'de welp volgt de oude wolf, de welp is moedig en houdt vol...'
Als klein welpje vocht ik in in de stadsjungle van Beverwijk tegen tijgers, leeuwen, en andere gevaarlijke dieren uit het beroemde jungleboek. Ik weet het nog heel goed: het gevaarlijkste dier uit de jungle was...de slang Ka ! Net als Mowgli was ik een weggelopen mensenkind dat werd opgevoed door wolven. Onbevreesd, eigenlijk was ik maar voor een ding bang...: die vreselijke wollen padvinderstrui ....tot ver in de winter liep ik daarom in mijn katoenen zomerbloesje- koud of niet- als ik die trui maar niet hoefde te dragen! Daarom voor alle huidige en toekomstige padvindertjes...... geef ze van katoen!!!
Op een zwoele avond in maart loop ik over het hobbelige pad in de richting van ons huis op de heuvel. Mijn plicht zit er vandaag op, de leerlingen hebben zich goed gedragen. Er is geen maan, slierten wolken laten weinig licht door. Ik wou maar dat ik mijn zaklantaarn had meegenomen. Gisteren tijdens onze Shona les heeft Charles ons nogal bang proberen te maken: 'kijk uit voor slangen in het donker, het zijn de gevaarlijkste dieren van Afrika, ze maken veel meer slachtoffers dan leeuwen!! Ik heb een blanke vriend die getrouwd is met een zwarte vrouw. Op een dag ontdekten ze een slang op hun erf. Mijn vriend rent naar binnen om zijn slangenboek te halen, maar toen hij buiten kwam had zijn vrouw de slang al dood gemept. Zo doen we dat hier, in die volgorde. .....geef ze van katoen!!!'
Oei, wat is het donker..dit is toch echt niet handig van me. Straks moet ik ook nog langs die nijdige keffertjes van buurvrouw Grace die zo lekker rond je kuiten kunnen dansen. Brutale beesten, maar het worden er steeds minder. Eerst reed de dronken buurman er een dood, en dezelfde week werd een van de hondjes door een baviaan gegrepen...En toen waren er nog maar twee..Maar goed, beter een hond op je pad dan een slang... Het wolkendek wordt steeds dikker, ik zie nu echt niets meer. Kleine zweetdruppeltjs beginnen langs mijn rug naar beneden te stromen, mijn moed zinkt me in de schoenen en ook de muggen ruiken dat er een feestje op komst is....wolken muggen dansen rond mijn gezicht en dringen door alle openingen naar binnen. Wild sla ik om me heen, let niet meer goed op, stap in een kuil, struikel en terwijl ik val kan ik alleen maar denken .....goed bezig, Jim!!!
Even moet ik zijn weggeweest. Als ik weer bij kom bonkt mijn hoofd als een bezetene. De hitte is bijna niet te harden, de lucht voelt als een warme deken, als....een wollen welpen trui!! Hoe zou Mowgli zich hieruit redden?? Had ik toen toch maar wat beter opgelet, in plaats van altijd te dromen.. En dan gebeurt er iets vreemds...ik begin te krimpen! Steeds kleiner word ik, en de trui wordt steeds groter! Nog even en ik ben zo klein dat ik onder de trui uit kan glippen..het lukt, en op de tast probeer ik het pad te vinden...wat zijn die stenen groot geworden.! En zo voel ik me weer een welpje in de jungle, op leeuwenjacht..En waar zou Ka zijn, de slang Ka???
Een stemmetje in mijn hoofd: het is Charles, onze loods in den vreemde...wat zegt hij? 'slangen houden absoluut niet van herrie, ze mijden kabaal van mensen..'. En dan weet ik het weer, richt me naar boven en zie gelukkig al weer een sterretje door de wolken heen prikken. Om me heen even geen muggen, maar duizenden vuurvliegjes die om me heen dwarrelen...en daar zie ik ons huis, hoog op de heuvel. Er branden lichten!!
En dan begin ik te zingen, harder en harder, boven het getjilp van de krekels uit. Mijn angst overschreeuwend, niet mooi of zuiver, maar wel hard, met een stem die van binnenuit komt en hopelijk....slangen verdrijft!!
Volgens Pete Pronk - in het klooster van Huissen- is de stem ' het ventiel van je ziel'
terug naar zimbabwe / back to Zimbabwe
