogt vieren met je familie.
Met Freddy gaat het niet goed. Voor ons zomerverlof waren we gestart met anti psychose pillen omdat hij drie vier keer per nacht opstaat, zich gaat wassen en sex wil.
Elke nacht opnieuw, een echte nachtmerry. Dokter Houben heeft me fie pillen gegeven en ik dien ze hem toe, stiekem eigenlijk want ik zeg dat ze dienen voor zijn voetpijn.
Toen dat nog niet veel beterschap brachtwerd er nog een pil toegevoegd door dokter Lore Lambrichts. De sexdrang is weg maar doorslapen zit er nog niet in. Hij slaapt heel veel door de dag en schiet wakker, helemaal in de war. Vraagt naar zijn moeder die al dertig haar dood is. Hiermede geconfronteerd worden is bedt heftig. Iedereen zegt dat ik ook aan mezelf moet denken maar hoe moet ge dat in godsnaam doen. Hij is terug een kind dat constante aandacht nodig heeft. Totaal uit zijn doen is en het niet beseft.
Logan is wakker maar er volgt heel binnenkort een vervolg.
Dit jaar is het coronajaar, nadat de maatregelen versoepeld waren zijn ze nu weer verstrengd. Opnieuw. Geen verjaardagsfeestjes voor de kinderen, geen bb met de geburen, geen familiedag op het werk van Krista enz. Hopelijk kunnen de scholen in september terug open. Quin moet naar het eerste studiejaar, wat toch best belangrijk is.
We waren in een oorlogsmuseum in Diksmuide en de soldaten droegen gasmaskers met van die grote witte ogen, en ik stond daar met mijn mondmasker, en ik voelde mij helemaal assorti. Vreselijk.
Heb juist Logan gehaald in de creche, omdat die wegens corona al dicht gaat om 4 uur. Ik vind het wel leuk om hem te halen en zo toch een paar uren te genieten van die kleine kapoen. Hij is juist 9 maanden en hij loopt al overal langs op laat dikwijls al los.
Vandaag verjaart Tante Miet, waarom ik nog gedachten verspil aan haar, is mij een raadsel, Niemand heeft mij ooit meer zeer gedaan dan zij. Toch wou ik zo graag een zus om lief en leed mee te delen, met dochters is dat toch anders. Maar het mocht niet zijn.
Logan roept. bye bye
Van zondag terug van vakantie, geen verre reis deze keer maar kort bij de deur in eigen land. Best meegevallen, ook in eigen land valt er best veel te beleven. Hadden een mooi huis, heel gerieflijk en ruim, met alle voorzieningen. Qua huisvesting vond ik het het beste dat we tot nu toe gehad hebben. Behalve Roompot, maar dat was maar voor drie dagen en toen waren we opgesplitst in twee huisjes. Ook Beekse Bergen was heel leuk maar vermoeiend, heb nog een paar dagen stijve benen gehad van al dat wandelen. Maar heb er erg van genoten, heeft me deugd gedaan.
Freddy gaat wel achteruit. Ben bang, want het wordt best moeilijk. Hij was constant de weg kwijt in het huis in Houtem. s'Nachts kon hij het toilet niet vinden, en daarna kon hij het bed weer niet terugvinden. Best beangstigend. Alles moet herhaald en herhaald worden, en dan heb ik nog het gevoel dat hij geen flauw benul h88900331eeft waar het over gaat. De hele dag stelt hij vragen, wat doet ge, waar gaat ge heen, waar zijt ge enz.
Langzaam verdwijnt hij, en dat is zo droevig, de hele dag vecht ik tegen mijn tranen.
En toch moet ik kalm blijven, en allert,
We zitten midden in de corona crisis. Niet fijn omdat het zolang duurt. Scholen zijn gesloten en dat heb ik nog nooit meegemaakt. Bedrijven werken alleen nog via thuiswerk,winkels allemaal gesloten behalve voeding en apotheek. Naar de huisdokter gaan voor een gewone consultatie onmogelijk. Op een week tijd was dat allemaal geregeld, zo snel. En vooral de onzekerheid hoelang gaat dit allemaal duren en hoe gaan we er doorkomen, wie gaat dit allemaal betalen? De laatste jaren hoorde ge niks anders dan besparingen, besparingen op alles en nog wat. Daar heb ik geen probleem mee maar de besparingen gebeuren altijd daar waar zeniet moeten zijn. En nu zijn er premies voor zelfstandigen die moeten sluiten, voor technisch werklozen, uitstel van betaling van uw woninglening, electriciteit en water enz. Ik vind dat allemaal geweldig m aar ben toch bezorgd voor de rekening die gaat volgen. Afwachten dus maar ik kijk toch angstig de toekomst tegemoet. En dan al die sterfgevallen, ......
Heel lang heb ik niet meer aan mijn blog gedacht omdat ik dacht weinig te kunnen bijdragen. Nu met de coronacrisis kan het deugd doen af en toe mijn gedachten even te ordenen. Ben altijd zo bezig met de dingen die moeten gebeuren (alleen in mijne kop) dat ik zo precies op automatische piloot leefde. Heb deze blog gemaakt in de avondschool met het gedacht dat ga ik nooit meer gebruiken, toen ik dan foto's wou delen met andere ouders van Frederique zijn school, was dit een simpele manier.
Ondertussen is Frederique al 17 jaar, een fijne gast die het goed doet in school, superlief is en gemotiveerd om verder te gaan.
Ondertussen is Ayden 8j, Quin 5j, Caitlyn 1,5j en Logan 5 maand erbij gekomen. Ik woon nu bij mijn dochter Krista een bom moeder met 2 zoontjes.Ik mag me toeleggen op alle huishoudelijke taken wat ik enorm apprecieer, ik wil bezig blijven. Bedoeling is onregelmatig iets toe te voegen om op terug te kijken.
Mijne man heeft de diagnose Alzheimer gekregen en sindsdien mot er zoveel op mij af dat ik ergens moet op terug kunnen vallen. Heel misschien kan ik met anderen ervaringen uitwisselen, over dit zo moeilik gegeven. Ik ben geen babbelaar en ook geen schrijver maar ik wil dit een kans geven.
Krista heeft een weekje verlof en we zijn samen naar de zee geweest. Voor Frederique was dit een tijdje geleden, dus beladen met schupjes en emmertjes liepen we op het strand. Om te zwemmen was het spijtig genoeg te koud, maar met de voeten in het water was al dolle pret.Nadat we (Krista en Frederique) een zandkasteel bebouwd en ook al vertrappeld hadden, schelpen gezocht (Livia en Frederique) op naar de kramen om vis te eten. Frederique wou een grote vis, en na veel discussie koos hij een bakje maatjes, en beet er zo smakelijk in en trok toen een vies gezicht, de meeuwen hadden geluk. 's Vrijdags zijn we naar Plankendael geweest. Dat was ook alweer een tijdje geleden, en voor Frederique die zo zot is van beesten was er veel te bekijken. Omdat we een wagentje gehuurd hadden, was hij ook niet al te moe, hij kwam er alleen maar uit om de dieren beter te zien en om op de foto te staan. Het was een fijne week, en het weer viel mee, niet te warm en droog.
Krista heeft een weekje verlof en we zijn samen naar de zee geweest. Voor Frederique was dit een tijdje geleden, dus beladen met schupjes en emmertjes liepen we op het strand. Om te zwemmen was het spijtig genoeg te koud, maar met de voeten in het water was al dolle pret.Nadat we (Krista en Frederique) een zandkasteel bebouwd en ook al vertrappeld hadden, schelpen gezocht (Livia en Frederique) op naar de kramen om vis te eten. Frederique wou een grote vis, en na veel discussie koos hij een bakje maatjes, en beet er zo smakelijk in en trok toen een vies gezicht, de meeuwen hadden geluk. 's Vrijdags zijn we naar Plankendael geweest. Dat was ook alweer een tijdje geleden, en voor Frederique die zo zot is van beesten was er veel te bekijken. Omdat we een wagentje gehuurd hadden, was hij ook niet al te moe, hij kwam er alleen maar uit om de dieren beter te zien en om op de foto te staan. Het was een fijne week, en het weer viel mee, niet te warm en droog.
