Charles vertelt weer een mooi verhaal. Over de vorige directeur van de school, geen aardige man. Een last voor leraren en een tiran voor de leerlingen. Oh wee als je een duik in de rivier had genomen en hij kwam erachter... Bovendien was hij een slecht bestuurder, chaotisch en onbetrouwbaar. Leerlingen haatten hem maar wat konden ze doen? Iets als een leerlingenraad is hier ondenkbaar. Inspraak?? Nee, haal je de koekoek! Dan maar in hongerstaking. Het eten was slecht, oneetbaar. Zwijgende rijen leerlingen die hun bord lieten staan. Maar het protest werd onderdrukt, er werd geslagen, gedreigd, en uiteindelijk weer gegeten. De directeur dacht de strijd gewonnen te hebben en vierde dat met een nog strenger regiem. Minder eten, langere studeertijden, geen feestavonden meer. Toen was de maat vol. In 1989 is op een nacht zijn huis in brand gestoken, het werd een grote rel. Een aantal leerlingen is van school gestuurd, ook de directeur werd overgeplaatst naar elders Op de plek van zijn oude huis werd een nieuw huis gebouwd, een mooi blauw huis. De nieuwe directeur -mr. Mutomba - woonde inmiddels al ergens anders en voelde weinig voor een verhuizing. Net toen het huis af was kwamen wij. Met zijn tweeen , tot ieders verrassing. Jim was niet alleen, maar kwam samen met zijn vrouw!! Er was al een woningtekort, maar nu werd dit nog groter!! Koortsachtig overleg, er was zo snel geen andere oplossing, mr. Jim moest dan maar in dit nieuwe huis, alhoewel anderen daar meer recht op hadden. En Tim werd onze buurman.
'Zo zijn jullie op deze mooie plek terechtgekomen!! Jullie zijn geluksvogels!'
Tja, je heet Lucky Jim of niet...
We zijn stil van dit verhaal. Die brave leerlingen die zo goed kunnen luisteren, je nooit tegenspreken, desnoods uren achter elkaar stil kunnen zijn.....zijn dat dezelfde leerlingen die huizen in brand steken??
Inmiddels is het donker geworden. Sterren twinkelen, een warme rustige avond in maart. We leven in 1993 en hebben geen idee wat ons verder te wachten staat. Ik realiseer me dat ik nog nooit zo lang zo ver weg van de zee ben geweest. Wijk aan Zee is verder weg dan ooit. Tegen de achtergrond van het Zuiderkruis passeert een groepje vogels. Meeuwen zijn het niet, maar wat wel? 'je hebt twee soorten vogels', zou Charles zeggen: ' vogels die je kunt eten en vogels die je niet kunt eten'!
Voor mij zijn het albatrossen, grote vogels boven de oceaan die zelden aan land komen. Ons schip vaart rustig door, de oceaan is eindeloos, onze loods zal ons overal veilig doorheen loodsen. We zijn gelukkig, domweg gelukkig in Afrika.
We liggen op koers..
Reacties op bericht (1)
25-01-2013
VERVOLG!
JAN W. NU HEEL GOED GELEZEN! NU GEGIN IK HET TE BEGRIJPEN EN HEB IK HET WEER GELEZEN. WE HEBBEN ER WEER ZIN IN EN VOLGEN HET OP DE VOET. GA ZO DOOR! MAM.
25-01-2013 om 11:17
geschreven door N Kelderman Spaans.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
terug naar zimbabwe / back to Zimbabwe
